تفلیس (بهگرجی:თბილისი) (تلفظ: Tbilisi)، پایتخت و بزرگ‌ترین شهرگرجستان و یکی از شهرهای بزرگ در شرققاره اروپا است.
این شهر در دو طرف رودمتکواری یارود کر قرار داشته و جمعیتی حدود ۱٫۲۰۰ میلیون در آن زندگی می‌کنند. تفلیس در قرن پنجم میلادی و توسط پادشاهواختانگ یکم بنیانگذاری شده و به سبب چشمه‌های آب گرم آن، «تْبیلیسی» (مشتق از واژهٔ «تْبیلی» به معنای گرم؛ منسوب به چشمه‌های آب گرم تفلیس) نام گرفته است.
تفلیس در جنوبشرق اروپا قرار گرفته است، موقعیت مکانی تفلیس یعنی قرارگیری در مسیر شرق و غرب، این شهر را نقطهٔ اتصال امپراتوریی‌های رقیب گوناگون قرار می‌داده است و امروزه موقعیت آن را به عنوان یک مسیر مهم برای انرژی جهان و پروژه‌های بازرگانی تجاری و ترانزیتی تضمین می‌کند.
روزی پادشاهواختانگ یکم، به همراه اعضای دربارش در جنگلی نزدیکمتسختا (پایتخت باستانی گرجستان) مشغول خوشگذرانی و شکار بودند.شاهین او به دنبال قرقاولی به هوا برخاست و پس از مدتی شاه و همراهانش پرنده‌ها را در کنار یک چشمهٔ آب گرم یافتند که بخار خوشایندی از آن خارج می‌شد، آن‌ها از وفور این چشمه‌های آب گرم شگفت زده شده بودند و پادشاه دستور ساختن شهری را در آنجا صادر کرد که «تْبیلیسی» (دارندهٔ چشمه‌های آب گرم) نام گرفت.
واختانگ یکم پایتخت باستانیمتسختا را به شهر تازه تاسیس تفلیس انتقال داد. او از سلسله پادشاهیخسرویانی ها بود که دودمانی ایرانی تبار از شاهان گرجی بودند که مسیحیت را درایبریا دین رسمی اعلام کردند.
نام این شهر درزبان گرجی «تْبیلیسی» است. (مشتق از واژهٔ «تْبیلی» به معنای گرم؛ منسوب به چشمه‌های آب گرم تفلیس). از آنجایی که تفلیس یکی از مراکز مهم فرهنگیاسلام به‌شمار می‌آمد، با نامعربی خود یعنی «طفلیس» مشهور شد و تا چندی پیش نیز در اکثر زبان‌ها «تفلیس» یا «تیفلیس» شناخته می‌شد. سپس به خواستهٔ دولت گرجستان، نام این شهر به نام اصلی آن تغییر یافت، اما همچنان درایران،ترکیه،آلمان،قزاقستان وکشورهای عربی «تفلیس» نامیده می‌شود.
تفلیس در هزارهٔ چهارم تا هزارهٔ سوم پیش از میلاد مسکونی شد. برای اولین بار در سال‌نامه‌های قرن چهارم میلادی از تفلیس به عنوان قلعه ـ شهر نام برده شده است. تفلیس به علت واقع شدن در محل تلاقی راه‌های مهم همیشه دارای اهمیت منطقه‌ای بوده و همین ویژگی‌ها سبب گسترش و توسعه این شهر از دیرباز تاکنون شده است.[۲]
شهر در دو طرف ساحل رودمتکواری در درون دره‌ای گسترده است. این رود که از کوه‌هایترکیه سرچشمه می‌گیرد به طول ۳۶ کیلومتر در شهر جاری است. سد اورتاچالا سرعت جریان آب را در مسیر شهر کاهش می‌دهد و رژیم آبی آن را تنظیم می‌کند.[۳]
پنج نهر کوهستانی که از آبراهه‌های زیرزمینی می‌گذرند از دامنه‌های اطراف تفلیس به رودکورا می‌ریزند: دیگمیس تسکالی و تساوکیسیس تسقالی از مغرب گلدانیس تسقالی و لوچینیس تسقالی از مشرق. دو دریاچهٔ کوچک به نام لیسی و کو در دامنه‌های شمالی تفلیس واقع شده‌اند. «دریاچهٔ تفلیس» در پشت رشته کوه ماخات واقع است و پیرامون آن دشت سامگوری قرار دارد.[۴] کوه‌های متاتس میندا در مغرب تابوری و تیغه‌های سولولاکی در جنوب و رشته کوه ماخات در مشرق شهر واقع شده‌اند.[۳] در دامنه‌های شمال شرقی کوه تابوری چشمه‌های آب گرم جریان دارد که دارای ترکیبات قلیایی و سولفات است.[۳]
تفلیس در گذشته‌های دور ابتدا در طول سواحل رودخانه رشد کرد. بعدها با افزایشجمعیت ساخت و ساز به دامنه‌ها و تپه‌ها و فلاتهای اطراف رودخانه کشیده شد که این فلات‌ها در شمال و شمال شرقی شهر واقع شده است. قسمت‌های جنوب شرقی شهر از خیابان‌های تنگ و خانه‌های قدیمی دو یا سه طبقه تشکیل شده که مجموعهٔ قدیمی شهر تفلیس را تشکیل می‌دهد.[۵]
آب و هوای تفلیساقلیم نیمه‌گرمسیری مرطوب (سامانه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن) با تأثیرات غالبِاقلیم قاره‌ای مرطوب است. تفلیس دارای زمستان‌های نسبتاً سرد و تابستان‌های گرم است. میانگین دمای سالیانه در این شهر، ۱۳٫۳ درجه سلسیوس (۵۵٫۹ درجه فارنهایت) است. ژانویه با میانگین دمای ۲٫۳ درجه سلسیوس (۳۶٫۱ درجه فارنهایت) سردترین ماه سال و ژوئیه با میانگین دمای ۲۴٫۹ درجه سلسیوس (۷۶٫۸ درجه فارنهایت) گرم‌ترین ماه سال است. کمترین دمای ثبت‌شده، −۲۴٫۴ درجه سلسیوس (−۱۱٫۹ درجه فارنهایت) و در ژانویهٔ ۱۸۸۳ میلادی بوده و بیشترین دما نیز ۴۲٫۰ درجه سلسیوس (۱۰۷٫۶ درجه فارنهایت) و در تاریخ ۱۷ ژوئیه ۱۸۸۲ میلادی بوده است.[۶]
میانگین بارش سالیانه ۴۹۵٫۵ میلیمتر (۱۹٫۵ اینچ) میلیمتر است. ماه‌های مه و ژوئن، هرکدام با میانگین بارش ۷۷٫۶ میلیمتر (۳٫۱ اینچ)، پرباران‌ترین ماه‌های سال هستند، در حالی که ژانویه با میانگین بارش ۱۸٫۹ میلیمتر (۰٫۷ اینچ)، کم‌باران‌ترین ماه سال است. بارش برف نیز به‌طور میانگین ۱۵ تا ۲۵ روز در سال است. شهر و کوه‌های اطراف آن عموماً پوشیده از ابر هستند، مخصوصاً در بهار و پاییز که نتیجهٔ آن بارش باران‌های طولانی یا آسمانی همیشه ابری‌ست.
بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۶ میلادی، جمعیت شهر تفلیس و حومهٔ آن ۲٬۴۴۶٬۹۳۶ تن بوده است. این جمعیت از: ۸۶٫۱٪گرجی ۶٪ارمنی، ۲٫۷٪آسی، ۲٫۴٪کرد، ۱٫۸٪یونانی، ۱٫۴٪آذری و ۱٫۳٪اوکراینی تشکیل شده است. کمتر از یک درصد مردم این شهر رایهودی‌ها،آسوری‌ها،بلاروس‌ها وتاتارها تشکیل می‌دهند. ارمنی‌ها، روس‌ها و یهودی‌ها از جمله اقوامی هستند که تعداد آن‌ها در فاصلهٔ ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۹ میلادی کاهش یافته است. احتمالاًجنگ آذربایجان و ارمنستان در کاهش ارمنی‌ها بی‌تأثیر نبوده است. مهاجرت یهودی‌های شوروی پیشین بهاسرائیل نیز ممکن است سبب کاهش تعداد یهودی‌ها در طی سال‌های یاد شده باشد.[۹]
به نوشتهٔ مینورسکی[۱۰] در ۱۱۹۷/ ۱۷۸۳ پس از سلطنت تیموراز و ایراکلی شهر ۴٬۰۰۰ خانه با ۶۱٬۰۰۰ سکنه داشت. در ۱۲۱۸/۱۸۰۳ شهر فقط بین ۲٬۷۰۰ تا ۳٬۰۰۰ خانه با ۳۵٬۰۰۰ تن جمعیت داشت. این کاهش جمعیت به علت حملهٔآقامحمدخان قاجار در ۱۲۰۹–۱۲۱۰/ ۱۷۹۵ بود. یکی دو دهه بعد جمعیت به سرعت افزایش یافت. در سرشماری ۱۳۴۰–۱۳۴۱/۱۹۲۲ تفلیس ۲۲۳٬۹۵۸ تن جمعیت داشت که از آن میان ۸۵٬۳۰۹ تن ارمنی، ۸۰٬۸۰۴ تن گرجی، ۳۸٬۶۱۲ تن روسی، ۹٬۷۶۸ تن یهودی، ۳٬۹۸۴ تن ایرانی، ۳٬۲۵۵ تن آذری‌ها، ۲٬۴۵۷ تنآلمانی‌ها و غیره بوده‌اند.
تفلیس قدیمی از چهار بخش تشکیل می‌شد که سه بخش آن در ساحل راست کر واقع بود (که در ساحل رود از شمال به جنوب به شمال‌غربی ـ جنوب‌شرقی انحنا پیدا کرده است):
کالا یا کالیسی (در غربی قلعه) بخش قدیمی اینتراموروس (بین نهرهای سولولاکی و دبه‌خانه که به کر می‌ریزند) و ارگ نارین‌قلعه.
تفلیس در پیرامون چشمه‌های آب گرم رشد کرده بود. شهر در ساحل کر و در روبرو و پایین کالا قرار داشت.شاه صفی یکم گروهی از سیدها را در ارتفاعات تابور (در شرق دبه‌خانه) سکونت داد.
بخش خارجی، اوبانی نزدیک میدان اسبدوانی بالا و در جهت شمال دو بخش نخست.
بخش واقع در ساحل چپ روبروی کالا به نام ایسانی یا نیسانی (بعدها آولابار) و ارتفاعات ماخاتا در شمال آن. ایسانی با صغدبیل منابع عربی مطابقت دارد.گورستان صغدبیل در زندگی سنت ابو ذکر شده است.
سه ارگ در تفلیس مشخص شده است:
۱. ارگ قدیمی تابور بر روی تپهٔ ساحل راست دبه‌خانه که در ۱۱۹۹/۱۷۸۵ به کلی ویران شد. این ارگ که دروازهٔ جنوبی کالا را محافظت می‌کرد دروازهٔ گنجه نامیده می‌شد.
۲) ارگنارین قلعه در تپهٔ کالا. به نظر می‌رسد که این قلعه پیش از اسلام شوریس ـ تسیخه نام داشته است. این ارگ در ۱۲۳۳/ ۱۸۱۸ تخلیه شد.
۳) ارگ ساحل چپ که به عنوان سرپل عمل می‌کرد. در ۱۱۴۰/ ۱۷۲۸ ترک‌ها برای آخرین بار شروع به سنگربندی و ایجاد استحکامات نظامی در این محل کردند اما کار را ناتمام گذاشتند.
قدیمی‌ترین قصر از قصرهای سلطنتی متخی در ساحل چپ روبروی پل قدیمی است. در ۱۰۴۸/ ۱۶۳۸ رستم شاه مسلمان قصری به طول حدود ۱۲۰ متر در امتداد رود کورا در تفلیس بنا کرد. در اینجا شاردن به حضور شاه نواز رسید. کمی دورتر به سوی جنوبشاه واختانگ ششم قصری ساخت که کاملاً به سبک ایرانی تزئین شده بود. ترک‌ها در ۱۱۳۷/۱۷۲۵ این قصر را ویران کردند.
فرودگاه بین‌المللی تفلیس که در سال ۱۹۵۲ تأسیس شده، در فاصلهٔ ۱۷ کیلومتر جنوب‌شرقی شهر تفلیس واقع شده است و سالانه بیش از ۳ میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند. فرودگاه بین‌المللی شوتا روستاولی تفلیس (گرجی: თბილისის შოთა რუსთაველის სახელობის საერთაშორისო აეროპორტი) (یاتا: TBS، ایکائو: UGTB) که پیش‌تر با نام فرودگاه بین‌المللی نوو الکسیوکا شناخته می‌شد، فرودگاه بین‌المللی اصلی در کشور گرجستان است.
فرودگاه از طریق خیابان جرج بوش، به مرکز شهر تفلیس متصل می‌شود. نخستین ترمینال فرودگاه در سال ۱۹۵۲ میلادی و با سبکمعماری استالینیستی ساخته شده‌بود. عملیات ساخت ترمینال جدید در سال ۱۹۹۰ میلادی به پایان رسید و با شکلی بین‌المللی طراحی شد. این فرودگاه دارای یک باند ۳ کیلومتری از جنس بتن است و ترمینال‌های فرودگاه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که قابلیت انتقال بهینهٔ مسافر و بار را داشته‌باشند. یک ترمینال نو و مدرن نیز در ۷ فوریهٔ ۲۰۰۷ میلادی افتتاح شد.[۱۱]
