جیمز توبین (بهانگلیسی:James Tobin) (۵ مارس ۱۹۱۸ – ۱۱ مارس ۲۰۰۲) یکی از برجستهتریناقتصاددان کینزگرا در جهان به حساب میآید. وی در دانشگاههای هاروارد و ییل تدریس مینمود. همچنین از مشاوران هیئت فرماندارانفدرال رزرووعضوشورای مشاوران اقتصادی رئیس جمهور بود.
توبین از نظریه پردازان مهم در باره کاهش بهنوسانات اقتصادی بود ودر در سال ۱۹۸۱ به واسطه تحلیلبازارهای مالی و ارتباطات آنها با تصمیمات ناظر بر هزینه اشتغال و قیمتها موفق به دریافتجایزه نوبل اقتصاد شد[۱].
توبین در سال ۱۹۱۸ در چمپین Champaignایلینوی دیده به جهان گشود. او تحصیلات کارشناسی، کارشناسی ارشد، و دکترای خود را به ترتیب در سالهای ۱۹۳۹، ۱۹۴۰ و ۱۹۴۷ دردانشگاه هاروارد به پایان رساند[۱].
توبین در سال ۱۹۴۶ و قبل از اتمام دورهی دکتری خود تدریس در دانشگاه هاروارد را آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۰ بهدانشگاه ییل رفت و تا زمان مرگ خود در سال ۲۰۰۲ کرسی استادی این دانشگاه را حفظ کرد. افزون بر این، او در سالهای ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۳ در مؤسسه مطالعات توسعهدانشگاه نایروبی درکنیا فعالیت داشت[۱].
جیمز توبین به عنوان یکی از برجستهترین اقتصاددانکینزی به شدت از سیاستهای تثبیتی حمایت میکرد و پولگرایان و کلاسیکهای جدید را شدیداً مورد انتقاد قرار میداد. توبین ابتکارات مهمی در حوزهی تئوریاقتصاد کلان واقتصاد پولی داشت و در زمینههای نوسانات ادواری ورشد اقتصادی نیز کارهای بسیار مهمی انجام داد[۱].
در بیرون از سپهردانشگاهی ، توبین از برای پیشنهادش در باره بستن مالیات بر داد وستدهای ارزی که امروزه به آوند "مالیات توبین" شناخته می شود، بسیار پرآوازه شده بود. این راهکار پیشنهادی او برای کاهش ارزبازی speculation در بازارهای ارز بین المللی طراحی شده بود که وی آن را خطرناک و از دید اقتصادی کنشی سترون می دانست.[۲]
↑۱٫۰۱٫۱۱٫۲۱٫۳۱٫۴۱٫۵اسنودن، برایان و هوارد آر. وین (۱۳۹۳)، اقتصاد کلان مدرن: مصاحبه با بزرگان مکاتب مختلف اقتصادی، ترجمه پویا جبل عاملی و علی سرزعیم، تهران: دنیای اقتصاد.