جورابپوشاکی بافته شده ازنخ، نایلون یاکاموا است که برای پوشاندنپا از آن بهره‌گیری می‌شود.
گونه‌هایی ازکفش وچکمه‌ها، باید روی جوراب پوشیده شوند. در دوران باستان، جوراب‌ها از چرم یا موی جانداران ساخته می‌شدند. تا اینکه در سده ۱۶ میلادی، ماشین‌ها، جوراب‌ها را دگرگون کردند.
کهن‌ترین جفت جورابی که سالم به جای مانده، مربوط به سال ۳۰۰ تا ۵۰۰ پس از میلاد، نزدیک رود نیل،مصر
پیدایش نخستین جوراب‌ها بهیونان باستان بازمی‌گردد. مردان کارگر و برده‌ها در دورانیونان ومصر باستان جوراب‌های بلند می‌پوشیدند و زنان رومی در خانه‌های خود نوعی جوراب ساق کوتاه به پا می‌کردند.
جوراب‌های کوتاه نخی یا ابریشمی هم چندینقرن درچین وژاپن استفاده می‌شد. این جوراب‌های ساق کوتاه در قرن دوازدهم دراروپا به جوراب‌های ساق بلند تبدیل شد. شلوارهایی که مردان می‌پوشیدند، بسیار چسبنده و تنگ شد که از کمر تا پایین پا را می‌پوشاند، مانند ساق‌های امروزی. زنان هم جوراب‌های بلندی می‌پوشیدند که در زانو با کش جوراب نگاه داشته می‌شد.
بعد از سال ۱۵۴۵ جوراب‌های ساق بلند کش باف واردمد شد که معمولاً درزهای آن با طرح‌های ابریشمی پرکار تزئین شده بود. جوراب‌هایی با درزهای تزئین شده در طول دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ میلادی رایج و متداول بود.
اولین ماشین کشبافی، در سال ۱۵۸۹ در انگلستان ساخته شد و نکتهٔ جالب توجه این است که سازندهٔ آن یک «کشیش» انگلیسی، به نام ویلیام لی، بود. در آن دوره جوراب‌های نخی و ابریشمیالیاف موردپسند و رایج میان مردم بود.
در آن زمان راه‌های بسیار متفاوتی برای پوشیدن جورابی‌های ساق بلند وجود داشت. گاهی اوقات در فصل‌های سرد چندین جفت جوراب ابریشمی را باهم می‌پوشیدند. درقرن هفدهم زمانی که چکمه‌های بزرگ به دنیای مد وارد شد، نوعی پاپوش کتانی زیرچکمه پوشیده می‌شد تا از جوراب ابریشمی محافظت کند.
مردان تا اواخر قرن هجدهم جوراب‌های بلند ابریشمی به همراه کش و بند جوراب می‌پوشیدند، اما از آن زمان به بعد شلوارهای بلند و جوراب‌های کوتاه پدیدار شد که تا حالا همچنان مد باقی‌مانده‌است.
در قرن نوزدهم جوراب‌های نخی ساخته شده با ماشین، در دسترس خانم‌ها قرار گرفت. بعد ازجنگ جهانی اول (۱۹۱۴–۱۹۱۸)، دامن‌های کوتاه مد شد و ساق‌ها و جوراب‌های بلندابریشمی دوباره رایج شد و ثابت کرد که فشن و طول دامن، مدل جوراب را تعیین می‌کند.
با کشف جوراب‌های نایلونی در دهه ۳۰ و ۴۰، استفاده از جوراب‌های ابریشمی در میان خانم‌ها رنگ باخت و جوراب‌های نایلونی مد شد. پس از جنگ جهانی سرانجام جوراب‌های نایلونی جایگزین جوراب‌های ابریشمی شد. اما الیاف دیگری مانندریون هم وجود داشت.
نخستین جوراب نایلونی در ۱۵ می سال ۱۹۴۰ در فروشگاه‌هاینیویورک عرضه شد و بیش از ۷۸۰ هزار جفت از آن در روز اول فروخته شد! در سال اول ۶۴ میلیون جفت جوراب نایلونی در آمریکا به فروش رسید.
جوراب و ساق‌های نایلونی که بعد ازجنگ جهانی دوم (۱۹۳۹–۱۹۴۵) متداول شد و به‌طور کامل جایگزین جوراب‌های ابریشمی شد، تا اواخر دهه ۱۹۶۰ معمولاً درز داشت. آن‌ها بافتی یکدست داشت و کشباف و چسب بدن بود.
در اویل دهه ۶۰ جورابی‌های یکپارچه و بدون درز کفی دار، بهسرعت جایگزین جوراب‌های چسبان درزدار شد. این جوراب‌ها در ماشین‌های کشبافی مدور بافته می‌شود و با محکم کردن و بستن کوک‌ها شکل می‌گیرد. ضخامت جوراب با تعداد کوک‌های هر ردیف تعریف می‌شود.
در دهه ۶۰ در غرب دامن‌های خیلی کوتاه مد شد و بسیاری از خانم‌ها ترجیح دادند تا به جای پوشیدن جوراب از ساق جورابی‌های بلند استفاده کنند. خیلی از خانم‌ها به جای پوشیدن جوراب به ساق جورابی‌های بلند رو آوردند. در نتیجه برای رقابت با ساق‌ها، طول جوراب‌ها خیلی بلندتر از معمول شد تا برای پوشیدن با دامن‌های کوتاه مناسب باشد، اما در اثر این تغییر جوراب‌ها به کلی از مد خارج شد و جای آن را ساق جورابی‌ها گرفتند.
در حقیقت ساق جورابی‌های نایلونی زیبا و ظریف در دهه ۱۹۶۰ خیلی رایج شد. در حالی که در طول ۴۰۰ سال پیش از آن جوراب‌های ساق بلند بر مد مسلط بود. پس از دههٔ ۶۰ میلادی، تحول چندانی در زمینه صنایع تولید جوراب رخ نداد و تا امروز جوراب‌های زنانه و مردانه فقط به تناسب مدهای روز تغییر کرده‌اند.
در سال‌های اخیر جوراب‌های ساق بلند بازهم مد و رایج شده‌است و در راهروهایفشن و مجلات دیده می‌شود.[۲]
جوراب فانتزی که از اوایل قرن میلادی جدید توجهات بسیاری را به خود جلب کرده بود الهام بخش بسیاری از برندهای مختلفپوشاک و بویژه صنعت جوراب بافی قرار گرفت و تولیدکنندگان بسیاری سعی در جذب مشتریان بیشتر و همگام سازی بیشتر استایل افراد با جوراب شدند چرا که از طرفی توجه به جزئیات اهمیت بیشتری پیدا کرده و از طرف دیگر با هزینه کمتری می توان علایق و سلیقه شخصی رو بروز داد.
