جین لابچنکو | |
|---|---|
 | |
| وزارت بازرگانی برای اقیانوس و جو ریاستاداره ملی اقیانوسی و جوی | |
| دوره مسئولیت ۲۰ مارس ۲۰۰۹ – فوریه، ۲۰۱۳ | |
| رئیس‌جمهور | باراک اوباما |
| پس از | کنراد سی لاتند باکر |
| پیش از | کاترین دی سولیوان |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۴ دسامبر ۱۹۴۷ (۷۷ سال) دنور |
| ملیت | ایالات متحده آمریکا |
| محل تحصیل | کالج کلرادو دانشگاه واشینگتن دانشگاه هاروارد |
جین لابچنکو (انگلیسی:Jane Lubchenco؛ زادهٔ ۴ دسامبر ۱۹۴۷) سیاست‌مدار اهلایالات متحده آمریکا است. متخصص درعلم محیط زیست واقیانوس وبوم‌شناسی که دردانشگاه ایالتی اورگن استاد و محقق است. علایق تحقیقاتی او، شامل فعل و انفعالات بینمحیط زیست و رفاه انسانی، تنوع زیستی، تغییر آب و هوا و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها و سیاره می‌باشد.[۱] از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳، او به عنوان رئیساداره ملی اقیانوس و جوی تحت نظارت دبیر بازرگانی اقیانوس‌ها و اتمسفر عمل کرد. پس از استعفا از این اداره او اولین بازدیدکنندهدانشگاه استنفورد در (مارس تا ژوئن ۲۰۱۳) بود.[۲] در ژوئن ۲۰۱۳، او بهدانشگاه ایالتی اورگن بازگشت و قبل از اینکه توسط رئیس‌جمهوراوباما برای خدمت به تیم علوم او دعوت شود، درهیئت علمی قرار گرفت.[۳]
لابچنکو در ۴ دسامبر ۱۹۴۷ دردنور،کلرادو به دنیا آمد و بزرگ شد. پدرش مایکل لابچنکو، جراح اهلکارولینای جنوبی، از نژاداوکراینی،فرانسوی،انگلیسی،اسکاتلندی وایرلندی بود و مادرش، لام‌تا دال لابچنکو،پزشک اطفال ازداکوتای شمالی ومینه‌سوتا بود. لابچنکو در آکادمی سنت مریز (روستای چری هیلز)، یک دبیرستان دخترانهکاتولیک، تحصیل کرد.[۴] او دوران دانشگاهی خود را درکالج کلرادو و درکلرادو اسپرینگز، کلرادو سپری کرد و در سال ۱۹۶۹ مدرککارشناسی خود را کسب کرد. در طول کالج، یک کلاس تابستانی درجانورشناسیبی‌مهرگان گذراند و در آزمایشگاهبیولوژی نیروی دریایی در جنگل وودز درماساچوست، فعالیت کرد و علاقه خود را به بیولوژی و تحقیقات دریایی نشان داد. او در مدرسه فارغ‌التحصیلاندانشگاه ایالتی واشینگتن،[۵] جایی که او روش‌های تجربی و تکاملی را بهاکولوژی دریایی پیوند داد و پایان‌نامه خود در مورد رقابت بین ستارگان دریایی را نوشت.[۶] لابچنکو با مدرککارشناسی‌ارشد در سال ۱۹۷۱ و بعد از آن، دکترای خود را در سال ۱۹۷۵ در اکولوژی دریایی ازدانشگاه هاروارد کسب کرد.[۷]
پس از اخذ دکتری. در سال ۱۹۷۵، لابچنکو به عنوان استادیار در دانشگاه هاروارد استخدام شد. در سال ۱۹۷۷، او و همسرش به دانشگاه ایالتی اورگان (OSU) در کوروالیس، اورگان نقل مکان کردند، جایی که او استادیار (۱۹۷۷–۱۹۸۲)، دانشیار (۱۹۸۲–۱۹۸۸) و استاد تمام (۱۹۸۸–۲۰۰۹، ۲۰۱۳ تا کنون) بود.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی |
|
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر |
|
