باغبانان علمی دانش و مهارت‌های خود و فناوری‌ها را مورد استفاده قرار می‌دهند تا گیاهانی را برای غذای انسان و استفاده‌های غیرغذایی و کاربردهای شخصی و نیازهای اجتماعی تولید کنند. کار آن‌ها شامل تکثیر و کاشت گیاه با هدف بهبود رشد گیاه، محصول، کمیت، ارزش غذایی، مقاومت در برابر حشرات، بیماری‌ها، و استرس‌های محیطی است. آن‌ها به‌عنوان باغبان، تولیدکننده، درمانگر، طراح و مشاوران فنی در بخش موادغذایی و غیرغذایی باغبانی علمی کار می‌کنند.
واژه horticulture از روی واژه agriculture مدل‌سازی شده‌است، و از واژهلاتین hortus به معنی باغ[۱۳] و کلمهcultūra «کاشت» از واژه cultus قسمت سوم colō به معنی من می‌کارم[۱۴] گرفته شده‌است. Hortus با کلمه انگلیسی yard (در معنای زمین همراه با یک ساختمان) هم‌ریشه است و همچنین واژه قرضی باغ (garden) است.[۱۵]
باغبانی علمی تاریخی بسیار طولانی دارد.[۱۶] تاریخ مطالعه و علم باغبانی علمی به زمانکوروش بزرگ برمی‌گردد؛ و تا زمان حال با کار باغبانان علمی مثل فریمن اس. هاولت ولوتر بوربانک در جریان بوده‌است. آثار باغبانی علمی به هزاران سال قبل برمی‌گردد. کاشتتارو وسیب‌زمینی هندی درپاپواگینهٔ نو به ۶۹۵۰–۶۴۴۰ قبل از میلاد برمی‌گردد.[۱۷] می‌توان شروع فن و هنر باغبانی را از زمانی دانست که انسان‌های نخستین زندگی وحشی را ترک کرده و در گروه‌های کوچک در یک جا ساکن شدند.
↑Entry foryard Dictionary.com (presenting information supposedly from Random House Dictionary)
↑«نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده ازاصلی در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در۴ سپتامبر ۲۰۱۵.
↑Fullagar, Richard, Judith Field, Tim Denham, and Carol Lentfer (2006)Early and mid Holocene tool-use and processing of taro (Colocasia esculenta), yam (Dioscorea sp.) and other plants at Kuk Swamp in the highlands of Papua New Guinea Journal of Archaeological Science 33: 595–614
.jpg)
