این تصویر نشان می‌دهد که چگونه جنگل و جو در یک بعد از ظهر با هم تعامل می‌کنند تا یک لایه یکنواخت از ابرهای «پاپ کورن» ایجاد کنند. در طول فصل خشک، جنگل‌های بارانی نور خورشید بیشتری دریافت می‌کنند. گیاهان رشد می‌کنند، برگ‌های اضافی تولید می‌کنند و فتوسنتز را افزایش می‌دهند. گیاهان فتوسنتزکننده بخار آب را در جو آزاد می‌کنند. بخار آب شناورتر از هوای خشک است، بنابراین بالا می‌رود و در نهایت به ابرهای مانند ابرهای پاپ کورن نشان داده شده در این تصویر متراکم می‌شود. این ابرها تقریباً مطمئناً نتیجه تعرق هستند. ابرها به‌طور مساوی در سراسر جنگل توزیع شده‌اند، اما هیچ ابری بر فراز رودخانه آمازون و دشت سیلابی آن، جایی که هیچ سایبان بلندی از درختان وجود ندارد، تشکیل نشده است. وقتی بخار آب متراکم می‌شود، گرما را به جو آزاد می‌کند. گرما هوا را شناورتر می‌کند و بالا می‌رود. هرچه بالاتر برود، هوا بیشتر منبسط و سرد می‌شود که به بخار آب بیشتری اجازه می‌دهد تا متراکم شود. در نهایت، رعد و برق می‌تواند تشکیل شود. خوشه‌های متراکم‌تر ابرها در تصویر احتمالاً رعد و برق هستند.
سلول‌هایی که دربرگ گیاهان وجود دارند دارایواکوئل‌ها،دیوارهٔ سلولی وپروتوپلاسم پر از آب هستند. انتقال آب به برگ از راه آوندهای چوبیرگبرگ‌ها انجام می‌شود. ارتباط بین فضاهای بین سلولی با ساختار بعدی برگ پر شده از بخار آب، برقرار می‌شود. بخار آب در هوای با میزان بخار آب کم، توسط سلول آخری پخش می‌شود. با تبخیر سطحی دیواره‌های موجود در فضاهای بین سلولی و تبخیر بخار آب موجود بین فضاهای بین سلولی، تعرق روزنه‌ای انجام می‌شود.
زمان انجام تعرق بیشتر در ساعات ظهر و در زمانی است که پتانسیل آب برگ بیشترین مقدار است. در این هنگام آب نیز با سرعت و شدت بیشتری از ریشه به سمت برگ می‌رود. اما در هنگام شب، روزنه‌های گیاهی بسته بوده و چون عمل تعرق انجام نمی‌گیرد، با زیاد بودنرطوبتخاک، جذب آب توسطریشه انجام و آب زیادی می‌تواند در خاک برون نشست کند. گیاهان با عمل تعرق به دمای مناسبی می‌رسند و انجام عملفتوسنتز و تنفس در آن‌ها بهتر می‌شود.
با انجام عمل تعرق و باز بودن روزنه‌های گیاه، تبادل گاز بیناتمسفر و برگ انجام می‌شود. چون وقتی آب با تعریق خارج می‌شود،کربن دی‌اکسید وارد گیاه می‌شود که گاز مورد نیاز برای انجام عمل فتوسنتز است. میزان آب خروجی در مقایسه با گازکربن دی‌اکسید ورودی، بیشتر خواهد بود. در بالا بردن شیرهٔ خام توسط گیاه، نیروی مکشی که در هنگام تعریق ایجاد می‌شود مؤثر است.
