| بخشی ازسلسله مقالات در مورد |
| آرایه‌های ادبی |
|---|
آرایه‌های معنوی |
 درگاه ادبیات فارسی |
جناس خط در شکل حروف یکسان و در نقطه مختلفند،[۱] مانند «فضا و قضا»، «سور و سوز». این ویژگی تنها به نقاط حروف اختصاص ندارد و مواردی نظیر «قائل و قابل»، «ترک و ترگ» را نیز شامل می‌شود. این اختلافات سبب تغییر در تلفظ است زیرا نوعصامت تغییر می‌کند.[۲] در نتیجه می‌توان آن را از انواعجناس اختلافی به‌شمار آورد؛ برخی آن را در بابی جداگانه و از انواع مواربه (مکر و فریب) به‌شمار آورده‌اند، که اغلب به جهت در امان ماندن از خطر یا الماز و تفنّن بوده است.[۳] و برخی دیگر آن را از انواعجناس به‌شمار آورده‌اند.[۲] برخی نیز معتقدند این امر در گذشته ناشی از خطا در شنیدن و خواندن بوده و آن راتصحیف می‌دانند.[۴] شعرا گاه به وجود تصحیف در شعر خود تصریح کرده‌اند.