 یک لیوان آب | |
| ادعاها | ادعای اثبات نشده که تحت شرایط خاص، آب می‌تواند «حافظه» ذرات املاح را پس از رقت حفظ کند. |
|---|---|
| رشته‌های علمی مرتبط | هومئوپاتی،پزشکی جایگزین،شبه‌علم |
| سال پیشنهاد | ۱۹۸۸؛ ۳۷ سال پیش (۱۹۸۸-خطا: زمان نامعتبر}}) |
| استدلال‌کننده اصلی | Jacques Benveniste |
| استدلال‌کننده بعدی | Madeleine Ennis بریان دیوید جوزفسون لوک مونتانیه هومئوپاتی مختلف |
| مفاهیم شبه‌علم | |
حافظهٔ آب قابلیتی ادعایی برایآب است. طبق این ادعا، آب می‌تواند خواص موادی که در آنحلّ شده‌اند را، حتی بعد از دفعات زیاد رقیق شدن، به خاطر بسپارد. درهومئوپاتی ادعا می‌شود که با اتکا به حافظهٔ آب می‌توان از داروهایی استفاده کرد که آن‌قدر رقیق باشند که حتی یکمولکول از ماده اولیه در آن باقی نباشد. حافظهٔ آب با اصول علمیشیمی‌فیزیک ناسازگار است و مورد تأییدجامعه علمی نیست.
در سال ۱۹۸۸ نتایج تحقیقی جنجالی از تیمژاک بنونیست در مجلهٔنیچر منتشر شد که ادعا می‌کرد حافظهٔ آب را در شرایط آزمایشگاهی مشاهده کرده. به همراه این مقاله یادداشتی ازجان مادوکس، سردبیر مجله منتشر شده بود که به توضیح می‌داد نیچر تیم مستقلی برای تکرار آزمایش مورد بحث ترتیب داده. همچنین خوانندگان توصیه شده بود تا تکرار نتیجهٔ این تحقیق، از قضاوت و نتیجه‌گیری خودداری کنند. از آن زمان تاکنون آزمایش‌های متعددی توسط تیم بنونیست،وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا،برنامه افق بی‌بی‌سی و گروه‌های دیگر برای تأیید نتایج مقاله یادشده انجام شده. هیچ‌یک از این تلاش‌ها تاکنون موفق به تکرار نکنترل‌شده نگردیده.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Water memory». دردانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۰.