| جاپ مالا | |||||||||||||||||||||||
_of_Tulasi_wood_with_108_beads_-_20040101-01.jpg) Japa mala, made fromtulasi wood, with head bead in foreground. | |||||||||||||||||||||||
| نام چینی | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های چینی | 佛珠 | ||||||||||||||||||||||
| معنای تحت‌اللفظی | "Buddha pearls" | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| نام ژاپنی | |||||||||||||||||||||||
| کانجی | 念珠,数珠 | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| سانسکریت name | |||||||||||||||||||||||
| سانسکریت | mālā (माला) | ||||||||||||||||||||||
جاپامالا یامالا (سانسکریت:माला؛mālā، به معنای " گل بند "[۱] رشته‌ای ازمهره‌های نیایش است که معمولاً درهندوئیسم،جینیسم،سیکیسم،بودیسم وشینتو استفاده می‌شود. برای تمرین معنوی که درسانسکریت بهجاپا. آنها شبیه سایر اشکالمهره‌های نیایش هستند که در ادیان مختلف جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند و بعضی اوقات در انگلیسی به عنوان "رزاری" خوانده می‌شوند.
منشأ این مهره‌ها ناشناخته است، و استفاده از مهره‌ها برای شمارش یک عمل فراگیر در فرهنگ‌های باستان بوده‌است.[۲] در ادبیات چینی پیش از معرفی بودیسم در دوره سلسله هان، هیچ اشاره ای به مالاها صورت نگرفته‌است، و این نشان می‌دهد که این شیوه از هندوستان به چین گسترش یافته و ممکن است در آنجا سرچشمه گرفته باشد. هیچ اشاره ای به مالا در آگماها یا پالی نیکایاها طورت نگرفته‌است، که به‌طور کلی به عنوان قدیمی‌ترین ادبیات بودایی در نظر گرفته می‌شوند، و مشخص نیست که آیا استفاده از آنها از بودایی‌ها یا از برهمن، جین، یا جامعه مذهبی هندی دیگر سرچشمه گرفته‌است. مالاها ممکن است در اوایل هنر برهمانی و هندو به عنوان بخشی از لباس خدایان یا نمازگزاران ظاهر شود، اما تمایز آن از گردنبندهای تزئینی یا تزئینات دشوار است. اولین تصویر واضح و روشن از یک مالا نشان می‌دهد که به عنوان ابزاری برای تلاوت استفاده می‌شود، به جای اینکه یک گردنبند یا دکوراسیون باشد، از یک تصویربدیشتاتوا ساخته شده در دوران سلسله شمالی وی در چین در قرن چهارم و ششم در است، این مالا در دست گرفته شده استبجای پوشیده شدن.
مانتراها به‌طور معمول صدها یا حتی هزاران بار تکرار می‌شوند. از مالاها استفاده می‌شود تا بتوان به جای تمرکز بر شمارش تکرارهای آنها، روی معنا یا صدایمانترا تمرکز کرد.[۳]
در بودیسم درژاپن، دانه‌های تسبیح بودایی به عنواناُزو (مهره‌های شمارشی) یااُنِجو (مهره‌های اندیشه) شناخته می‌شوند. فرقه‌های مختلف بودایی در ژاپنازو‌های مختلفی دارند و از آنها به شکلی متفاوت استفاده می‌کنند. به عنوان مثال،بودیسم شینگون،تاندای ونیچیرین بودیسم ممکن است از دانه‌های نماز طولانی‌تر با رشته‌هایی در هر دو انتهای آن استفاده کنند که مشابه آن در سرزمین اصلی آسیا است. در حین انجام خدمات فداکاری، ممکن است این مهره‌ها با هر دو دست به هم زده شود تا یک صدای سنگ زنی نرم ایجاد شود، که به نظر می‌رسد دارای اثر پاک کننده است. با این حال، درشین بودیسم، مهره‌های نماز به‌طور معمول کوتاه‌تر هستند و بر روی هر دو دست بسته می‌شوند و در کنار هم قرار ندارند.
در سالهای اخیر، در بین افراد غیر دینی متداول شده‌است که از مهره‌هایی به عنوان لوازم جانبی پوشیده شوند، بدون اینکه مهره‌ها هیچگونه مفهوم مذهبی داشته باشند.[۴] از زمانسلسله مینگ، هنگامی که مالاها به عنوان لوازم جانبی شیک توسط اعضای دادگاه چین مورد استفاده قرار گرفتند، شیوه‌های مشابهی دیده شده‌است.[۲]قانون تعدیل هزینه موارد استفاده از مالاها در دوره سلسله چینگ را تنظیم می‌کرد.