جوزپه بوتای | Giuseppe Bottai | |
|---|---|
 جوزپه بوتای به عنوان وزیر آموزش و پرورش، ۱۹۳۷ | |
| وزیر آموزش ملی | |
| دوره مسئولیت ۱۵ نوامبر ۱۹۳۶ – ۵ فوریه ۱۹۴۳ | |
| نخست‌وزیر | بنیتو موسولینی |
| پس از | چزاره ماریا دِ وِکی |
| پیش از | کارلو آلبرتو بیگینی |
| فرماندار آدیس آبابا | |
| دوره مسئولیت ۵ مه ۱۹۳۶ – ۲۷ مه ۱۹۳۶ | |
| پادشاه | ویکتور امانوئل سوم |
| پس از | «تاسیس شد.» |
| پیش از | آلفردو چینیسکالکی |
| فرماندار رم | |
| دوره مسئولیت ۲۳ ژانویه ۱۹۳۵ – ۱۵ نوامبر ۱۹۳۶ | |
| پس از | F. Boncompagni Ludovisi |
| پیش از | پیرو کولونا |
| وزیر شرکت‌ها | |
| دوره مسئولیت ۱۲ سپتامبر ۱۹۲۹ – ۲۰ ژوئیه ۱۹۳۲ | |
| نخست‌وزیر | بنیتو موسولینی |
| پس از | الساندرو مارتلی |
| پیش از | بنیتو موسولینی |
| عضو اتاق اصناف و شرکت‌ها | |
| دوره مسئولیت ۲۳ مارس ۱۹۳۹ – ۵ اوت ۱۹۴۳ | |
| گمارنده | بنیتو موسولینی |
| عضو مجلس نمایندگان | |
| دوره مسئولیت ۱۱ ژوئن ۱۹۲۱ – ۲ مارس ۱۹۳۹ | |
| حوزه انتخاباتی | لاتزیو |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۳ سپتامبر ۱۸۹۵ رم,پادشاهی ایتالیا |
| درگذشته | ۹ ژانویهٔ ۱۹۵۹ (۶۳ سال) رم، ایتالیا |
| حزب سیاسی | FIC (۱۹۱۹–۱۹۲۱) PNF (۱۹۲۱–۱۹۴۳) |
| قد | ۱٫۷۷ متر (۵ فوت ۱۰ اینچ) |
| محل تحصیل | دانشگاه ساپینزا رم |
| تخصص | روزنامه‌نگار .سرباز |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری |  پادشاهی ایتالیا فرانسه آزاد |
| خدمت/شاخه |  ارتش پادشاهی ایتالیا French Foreign Legion |
| سال‌های خدمت | ۱۹۱۵–۱۹۱۷؛ ۱۹۳۵–۱۹۳۶؛ ۱۹۴۳–۱۹۴۸ |
| درجه | |
| یگان | هنگ اول سواره نظام (فرانسه) |
| جنگ‌ها/عملیات | |
جوزپه بوتای (بهایتالیایی:Giuseppe Bottai) (رم،۳ سپتامبر۱۸۹۵ - ،۹ ژانویه۱۹۵۹)روزنامه‌نگارایتالیایی و عضوحزب ملی فاشیستبنیتو موسولینی بود.
بوتای در رم متولد شد و پسر لوئیجی بوتای، یک تاجر شراب با گرایش‌های جمهوری‌خواهانه، و النا کورتسیا بود. او ازلیسئو تورکواتو تاسو فارغ‌التحصیل شد و تا سال ۱۹۱۵، زمانی که ایتالیا بهقدرت‌های مرکزی اعلام جنگ کرد، دردانشگاه ساپینزا رم تحصیل کرد. در همان سال، تحصیلات خود را رها کرد تا درارتش سلطنتی ایتالیا ثبت نام کند. او که در نبرد زخمی شده بود، پس ازجنگ جهانی اول مدال شجاعت نظامی دریافت کرد.[۱]
در سال ۱۹۱۹، بوتای در جریان یک نشست فوتوریست‌ها بابنیتو موسولینی ملاقات کرد[۲] و در تأسیسفاشیای ایتالیایی مبارزه (Fasci Italiani di Combattimento) مشارکت داشت. در سال ۱۹۲۱، بوتای تحصیلات خود را در دانشکده حقوق به پایان رساند و به عنوان یکفراماسون و عضوگران لوجا دیتالیا (Gran Loggia d'Italia) درآمد.[۳] در همان زمان، او همچنین حرفه روزنامه‌نگاری را در «مردم ایتالیا»، روزنامهحزب ملی فاشیست تازه تأسیس، آغاز کرد. در طولراهپیمایی به سوی رم، بوتای به همراه اولیسه ایلیوری (Ulisse Igliori ) و جینو کالزا-بینی (Gino Calza-Bini)، رئیساسکادران رومی، از خشونت سیاسیپیراهن سیاه‌ها حمایت کردند.
پس ازانتخابات عمومی ایتالیا در سال ۱۹۲۱، بوتای به عضویتمجلس نمایندگان بلوک‌های ملی انتخاب شد. در سال ۱۹۲۳، او رهبر جناح سرسخت سندیکالیست ملی و انقلابی فاشیسم شد. بوتای برای حمایت از ایده‌های خود، نشریه فرهنگی Critica fascista (منتقد فاشیست) را تأسیس کرد و با دیگر فاشیست‌هایچپ‌گرا مانندفیلیپو دِ پیسیس،رناتو گوتوزو وماریو مافای همکاری کرد.[۴] او از سال ۱۹۳۰ با مجله سیاسی و مالی «لو استاتو» (Lo Stato) همکاری می‌کرد.[۵]
بوتای از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۲ دروزارت شرکت‌ها مشغول به کار بود ومنشور کار را معرفی کرد و یک قطب دانشگاهی شرکتی را درپیزا برنامه‌ریزی کرد، تا اینکه توسط موسولینی از این وزارتخانه کنار گذاشته شد.[۶] در سال ۱۹۳۳، بوتای مؤسسه ملی تأمین اجتماعی (ایتالیایی: Istituto nazionale della previdenza sociale, INPS) را تأسیس و ریاست آن را بر عهده گرفت. او به عنوانفرماندار رم (۱۹۳۵–۱۹۳۶) منصوب شد، اما برای جنگیدن درجنگ دوم ایتالیا و اتیوپی با درجهسرگردی استعفا داد. در ۵ مه ۱۹۳۶، بوتای وپیترو بادولیو واردآدیس آبابا شدند و بوتای به عنوان معاون فرماندار منصوب شد. پس از جنگ، بوتای به عنوان وزیر آموزش و پرورش به رم بازگشت. بوتای در دوران وزارت خود، قانونی (قانون بوتای) را در مورد حفاظت از میراث عمومی و فرهنگی و حفظ زیبایی‌های طبیعی اعلام کرد.[۷] او همچنین با منتقدان هنریجولیو کارلو آرگان وچزاره برندی برای بهبود زندگی فرهنگی ایتالیا همکاری کرد.
در اواخر دهه ۱۹۳۰، بوتای رادیکال‌تر وآلمان‌دوست‌تر شد. در سال ۱۹۳۸، او ازقوانین نژادی علیه یهودیان ایتالیایی حمایت کرد و در سال ۱۹۴۰ مجله‌ای به نام «اولویت» (Primato) را تأسیس کرد که از برترینژاد آریایی و مداخله‌گری در جنگ حمایت می‌کرد.[۸][۹] بوتای معتقد بود که «انقلاب فاشیستی» ناقص است و آنچه مورد نیاز است، بازگشت به فاشیسم اولیه و «خالص‌تر» است.
مداخله ایتالیا در جنگ جهانی دوم منجر به فاجعه شد.لشکرکشی در جبهه شرقی باعث مرگ یا جراحت تقریباً ۷۷۰۰۰ سرباز و بیش از ۳۹۰۰۰ زخمی شد. بوتای در ۲۵ ژوئیه ۱۹۴۳ پس از آشکار شدن شکست ایتالیا، به دستگیری موسولینی که توسطدینو گراندی پیشنهاد شده بود، رأی داد. در سال ۱۹۴۴،جمهوریسوسیال ایتالیا، بوتای را در جریاندادگاه ورونا به اعدام محکوم کرد، اما بوتای در یک صومعه رومی پنهان شد.[۱۰] در سال ۱۹۴۴، بوتای با نام مستعارآندره‌آ باتالیا درلژیون خارجی فرانسه ثبت نام کرد. او درعملیات دراگون و سپس درحمله متفقین غربی به آلمان در پرووانس جنگید.
پس از جنگ، بوتای در فرانسه ماند و تا سال ۱۹۴۸ به خدمت درلژیون خارجی ادامه داد و در آن سال از خدمت مرخص شد. به دلیل نقشی که در مراحل پایانیجنگ جهانی دوم داشت، به خاطر نقشش در فاشیسمعفو عمومی دریافت کرد. بوتای در سال ۱۹۵۳ به ایتالیا بازگشت و نشریه ABC (که نباید با مجله‌ای با همین نام اشتباه گرفته شود) و «مردم رم» (Il Popolo di Roma ) را تأسیس کرد که توسطویتوریوچینی، فاشیست سابق، که از دیدگاه‌های میانه‌رو و محافظه‌کار حمایت می‌کرد، تأمین مالی می‌شد. بوتای در سال ۱۹۵۹ در رم درگذشت. در مراسم تشییع جنازه او،آلدو مورو، که مانند پدر مورو، دوست و دستیار بوتای در دوران حرفه‌ای‌اش بود، حضور داشت.[۱۱]