دراساطیر ایران نیز از دماوند یاد شده و شهرت آن بیش از هر چیز به این سبب است کهضحاک در آن به بند کشیده شده است.[۱۳] در آثار ادبیفارسی نیز فراوان به این اسطوره و به‌طور کلّی‌تر کوه دماوند اشاره شده است.[۱۴] دربندهش این چنین آمده: رود هرهز (هراز) در تپرستان (مازندران) است و ازکوه دماوند سر چشمه می‌گیرد.[۱۵]
سازمان نقشه‌برداری کشور در سال ۱۳۸۵ در جریان پروژه ای ده روزه و با روش‌های مختلف اقدام به اندازه‌گیری ارتفاع دقیق قله کرد و عدد ۵۶۰۹/۲۰ (پنج هزار و ششصد و نه متر و بیست سانتی‌متر) را برای قله به ثبت رساند[۱۶][۱۷][۱۸] و بعد از آن در تمامی منابع ارتفاع ۵۶۰۹/۲ یا به صورت گردشده، 5671 متر عنوان شد که در واقع عدد صحیح ارتفاع دماوند است.[۱۹]
در گذشته، اندازه‌های دیگری به‌عنوان ارتفاع کوه دماوند ذکر شده بود. در سال ۱۹۶۶ میلادی فردی به نامآلن باخ بر اساستصاویر ماهواره‌ای ارتفاع قله را ۵٬۶۷۰ متر اندازه‌گیری کرد که بعدها یک متر به آن افزوده شد و عدد ۵٬۶۷۱ متر وارد کتاب‌های درسی و بسیاری از منابع شد و در ذهن بسیاری از ایرانیان نقش بست. این عدد همچنان بر روی بسیاری از یادبودهای قلّهٔ دماوند ذکر می‌شود.[۱۹] برخی منابع دیگر نیز، از جمله پایگاه ملّی داده‌های علوم زمین ایران و وبگاه رصدخانهٔ زمینناسا، فرازای ۵٬۶۷۰ متر[۲۰][۲۱] و ۵٬۶۷۱ متر را برای قلّهٔ این کوه ذکر کرده‌اند. اما افزایش دقت اندازه‌گیری و کالیبراسیون دقیق و بهتر دستگاه‌های اندازه‌گیری نشان می‌دهدارتفاع ۵۶۷۱ متر نادرست است.[۱۹] (بدون منبع) .
ارتفاع نسبی
ارتفاع نسبی دماوند، که با اندازه‌گیری ارتفاع قلّه نسبت به پست‌ترین درّهٔ بین این قله و نزدیکترین قلّهٔ مرتفع‌تر تعیین می‌شود، ۴٬۶۶۷ متر است که دماوند را در ردهٔ دوازدهم در میان بلندترین قلّه‌های دنیا از نظر ارتفاع نسبی قرار می‌دهد.[۲۲] درفهرست قلّه‌ها بر پایه ارتفاع نسبی، کوه ۵٬۶۱۰ متری دماوند پس از کوه‌هایاورست،آکونکاگوا در آرژانتین،دنالی در آمریکا،کلیمانجارو در تانزانیا،وینسون در جنوبگان،البروس در روسیه ومون بلان در آلپ، دوازدهمین کوه برجسته و مستقل دنیاست و ارتفاع نسبی آن بالاتر از کوه‌هایکی۲،نانگاپاربات،کانگچنجونگا و بسیاری از کوه‌های بلند دیگر است که نشان‌دهنده برجستگی توده آتشفشانی دماوند نسبت به زمین‌های اطراف خود است. دلیل اصلی دیده شدن کوه دماوند از فاصله‌های بسیار دور نیز همین ارتفاع نسبی بالای دماوند است.[۱۹]
فاصله از شهرهای نزدیک
شهرهایرینه وگزنک در دامنهٔ این قلّه قرار دارند،[۲۳] همچنین این قلّه در ۲۶ کیلومتری شمال غربیشهر دماوند، ۶۲ کیلومتری جنوب غربآمل و ۶۹ کیلومتری شمال شرقیتهران واقع شده است.[۹]
منظرهٔ قله دماوند از شهرتهران در نزدیکی بزرگراه تهران - کرج خرداد ماه ۱۳۹۲
رودخانه‌های پیرامون
کوه دماوند از جانب شمال توسط رودخانهٔتینه، از سمت جنوب و شرق توسطرودخانهٔ هراز و از سمت غرب نیز توسط رودخانهٔلار محصور شده است.[۹]رودخانهٔ لار و دیوآسیاب در غرب این کوه ورود پنج او (پنج آب) نیز در شرق آن جاری هستند.
سرعتتوفان در دماوند گاهی از ۱۵۰ کیلومتر در ساعت نیز می‌گذرد. سرعتباد در کوهپایه‌ها گاه به هفتاد کیلومتر در ساعت می‌رسد. بیشتر بادها از غرب و شمال غربی می‌وزند.
آبشار یخی در جبههٔ جنوبی کوه دماوند آبشاری یخ‌زده وجود دارد که در جهان منحصربه‌فرد است. بلندی این آبشار ۷ متر و قطر آن ۳ متر می‌باشد. یخ آن هیچ‌گاه ذوب نمی‌شود. در فصل تابستان، هر روز بر اثر تابش آفتاب در حدود ظهر و یک ساعت بعد از ظهر، دمای هوا به بالای صفر می‌رسد و به دنبال آن، آب بسیار کمی جاری می‌شود و در حدود ۴ بعد از ظهر، دمای هوا به زیر صفر می‌رسد و یخ ذوب شده دوباره منجمد می‌شود و به‌این ترتیب آبشاری یخی پدید می‌آید که همواره یخ زده است. در بالای این آبشار، گودالی وجود دارد که در تمام طول سال پوشیده از برف است. آبشار یخی کوه دماوند با قرار داشتن در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع‌ترین آبشار در خاورمیانه می‌باشد.
در ارتفاعات مختلف کوه دماوند، گیاهان فراوان و گوناگونی می‌رویند که برخی از آنها فقط در ارتفاعات خاصی دیده می‌شود. گیاهان این منطقه که به اسم دماوند نامگذاری شده‌اند، عبارتند از: کلاه میرحسن دماوندی،کزل دماوندی، بومادران دماوندی، پیرگیاه دماوندی، ریش قوش دماوندی، فراموشم مکن دماوندی، زنگوله‌ای دماوندی، کتانی دماوندی و ماشک دماوندی. در ارتفاع ۳٬۲۰۰ تا ۳٬۵۰۰ متری، علف و بته‌های بلند و خاردار و به هم پیوسته وجود دارند. برخی از انواع بته‌های خاردار دماوند عبارتند از: کلاه میرحسن دماوندی، خارپشتی، گونه‌های هزارخار (مانند گون)، بته‌های بنفش‌رنگ اسپرس پشته‌ای و گچ دوست گل سنگی. از گونه‌های ورموت (افسنتین) نیز در دماوند وجود دارند که عبارتند از: درمنهٔ کوهی، درمنهٔ معطر، درمنهٔ کوهسری و گونهٔ فراوان درمنهٔ شرقی. برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارتند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رُز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومهٔ پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویهٔ دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبلهٔ ارغوانی و مینای پرکپهٔ برگ نقره‌ای. دامنهٔ کوه دماوند در ارتفاع ۲٬۰۰۰ تا ۳٬۵۰۰ متری کاملاً پوشیده از شقایق است. این شقایق منحصربه‌فرد، در دنیا شناخته شده است و با نام شقایق لار و رینه در کتاب‌های معتبرگیاه‌شناسی جهان به ثبت رسیده. همچنین این منطقه از لحاظ مرتع و چراگاه بسیار غنی است؛ حتی در ارتفاعات بلند دماوند نیز (زیر چهار هزار متر) از این بابت فقر چندانی وجود ندارد.[۲۵]
این منطقه به دلیل موقعیت ویژهٔ آن که از شمال به جنگل و از جنوب به کوه‌های هم‌مرز کویر مشرف است، میزبان انواع مختلفی از جانوران است، از جمله:
جانوران شکارچی چهارپاروباه،شغال،سگ وگرگ در پیرامون دماوند پراکنده‌اند. این جانوران تا ارتفاع ۴٬۰۰۰ متری کوه دماوند هم دیده می‌شوند. در این منطقهخرس هم وجود دارد، اما بیشتر در غرب و شمال دیده می‌شود و از ارتفاعات بلند دوری می‌کند.
جانوران گیاه‌خوارکل‌وبز،قوچ‌ومیش،گراز،خرگوش. به جز گراز و خرگوش که در دشت‌های کوهپایه‌ای کوه دماوند زندگی می‌کنند، دیگر جانوران، فصل‌های گرم را در ارتفاعات سپری کرده و با سرد شدن هوا به مرور ارتفاع کم می‌کنند. این جانوران تا ۵٬۰۰۰ متری هم بالا می‌روند.
پرندگاناز پرندگان شکارچی،عقاب طلایی وجغد را می‌توان نام برد. دیگر پرندگان این منطقهتیهو،کبک،بلدرچین، سینه‌سیاه و طوطی دارکوب هستند.
دیگر جانورانتقریباً ۵ نوعمار، انواععقرب،بزمجه،خفاش و انواع خانوادهٔ موش‌ها و گورکن در این منطقه دیده می‌شوند. بیشتر گزنده‌های این محدوده سم مهلکی ندارند؛ به‌طوری‌که حتی نیش خطرناک‌ترین خزنده‌ها نیز تا چند ساعت پس از گزش قابل درمان است. در کوه دماوند، گزندگان در ارتفاعات بالاتر از ۴٬۰۰۰ متر، بسیار کم به چشم می‌خورند.
بر روی قلّهٔ دماوند، لاشهٔ یخ‌زدهٔ چند حیوان دیده می‌شود. این لاشه‌ها چندین سال است که در این مکان دیده می‌شوند و شامل حیواناتی مانند گوسفند و بز کوهی است. دلیل راه‌یابی این حیوانات به قلهٔ کوه دماوند و مرگ آنها به خوبی مشخص نیست؛ شاید به دلیل وجودگوگرد، سرما، گرسنگی یا دلایل دیگری مرده باشند.
فوران گوگرد از نزدیک قلهٔ دماوندبستر آتشفشانی کوه دماوند
دماوند، یک کوه آتشفشانی مطبّق و نیمه‌فعال است[۲۶][۲۷][۲۸] که عمدتاً در دوران چهارمزمین‌شناسی موسوم به دورانهولوسین تشکیل شده و نخستین فوران آن، نزدیک ۱٫۷۸ میلیون سال پیش، رخ داده است. با این وجود، بیشترین شمار فوران آن طی ۶۰۰ هزار الی ۲۸۰ هزار سال قبل رخ داده و عمر این کوه با استفاده ازروش کربن ۱۴ دست‌کم ۳۸٬۵۰۰ سال برآورد شده است.[۲۹] وجود چندین چشمهٔ گوگردی و چشمه‌های آب گرم، از شواهد نیمه‌فعال بودن اینآتشفشان است.[۳۰] بیشترین و عمده‌ترین فعالیت آتشفشانی این کوه نزدیک به ۱۰٬۰۰۰ سال پیش روی داده که سبب شکل‌گیری آن شده است.[۳۱]
قطر دهانهٔ این آتشفشان در حدود ۴۰۰ متر است[۳۲][۳۳] که دریاچه‌ای ازیخ آن را پوشانده[۳۴] ودودخان‌هایی در اطراف آن وجود دارد.[۳۵] همچنین نشانه‌هایی از وجود دهانه‌های قدیمی وکاسه‌های آتشفشانی در پهلوهای جنوبی و شمالی کوه ملاحظه می‌شوند که قطرکاسهٔ شمالی به ۹ کیلومتر می‌رسد.[۳۴][۳۶]
نامدماوند به دو صورت مشهوردماوند ودنباوند (با زبر یا پیش دال) ضبط شده است.[۳۷][۲] حتی در بعضی مآخذ هر دو صورت نام آمده است.[۳۸] صورت دیگری که از نام این کوه ضبط شده،دباوند است.[۳۹] این کوه را با نام‌های کاملاً متفاوتبیکنی وجبل لاجورد نیز ثبت کرده‌اند.[۳۹] «نام دماوند درتورات آمده و صورت کهنآشوری آن «بیکن» است (ری باستان ۲/۶۴۲)»[۴۰][۴۱]
در مورد دلیل نامگذاری دماوند درفرهنگ معین آمده است: «دم (دمه، بخار) + آوند = دماوند؛ دارای دمه و دود و بخار (آتشفشان)»[۴۲]
احمد کسروی دربارهٔ نام‌گذاریدماوند یادنباوند نظر کاملاً متفاوتی دارد.[۴۳] وی با استدلال‌هایی نسبتاً پیچیده نامگذاری «نهاوند» و «دماوند» را مرتبط می‌داند و می‌نویسد «در زبانهای باستان «نها» به‌معنی پیش و «دُما» به ضم دال به‌معنی پشت و دنبال بوده،...»[۴۴] و در مورد «وند» می‌نویسد: « «وندن» در زبانهای باستان ایران به‌معنای «نهادن» بوده[...] یکی از معناهای «نهادن» واقع شدن و ایستادن برجایی است.[...] و ناچار «وندن» نیز همان معنی را داشته و «وند» که گذشته آن است به‌معنی نهاد، برجایی ایستاد (واقع‌شد) می‌آمده است»[۴۵]او در ادامه نتیجه می‌گیرد: پس «نهاوند» یعنی شهر یا آبادی یا قلعهٔ ایستاده در پیش‌رو و «دماوند» یعنی شهر یا آبادی یا قلعهٔ ایستاده در دنبال و پشت.[۴۵]
ناصرخسرو قبادیانی بلخی در اوایلسفرنامه خود در باب کوه دماوند آورده است: «میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی که آن را لواسان گویند».لواسان در زبانپارسی میانه (پهلوی) به معنای تیغه کوهی است که محل طلوع خورشید می‌باشد.
دماوند دراساطیر ایران جایگاه ویژه‌ای دارد. شهرت آن بیش از هر چیز در این است کهفریدون از شخصیت‌های اساطیری ایران،ضحاک را در آنجا در غاری به بند کشیده است[۴۷] و ضحاک آنجا زندانی‌ست تا آخرالزمان[۴۸] که بند بگسلد و کشتن خلق آغاز کند و سرانجام به دستگرشاسپ کشته شود.[۴۹] هنوز هم بعضی از ساکنان نزدیک این کوه باور دارند که ضحاک در دماوند زندانی است و اعتقاد دارند که بعضی صداهایی که از کوه شنیده می‌شود، ناله‌های هموست.[۲]
درتاریخ بلعمی محل زیستکیومرث کوه دماوند دانسته شده است،[۵۰] و گور فرزند وی هم آنجا دانسته شده است. با این تفصیل که چون فرزندش کشته شد خداوند چاهی بر سر کوه برآورد و کیومرث فرزند را در چاه فروهشت. بلعمی سپس ازمغان نقل کند که کیومرث بر سر کوه آتش افروخت و آتش به چاه اندر افتاد و از آن روز تا امروز (روزگار بلعمی) ده پانزده بار پر زند و به هوا برشود و از مغان نقل می‌کند که این آتش دیو را از فرزند او دور دارد.[۵۱] به گفتهٔ تاریخ بلعمیجمشید بهطبرستان به دماوند بود که سپاه ضحاک به وی رسید.[۵۲] بنا به روایتی نبرد لشکر فریدون به سپاهسالاریکاوه با ضحاک در حوالی دماوند بود.[۵۳] دماوند بار دیگر در گاه پادشاهیمنوچهر مطرح می‌شود؛آرش کمانگیر از فراز آن تیری انداخت تا مرز میان ایران وتوران را تعیین کند.[۵۴]کیخسرو پادشاه آرمانی، پس از واگذاری سلطنت به لهراسب به دماوند رفته و عروج می‌کند.بعدها با پا گرفتناساطیر سامی در ایران برخی شخصیت‌های این اساطیر هم با دماوند ارتباطاتی یافتند. از جمله «عوام معتقدند که سلیمان بن داوود، یکی از دیوان را که «صخر المارد» (سنگ سرکش) نام داشت در آنجا زندانی نمود. گویند، بر قلهٔ دماوند، زمین هموار است و از چاهی که بر فراز آن قرار دارد، روشنی بیرون آید.»[۴۰]
در اشعار کهن ایرانی معمولاً نام دماوند در ارتباط با اسطورهٔ به بند کشیده شدن ضحاک ظاهر می‌شود.فردوسی درشاهنامه در ابیاتی که داستان به بند کشیده شدن ضحاک توسط فریدون را تصویر می‌کند، چنین سروده است:[۵۵]
قصیدهدماوندیه اثرملک الشعرای بهار تنها یکی از چندین شعری است که در مورد دماوند سروده شده است.دماوندیه اول او در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی با این مطلع آغاز گشت:
ای کوه سپیدسر، درخشان شو
مانند وزو، شراره افشان شو
قصیدهٔ «دماوندیه دوم» که در سال ۱۳۰۱ توسط همین شاعر سروده شد، از شعرهای معروفی است که دربارهٔ دماوند سروده شده است چنین است:
آشوریان این کوه راکان سنگلاجورد می‌انگاشتند. البته ایشان در خطا بودند و سنگ لاجورد ازبدخشان می‌آمده است. در زمان تاخت و تاز آشوری‌ها بهفلات ایران این کوه بخشی از حدودمادها شمرده می‌شده و در متن‌های آشوری هم بدان اشاره‌شده است.سارگون دوم در لشکرکشی خود سرزمین‌های تا کوه دماوند را خراج‌گزار خود نموده بود. در زماناسرحدون نیز آشوری‌ها تا پای کوه دماوند لشکر کشیده‌بودند.[۶۱] اما به پیشروی ادامه ندادند چون دماوند و آن‌سوترشکویر لوت را پایان دنیا می‌پنداشتند.[۶۲]
دیاکونوف سنت گذاردن پیکر مردگان در کوه‌ها را آیین مغانی می‌انگارد که در دامنه دماوند می‌زیسته‌اند و آیین خود را به دیگر جاهای ایران پراکندند.[۶۳] در دامنهٔ دماوند تعداد زیادی گور پیش از تاریخ وجود دارد.[۶۴]
نقشهطبرستان ودیلمان کشیده شده توسطاصطخری که در آن با مثلث بزرگی کوه دماوند نشان داده شده است. نزدیکترین شهر به این مثلث در نقشهشلنبه می‌باشد.
بهاءالدین محمد بن حسن بن اسفندیار کاتب در کتابتاریخ طبرستان که در حدود ۶۱۳ قمری تألیف شده آورده است: عجایبطبرستان یکی کوه دماوند است کهعلی ابن ربن الکاتب در کتابفردوس الحکمه آورده است که از دیه اسک تا قله به دو روز شوند و او همچون گنبدی مخروط است و بر همه جوانب او ابداً برف باشد الا بر سر او، مساحت سی گری زمین هیچ جا برف نایستد بزمستان و تابستان و آنجا ریگ بود چنان‌که چون پای بر وی نهی فرو شود و چون بر سر کوه ایستی بر آن ریگ همه کوه‌ها چون پشته نماید و دریای خزر در مقابل او راست است، سی سوراخ در سر این کوه باشد که دود کبریت از آن بیرون آید و آوازهای عظیم با سهم از این سوراخ‌ها شنوند از لهیب آتش که حقیقت شود که در جوف و میان کوه آتش است و هیچ حیوان قرار نتوان گرفت از سختی باد که جهد و می‌گویند کبریت اصحاب کیمیا می‌شاید یافت و در عهد قابوس شمس المعالی یزدادی آورده است که جوانی بود پسر امیر کا خواندندی، آنجا کبریت احمر به‌دست‌آورد و زر می‌کرد تا پادشاه را معلوم شد و بگریخت و در اخبار اصحاب احادیث چنان است که صخر جنی صاحب انگشتری سلیمان النبی صلوات الله علیه چون او را سلیمان بگرفت آنجا محبوس کرد و از حق تعالی عز اسمه درخواست که تا بقیامت او را آنجا عذاب فرماید.[۶۵]درسده هشتم میلادی در پای کوه دماوند دژی بوده است کهموبدیزرتشتی به ناممَس‌مُغان و پیروانش در آن می‌زیسته‌اند و این دژ به فرمانالمهدیخلیفهعباسی ویران گشته و مس‌مغان نیز کشته شد.[۶۶] مس‌مغان (بهعربیکبیرالمجوس) لقب بزرگانخاندان قارن بوده که تبارپارتی داشته و دارای سرزمین‌هایی در پای دماوند بوده‌اند.[۶۷]
قلهٔ دماوند در فرهنگ کشور ایران مظهر پایداری و استواری و یک نماد ملّی است و همچنین مضمون اشعار بسیاری از شاعران قرار گرفته از جمله آنها شعر دماوندیه ملک الشعرای بهار است که تاکنون در قالب اثری ملّی به ثبت رسیده و به روش‌های گوناگون از آن به عنوان نمادی ملّی یاد می‌شود.
اثر طبیعی ملی قله دماوند با مساحتی بالغ بر ۲۹۵۰ هکتار در سال ۱۳۸۱ طی مصوبه شماره ۲۲۱ مورخ ۲۱ خرداد ۱۳۸۱ شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است. این اثر با ۳۹۷۶۱۱۳ تا ۳۹۸۲۱۵۰ عرض جغرافیایی و ۵۹۶۷۶۲ تا ۶۰۳۵۹۷ طول جغرافیایی در شمال ایران و در استان مازندران واقع گردیده است. از گونه‌های مهم گیاهی آن می‌توان از بومادران، پیر گیاه دماوندی، اسپرس کوهی و گون نام برد. استفاده بیش از حد از ظرفیت قابل تحمل محیط و همچنین بهره‌برداری پوکه معدنی در اطراف ایناثر طبیعی ملی، از مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده در تخریب آن به‌شمار می‌آید.[۱۲]
در فروردین ۱۳۸۷، خبرگزاری‌های ایران اخباری را در رابطه با ثبت کوه دماوند درفهرست آثار میراث جهانییونسکو منتشر کردند. این خبرها از سوی خبرگزاری‌های گوناگونی مانندخبرگزاری فارس منتشر شد که در آن، کوه دماوند را به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران که در فهرست میراث طبیعی جهانی یونسکو به ثبت رسیده معرفی می‌کردند.[۷۰] اما فریبرز دولت‌آبادی، معاونسازمان میراث فرهنگی در گفتگو باخبرگزاری میراث فرهنگی این ادعا را رد و آن را سوءتفاهم دانست. وی ابراز کرد: «متأسفانه برداشت اشتباهی از موضوع ثبت دماوند صورت گرفته و این خبر اشتباه است.»[۷۱]
روز ملی دماوند هم‌زمان باتیرگان درمازندران با نام تیرماه سیزده شو در شب سیزدهم تیر ماه برگزار می‌شود.[۷۲]انجمن دوست داران دماوند کوه، هر ساله این جشن را در روز سیزدهم تیر در دامنه‌های قله دماوند در «شهررینهلاریجانشهرستان آمل» برگزار می‌کنند. این جشن به ثبت ملی نیز رسیده است.[۷۳]مراسم برف‌چال نیز یکی دیگر از مراسمی است که در اواسط ماه اردیبهشت در شهرستان آمل، در مرتع اَسک وش بین رینه و پلور انجام می‌شود. هر سال در فصل بهار برف‌های باقی‌مانده از زمستان در دامنهٔ کوه دماوند جمع‌آوری می‌شود و در گودالی ریخته می‌شود. این کار، یک دوراندیشی و پیش‌بینی است تا آب کافی برای تابستان ذخیره شود. پس از پایان مراسم، جشن و خوردن غذاست که فقط مردها حق شرکت در آن را دارند. زن‌ها در روستای اسک می‌مانند و مراسم و جشن مربوط به خود را برگزار می‌کنند.
نخستین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده استابودلف خزرجی است که در سال ۲۹۲ ه (۹۰۵م) در سفرنامه خود به صعودش اشاره کرده و شرحی از قله دماوند ارائه داده است. پس از وی قزوینی[کدام؟]، مسعودی[کدام؟]،ابن فقیه و نیزناصر خسرو نیز اشاراتی به صعود دماوند داشته‌اند.[۷۵]
در زمان‌های قدیم عدّه‌ای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند.ناصر خسرو درسفرنامه‌اش نوشته است که گویند بر سر دماوند چاهی است کهنوشادر وکبریت (گوگرد) از آن گیرند.[۷۶] صاحبآثار البلاد و اخبار العباد با نقل قولی دست دوم می‌گوید که عدّه‌ای از اهالی آن نواحی می‌گفته‌اند که در طی پنج روز و پنج شب به قلهٔ دماوند رسیده‌اند و قلهٔ آن را مسطح با مساحت صدجریب یافته‌اند گرچه از دور بهمخروط می‌ماند.[۷۷]
اما نخستین صعود اروپاییان به قله دماوند را می‌توان به توماس هربرت انگلیسی در سال ۱۰۰۶ش (۱۶۲۷م) از جبهه جنوبی نسبت داد.[۷۵]پس از وی صعود موفقیت‌آمیز به قلهٔ دماوند در سال۱۸۳۷ توسطویلیام تیلر تامسن صورت گرفته است.[۲]همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به این قله، به سال۱۸۵۷ بازمی‌گردد که تیم سرهنگ محمدصادق‌خان قاجار ارتفاع آن را ۶۶۱۳ذرع تعیین نمود.[۳۴] ظاهراً نخستین کسی که ارتفاع دماوند را با وسایل علمی سنجیده ویلیام تیلر تامسن بوده است. او با وسایل خود ارتفاع دماوند را ۱۹٫۴۰۰پا اندازه‌گیری کرد، در سال ۱۸۵۸م. برادر او به نامرونالد فرگوسن تامسن با وسایل خود ارتفاع دماوند را ۲۰٫۱۹۰۰ پا سنجید، و در سال ۱۸۶۱م هیئتی متشکل ازفن مینوتلی سفیرپروس در تهران، و همچنینهاینریش بروگش سفیر بعدی پروس در تهران به دماوند صعود کردند، و طبق محاسبات خود ارتفاع قله را ۲۰٫۰۰۰ پا تعیین کردند. بروگش در کتاب خاطرات خود از یک تیم سنجش روسی نیز نام می‌برد که به سرپرستیکاپیتن ایواچینوف، از دو نقطه در دریای خزر ارتفاع دماوند را مورد سنجش قرار داده‌اند. درجزیرهٔ آشوراده ۱۷٫۴۰۶پا و در دهانهٔرود تجن، ارتفاع قله را ۱۷٫۴۰۴پا محاسبه کردند.[۷۸]
برای رسیدن به قله دماوند، راه‌های مختلفی وجود دارند که شناخته‌شده‌ترین آنها این جبهه‌ها هستند:
جبههٔ شمالی؛ مسیر صعود این جبهه از میان دو یخچال سیوله (سمت راست) و دوبی سل (سمت چپ) صورت می‌گیرد. مسیر شمالی از سنگ بزرگ واقع در جنوب غربی روستای ناندل شروع می‌شود. این مسیر دو جان‌پناه در ارتفاع‌های ۴۰۰۰ متر (معروف به جان‌پناه ۴۰۰۰) و ۴۷۰۰ متر (معروف به جان‌پناه ۵۰۰۰) دارد. ابتدای مسیر دشت ناندل است و مسیر قبل و بعد از جان‌پناه ۵۰۰۰ با دست به سنگ همراه است. این مسیر به غیر از گوسفندسرای ابتدایی، آب آشامیدنی ندارد و در قسمت‌های پایانی شیب زیادی دارد که منجر به سنگینی کوله و سختی صعود است.[۷۹]
جبههٔ شمال شرقی؛ مسیر شمال شرقی به نسبت مسیرهای دیگر طولانی‌تر است. این مسیر از روستای حاجی دلا در شمال قله آغاز می‌شود و پس از عبور از گوسفند سرا و دشت چمن بهجان‌پناه تخت فریدون می‌رسد و پس ازجان‌پناه تخت فریدون با تراورس یخچال عروسکا در انتهای مسیر با یال شمالی یکی می‌شود و به قله می‌انجامد. برگشت از مسیر شمال شرقی معمولاً به علت وجود شن اسکی بزرگ از سمت روستای گزنه و منطقه استله سر انجام می‌گیرد.[۷۹]
جبههٔ غربی؛ مسیر غربی از پارکینگ در ارتفاع حدود ۳۴۰۰ متر آغاز می‌شود و پس از حدود ۳ ساعت کوهپیمایی بهپناهگاه سیمرغ می‌رسد و با ادامه مسیر بر روی یال غربی به قله منتهی می‌شود. درپناهگاه سیمرغ آب وجود دارد و شیب انتهای مسیر غربی به نسبت زیاد است.[۷۹]
جبههٔ جنوبی؛ از سمت جنوب شرقی کوه.پلور،رینه،گوسفندسرا وبارگاه سوم در این مسیر قرار می‌گیرند. رایج‌ترین و پرترددترین مسیر صعود به دماوند مسیر جنوبی است. کوهپیمایی این مسیر از مکانی موسوم به دوراهی آغاز می‌شود که در آن راه خاکی به سمت مسجد، از مسیر آسفالت وصل‌کنندهٔپلور ورینه جدا می‌شود. پس از عبور از مسجد وگوسفندسرا بهبارگاه سوم می‌رسد و پس از آن با صعود از یال مستقیم جنوبی و عبور از کنار آبشار یخی به تپه گوگردی و در نهایت قله می‌انجامد. پاکوب‌های این مسیر به علت تردد بالا بسیار واضح و همچنین درگیری با سنگ در این مسیر وجود ندارد.[۷۹]
آسان‌ترین این مسیرها جبهه جنوبی و سخت‌ترین آنها جبهه شمالی است.[۸۰] سه جبهه شمالی، جنوبی و شمال شرقی در نزدیکی روستاها قرار گرفته‌اند و همچنین همگی دارای جان‌پناه در میان راه هستند.[۸۱]در مسیر جنوبی، آبشاری وجود دارد که همهٔ سال یخ‌زده است و تنها در تابستان‌های بسیار گرم، جاری می‌شود که به همین دلیل به آنآبشار یخی گفته می‌شود. این آبشار با قرار داشتن در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع‌ترین آبشار خاورمیانه است.[۸۲]
تاکنون ۷ جان‌پناه وپناهگاه در مسیرهای اصلی صعود به دماوند ساخته شده است که عبارتند از:[۷۹]
مسجد صاحب الزمان که در سال ۱۳۷۱ و در ارتفاع ۳۰۰۰ متری یال جنوبی ساخته شده است.
جان‌پناه بارگاه سوم (قدیم) که در سال ۱۳۴۶ و در ارتفاع ۴۲۰۰ جبهه جنوبی ساخته شده است. این پناهگاه به علت سقوط بهمن در زمستان سال ۱۳۵۱ از بین رفت و پس از یک سال، بنای سنگی جایگزین آن شد. در پیرامون آن مکان‌هایی برای چادر زدن آماده شده است.
پناهگاه بارگاه سوم (جدید) که در سال ۱۳۸۷ و حدود ۵۰ متر بالای جان‌پناه قدیم (بارگاه سوم) در یال جنوبی ساخته شده است. این پناهگاه شامل اتاق‌های کمک‌های اولیه، انبار کوله، انبار عمومی، غذاخوری، آشپزخانه، ظرفشویی کوهنوردان، اتاق مدیریت، اتاق خواب عمومی، اتاق خواب اختصاصی و سرویس بهداشتی عمومی است.
پناهگاه سیمرغ که در سال ۱۳۷۴ و در ارتفاع ۴۲۰۰ متری جبهه غربی ساخته شده است.
جان‌پناه تخت فریدون که در سال ۱۳۵۵ و در ارتفاع تقریبی ۴۴۰۰ متری از یال شمال شرقی ساخته شده است.
جان‌پناه فلزی ۴۰۰۰ که در سال ۱۳۶۰ و در ارتفاع ۴۰۰۰ متری یال شمالی ساخته شده است.
جان‌پناه فلزی ۵۰۰۰ که در ارتفاع ۴۶۳۰ متری یال شمالی ساخته شده است ولی معروف به جان‌پناه ۵۰۰۰ است.
به علاوه قرارگاه‌های کوهنوردی پلور در جبهه غربی و رینه در جبهه جنوبی تسهیلاتی مانند وسیله رفت‌وآمد تا پای صعود، امکان شب‌مانی و راهنمای کوهنوردی ارائه می‌دهند.
عکسیسراسرنما از قلّهٔ دماوند (عکس از درون یکهواپیما گرفته شده است)
مهم‌ترین عوامل آسیب به دماوند عبارتند از:
معدن‌کاوی
جاده‌کشی
چرای بیش از حد دام
زباله
مشکلات دیگری که کوه دماوند و محدودهٔ پیرامون آن را تهدید می‌کنند عبارت‌اند از:ساخت‌وساز بی‌ضابطه، تصرف منابع طبیعی برای استفادهٔ غیرقانونی و شخصی، افزایش جمعیت انسانی و خودروها، حضور بیش از اندازهٔ گردشگران بدون آن‌که آموزش‌های لازم در رابطه با طبیعت‌گردی و حفظ محیط زیست به آنها داده شده باشد، نوشتن یادگاری در طول مسیر (به‌ویژه بر فراز قلهٔ دماوند)، نصب تابلوهای یادبود و پرچم‌های گروه‌ها و یادگاری‌های کشته‌شدگان، کمبود اقامتگاه و تبلیغات نامناسب.[۸۳]
در تابستان ۱۳۹۹، گزارش‌هایی از وقف‌شدن بخش‌هایی از کوه دماوند منتشر شد. بر اساس گزارشی ازرادیو زمانه، نخست رئیس وقت اداره ممیزی و حدنگاری زمین‌های اداره کل منابع طبیعی مازندران، از سپردن مالکیت یک‌یازدهم کوه دماوند بهسازمان اوقاف جمهوری اسلامی خبر داد. بر اساس آن خبر، بخش وقف شده، از قله تا دامنه را شامل می‌شود و با سندی وقفی و بدون درنظرگرفتن دیدگاه سازمان جنگل‌ها و مراتع ایران، به سازمان اوقاف انتقال داده شده است. این وقف، بر اساس این گزارش، غیرقانونی عنوان شد.[۸۴] پس از بازتاب گسترده موضوع «وقف» بخشی از کوه دماوند در میان مردم ایران، گزارش‌های متناقضی از بازگشتن مالکیت این بخش‌ها به دولت ایران، بیرون آمد. اما پس از این نیز، گزارشی منتشر شد که تنها ۱۰٪ از مالکیت، دوباره به دولت برگشته است و باقی آن، هنوز در وقف است. پس از این، مدیرکل اسناد سازمان اوقاف و امور خیریه اعلام داشت: «منطقه‌ای که سند مالکیتش برای اوقاف صادر شده قله دماوند نیست، بلکه قریه ملار است». رئیس‌جمهور وقت جمهوری اسلامی ایران، گزارش‌ها دربارهٔ وقف دماوند را «راهکار دشمن» و «شایعه» دانست.[۸۵]
↑YJC، خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان |.«نزدیکترین شهر به قله دماوند کجاست؟».خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان | YJC. دریافت‌شده در۲۰۱۸-۰۴-۱۹.
↑برای نمونه درویس و رامین «تو گفتی بود دشت نهاوند / ز بس جنگ‌آوران کوه دماوند» (فخرالدین اسعد گرگانی ۶۲) و «درم با بند و ویس از بند رفتست / مگر امشب به دنباوند رفتست» (فخرالدین اسعد گرگانی ۲۱۴)
↑بهاءالدین محمد، بن حسن بن اسفندیار کاتب (۱۳۶۶).تاریخ طبرستان (ابن اسفندیار). به کوشش به تصحیح عباس اقبال آشتیانی به اهتمام محمد رمضانی. تهران: ناشر پدیده خاور. ص. جلد اول صفحات ۸۲ و ۸۳.
سیرو، ماکسیم (بدون تاریخ انتشار)،کاروانسرهای ایران و ساختمانهای کوچک میان راهها،تهران: سازمان ملی حفاظت آثار باستانی ایرانتاریخ وارد شده در|سال= را بررسی کنید (کمک)
شیرآقایی، نگین (۲۳ فروردین ۱۳۸۶)، «گزارشی از وضعیت دماوند پس از خروج گاز از قله»،روزنامه اعتماد، ش. ۱۳۶۵
طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۵)،تاریخ الرسل و الملوک [تاریخ بلعمی]، ترجمهٔ ابوعلی بلعمی، به کوشش با تکملهٔ ابوعلی بلعمی و تصحیح محمدتقی بهار و کوشش محمد پروین گنابادی.، تهران: زوّار،شابک۹۶۴-۴۰۱-۰۹۴-۹
فرنبغ دادگی (۱۳۷۸)،بندهش، به کوشش گزارنده مهرداد بهار.، تهران: توس،شابک۹۶۴-۳۱۵-۲۹۲-۸
قزوینی، زکریا بن محمد،آثار البلاد و اخبار العباد (بازدید ۲۵ آوریل ۲۰۰۷)
کسروی، احمد (۲۵۳۶)، «نهاوند-دماوند»،کاروند کسروی (مجموعهٔ ۷۸ رساله و گفتار از احمد کسروی)، به کوشش به کوشش یحیی ذکاء.، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبیتاریخ وارد شده در|سال= را بررسی کنید (کمک)
محمدی، محمد (۱۳۷۴)، «آثار فرهنگی ایران و سرگذشت آن در حملهٔ اعراب»،فرهنگ ایرانی پیش از اسلام وآثار آن در تمدن اسلامی و ادبیات عربی، تهران: انتشارات توس
مصاحب، غلامحسین (سرپرست). مدخل «دماوند» دردائرةالمعارف فارسی. جلد اول، چاپ سوم ۱۳۸۱.
اثر طبیعی ملی دماوند پارک ملی لار دریاچه گهر (حفاظتٰ‌شده اشترانکوه) اثر طبیعی ملی علم‌کوه پارک ملی دریاچه ارومیه اثر طبیعی ملی قله سبلان اثر طبیعی ملی لاله‌های واژگون ذخیره‌گاه زیست‌کره دریاچه هامون منطقه حفاظت‌شده جنگل حرا منطقه حفاظت‌شده توران پناهگاه حیات وحش دریاچه زریبار اثر طبیعی ملی غار علیصدر منطقه شکارممنوع تالاب استیل
.png)
.png)
.jpg)
.jpg)
.svg)
