دانشی توسی (طوسی) یاربیع طوسی از شاعران گمنامایرانی وشیعی اهلتوسخراسان است که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته است و منظومهٔعلی‌نامه را سروده است.
علی‌نامه منظومه‌ای حماسی وشیعی بهزبان فارسی است که به سبکشاهنامهفردوسی درباره دلاوری‌هایعلی در جنگ‌های صدر اسلام به نظم درآمده است. ربیع طوسی این اثر را در بحر متقارب در اواخر قرن پنجم هجری (۴۸۲ قمری/۴۶۸ خورشیدی) سروده است.
نام واقعی وی مشخص نیست ولی تخلص او در این منظومه، «ربیع» یا «دانشی» است و از زندگانی او اطلاعاتی در دسترس نیست.
| پس از شکر دانش دلدانشـی | نزیبد که جـوید دل رامشـی | |
| زکاه زر و سیم زر است و سیم | زکوه سخن نظم و درّ یتیم | |
| بسندیذه باشـد سخن در علی | شـود نو حدیثت کهـن در علی | |
| نباید که خامش بوددانشـی | ز مدح علی باشـد او رامشـی |