| ت | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| نمایش آوانگاری | t(alsoθ,s) | ||||||||||
| موقعیت در الفبا | ۴ | ||||||||||
| ارزش عددی | ۴۰۰ | ||||||||||
| مشتقات الفبایی فنیقی | |||||||||||
| |||||||||||
| موقعیت: | جدا | پایانی | میانی | آغازی |
|---|---|---|---|---|
| شکلگلیف: | ت | ـت | ـتـ | تـ |
ت حرف چهارم درالفبای فارسی، سومین حرفالفبای عربی و بیست و دومین حرف ازحروف الفبای عبری (تاو ת) است. ارزش آن در حسابابجد ۴۰۰ است. در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی ت جزو واژه‌های اوستای است.[۱]
| الفبای عربی | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ألِف | باء | تاء | ثاء | جيم | حاء | خاء | دال | ذال | راء | زاي | سين | شين | صاد | ضاد | طاء | ظاء | عين | غين | فاء | قاف | كاف | لام | ميم | نون | هاء | واو | ياء |
| سایر شکل‌های حروف تاء و ثاء در عربی | |||||||||||||||||||||||||||
| ٹ | ٺ | ټ | ٽ | ٿ | ݓ | ||||||||||||||||||||||
 | این یکمقالهٔ خرد مرتبط بازبان‌شناسی است. می‌توانید باگسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
