کل و بزکل و بز با استتار عالی در اراضی روستایعمارت منطقهارسباران. برای مشاهده تصویر را در ابعاد بزرگ ببینید.
بز کوهی به صورت دسته‌های کوچک در کوهستان‌ها زندگی می‌کند.
در کوه‌هایایران از اینحیوان بسیار دیده می‌شود. در کوهستان‌هایآسیای کوچک و کوه‌هایهیمالیا وهندوکش فراوان است و توسط شکارچیان شکار می‌شود. این حیوان در ایران بسیار پراکنده است و در تمام نقاط ایران پیدا می‌شود.
موهای بدن به‌طور کلی زبر و کوتاه هستند و در نرها در پایین چانه دسته‌ای از موهای بلند ریش مانند روئیده است. همچنین در پشت بدن در طول خط طولی تیره پشت از شانه تا حدود دم موها بلند شده و به صورت تیغه‌ای درآمده‌اند. دم کوتاه است و طول آن با موهای انتهایی کمی بیشتر از طول گوش است. پاها قوی و سم نسبتاً پهن است. ماده‌ها بدون ریش هستند و شاخ در آن‌ها کوتاه است و طول آن معمولاً کمتر از ۲۰ سانتیمتر است. نرها شاخ بلند و زیبایی دارند که مانند شمشیر خمیده به طرف عقب متمایل شده‌اند. قاعده شاخ‌ها در روی جمجمه خیلی بهم نزدیک شده‌اند ولی بقیه شاخ به تدریج از هم دور شده و در نوک کاملاً از هم فاصل بیشتری پیدا می‌کنند.
رنگ بدن در پایین گونه‌ها و پهلوهای گردن و پهلوهای بدن نخودی خاکستری که در روی ران‌ها و پاهای جلو تیره‌تر متمایل به قهوه‌ای می‌شود. ریش بلند و سیاه‌رنگ و یک خط قهوه‌ای تیره رنگ در خط میانی پشت در عقب سر از بین گوش‌ها تا نزدیک دم وجود دارد و همچنین نوار عرضی تیره‌ای به همین رنگ در روی شانه به طرف پهلوها و پایین سینه ادامه دارد. پوزه در بالای سوراخ‌های بینی خاکستری تیره و پیشانی قهوه‌ای روشن که در جلوی قاعده شاخ‌ها تیره می‌شود. جمجمه حجیم و از استخوان‌های ضخیم تشکیل شده و پهنای آن در ناحیه برجستگی‌های حدقه خیلی زیاد و پوزه برعکس دراز و باریک است. استخوان‌های بینی کوتاه است.
بز کوهی اسپانیایی (بهانگلیسی:Spanish ibex): خود دارای چهار گونه است:۱-C. p. pyrenaica 2-C. p. lusitanica 3-C. p. hispanica 4-C. p. victoriae
بز کوهی آلپ (بهانگلیسی:Alpine ibex): این گونه در ارتفاعاتآلپ اروپا زندگی کرده و از بستگان نزدیک بز کوهی اسپانیایی و حبشی می‌باشد. این گونه در شیب‌های تند و اراضی خشن در ارتفاع ۲۰۰۰ تا۴۶۰۰ متری زیست می‌کند.
بز کوهی نوبیا (بهانگلیسی:Nubian ibex): این گونه در اسرائیل، عربستان، اردن، مصر،یمن و سودان دیده می‌شود. بعضی‌ها این گونه را یکی از زیرگونه‌های بز کوهی آلپی معرفی کرده‌اند و بعضی آن را یک گونه مجزا می‌دانند. رنگ این گونه نسبت به سایر گونه‌ها روشن‌تر و زیر شکمش سفید است. احتمالاً برخی گونه‌های بز کوهی درایران از این گونه باشند.
بز کوهی سیبری (بهانگلیسی:Siberian ibex): این گونه که بز معمولی نیز شهرت دارد در مرکز وشمال آسیا دیده می‌شود. بزکوهی سیبری از بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین بزها بوده که جثه‌اش ۱۱۰ سانتیمتر طول و۱۳۰ کیلوگرم وزن می‌رسد.
بز کوهی والیا (بهانگلیسی:Wallia ibex): این گونه درمعرض انقراض بوده و تنها ۵۰۰ رأس از آن در ارتفاعاتاتیوپی وجوددارد.
بز قفقاز غربی (بهانگلیسی:West Caucasian tur): درنیمه غربی کوه‌هایقفقاز دیده می‌شود. طول آن به ۱ متر و وزنش به ۶۵ کیلوگرم بالغ می‌شود. دارای رو تنهٔ خرمائی، زیر شکمی زرد و پاهایی تیره است.
بز قفقاز شرقی (بهانگلیسی:East Caucasian tur): در ارتفاعات نیمه شرقی کوه‌های قفقاز دیده می‌شود.گونه‌ای بزرگ ولی بدنی باریک و پاهای کوتاهی دارند. در زمستان رو تنهٔ خرمائی تیره و در تابستان خرمائی روشن دارند. در نواحی از ارتفاع ۸۰۰ تا ۴۰۰۰ متر دیده می‌شوند.
مارخور (بهانگلیسی:Markhor): این بز یکی از بزرگ‌ترین بزها است که در شمال شرقی افغانستان، شمال و مرکز پاکستان و قسمت‌هایی ازهند، جنوبتاجیکستان وازبکستان دیده می‌شود. اینگونه در معرض انقراض بوده و حیوان ملی پاکستان می‌باشد. شمار آن‌ها کمتر از ۲٬۵۰۰ رأس است.[۱]
بز کوهی معمولاً به صورت دسته جمعی زندگی می‌کنند. بیشتر گله‌های ده تا بیست راسی تشکیل می‌دهند؛ ولی گاهی گله‌های بزرگ بیش از ۷۰ راس از آن‌ها دیده می‌شود. معمولاً گله به‌وسیله یک نر مسن و قوی رهبری می‌شود. گاهی نرهای جوان گله‌های جداگانه تشکیل می‌دهند. از گیاهان کوهستانی و جوانه درختچه‌ها و درخت‌ها تغذیه می‌کنند. بیشتر ارتفاعات زیاد را ترجیح می‌دهند ولی ممکن است تا کوهپایه پایین بیایند. از توانایی زیاد برای برای جست و خیز و دویدن روی صخره‌ها و پرتگاه‌ها برخوردارند. معمولاً در صبح زود و عصرها می‌چرند و ساعات گرم روز را در سایه سنگ‌ها و صخره‌ها و بوته‌ها می‌خوابند.
در پاییزجفت‌گیری می‌کنند و دوران آبستنی آن‌ها ۵ تا ۵٫۵ ماه است. هنگام جفت‌گیری میان نرها نزاع می‌شود. نرهای مسن و قوی نرهای ضعیف و جوان را از گله رانده و با چند ماده جفت‌گیری می‌کنند. زایش در بهار صورت می‌گیرد. بچه‌ها یکی و گاهی دوقلو هستند. بچه‌ها چند ساعت بعد از تولد به دنبال مادرشان راه می‌افتند و پس از چند روز می‌توانند به سرعت بدوند.
در داخل معده کل و بز جسم سختی وجود دارد که به پادزهر معروف است که در قدیم برای درمان مارگزیدگی و بعضی بیماری‌ها بکار برده می‌شده است.
