خریت توماس ریتفلد در ۲۴ ژوئن ۱۸۸۸ دراوترخت از پدری نجار متولد شد. او در ۱۱ سالگی مدرسه را ترک کرد تا نزد پدرش شاگردی کند و در مدرسه شبانه ثبت نام کرد.[۲] سپس بین سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۱ به عنوانطراح در جواهر فروشی C. J. Begeer فعالیت هنری خود را ادامه داد.[۳]
خریت ریتفلد پس از آموختنطراحی،نقاشی ومدلسازی در سال ۱۹۱۷ کارگاهمبلمان خود را افتتاح کرد و پس از آن به عنوان کابینت ساز شروع به فعالیت کرد.[۴]
او در سال ۱۹۱۷صندلی قرمز و آبی خود را طراحی کرد که به یک مبلمان برجسته مبلمان مدرن تبدیل شد. سپس با هدف سادگی در ساختار، شروع بهتولید انبوه بیشتر مبلمانهای خود به صورت دستساز کرد.[۵] ریتفلد در سال ۱۹۱۸ کارخانه تولید مبلمان خود را راه اتدازی کرد و پس از تأثیرپذیری از جنبشد استایل رنگ صندلی خود را تغییر داد و در سال ۱۹۱۹ بهمعماری روی آورد و به عضویت این جنبش درآمد. ارتباطاتی که او درد استایل برقرار کرد این امکان را برایش فراهم آورد تا در خارج از هلند نمایشکاههایی برگزار کند. در سال ۱۹۲۳،والتر گریپوس از ریتفلد برای نمایشگاه درباوهاوس دعوت کرد.[۶]
اوخانه شرودر را در سال ۱۹۲۴ برای تروس شرودر در اوترخت طراحی کرد. در ساخت این خانه خانم شرودر و ریتفلد همکاری تنگاتنگی داشتند به طوری که انتخاب سایت با نظر ریتفلد انجام شد. خانه در نگاه اول همچون کمپوزیستی از صفحاتی تخت و خطوطی عمودی و افقی به نظر میرسد که به واسطه رنگ از یکدیگر متمایز شدهاند. این عناصر عمدتاً به رنگهای آبی، قرمز، زرد – رنگهای اصلی و سیاه بندکشیها، قاب در و پنجره و ستونهای فلزی به رنگهای سیاه، قرمز وزرد رنگ آمیزی شدهاند. این خانه در سال ۲۰۰۰ بهمیراث جهانی یونسکو اضافه شد. طراحی ریتفلد در خانه شرودر تأثیر زیادی بر دختر تروس، هان شرودر، که به یکی از اولین معماران زن در هلند است گذاشت.[۷]
ریتفلد در سال ۱۹۲۸ ازد استایل جدا شد و باسبک معماری کاربردی تری شناخته شد که به آنمعماری مدرن (Nieuwe Zakelijkheid) یا (Nieuwe Bouwen) میگویند. در همان سال او به کنگرهٔجهانیمعماران مدرن پیوست. از اواخر دهه ۱۹۲۰ او به مسکن اجتماعی، روشهای ارزان قیمت تولید، مواد جدید، پیش ساخته و استاندارد توجه داشت. در سال ۱۹۲۷ او در حال آزمایش اسلبهای بتونی پیش ساخته به عنوان ماده ای بسیار غیر معمول در آن زمان بود. در دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ تمامی کارهای او از افراد خصوصی بود و دهه ۱۹۵۰ بود که وی توانست ایدههای مترقی خود در مورد مسکن اجتماعی، در پروژههایاوترخت وریوویک عملی کند.[۸]
ریتفلدصندلی زیگ زاگ را در سال ۱۹۳۴ طراحی کرد و شروع به طراحیموزه ون گوگ در آمستردام کرد که پس از مرگ وی به پایان رسید
در سال ۱۹۵۱ ریتفلد یک نمایشگاه بازنگری در موردد استایل طراحی کرد که درآمستردام،ونیز ونیویورک برگزار شد که در نتیجه آن علاقه به کار او دوباره زنده شد. در سالهای بعدی پروژههای زیادی به وی اعطا شد، از جمله غرفه هلند برایدوسالانه ونیز (۱۹۵۳)، آکادمیهای هنری در آمستردام و آرنهام و اتاق مطبوعات برای ساختمانیونسکو درپاریس. در سال ۱۹۶۵ غرفه سونزبیک ریتفلد که برای نمایش مجسمههای کوچک در سومین نمایشگاه بینالمللیمجسمهسازی در پارک سونزبیک آرنهم طراحی شده بود، درموزه کولر-مولر بازسازی شد؛[۹] اما در سال ۲۰۱۰ به دلیل خسارات جبران ناپذیر پوسیدگی بار دیگر، این بار با مواد جدید، بازسازی شد. ریتفلد در سال ۱۹۶۱ به منظور رسیدگی به همه این پروژهها، با همکاری یوهانس ون دیلن و جی ون تریت صدها خانه ساخت که بسیاری از آنها در شهر اوترخت بودند.[۱۰]
پس ازسی سال که کارهای او نادیده گرفته میشد عقلگرایی رواج پیدا کرد و آنها دوباره احیا شدند.[۱۱]