 | این مقالهبه هیچمنبع و مرجعیاستناد نمی‌کند. لطفاً باافزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبقاصول تأییدپذیری وشیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، بهبهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بدون منبع را می‌توان به چالش کشید وحذف کرد. یافتن منابع: "باشگاه شبانه" – اخبار ·روزنامه‌ها ·کتاب‌ها ·آکادمیک ·جی‌استور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید) |
باشگاه شبانه،رقاص خانه یاکلوب شبانه (بهانگلیسی:Nightclub) جایی برایرقصیدن، نوشیدنمشروبات الکلی و سرگرم‌شدن در جایگاهموسیقی است و از سرگرمی‌های پس از تاریک شدن هوا به‌شمار می‌رود. به کسانی که بسیار به باشگاه‌های شبانه در رفت‌وآمد هستند باشگاه‌رو یا کلوپ‌باز (انگلیسی: clubbers) می‌گویند. مشخصه‌هایی که معمولاً در تمام باشگاه‌های شبانه می‌توان آنها را یافت، شاملبار یامیخانه باسطحی برای رقصیدن و جایگاه ویژهٔدی‌جی، در آنجا قطعه‌های موسیقی ضبط‌شده راپخش می‌کند.
سوهو در لندن قبل از جنگ جهانی دوم، کافه، کاباره، جاز بورلسکی و باشگاه‌های بوهمی را شبیه به نیویورک،پاریس وبرلین ارائه می‌داد. کلوب‌های شبانه بسیار با ایده «جامعه بالا»، از طریق سازمانهای مشهوری مانند کیت کت باشگاه (که نام خود را از باشگاه سیاسی Kit-Cat در Pall Mall، لندن گرفته‌است) و کافه پاریس گره خورده بودند. باشگاه ۴۳ در خیابان جرارد توسط کیت میریک «ملکه باشگاه شب» اداره می‌شد. میریک در دهه ۱۹۲۰ و اوایل دهه ۱۹۳۰ چندین کلوپ شبانه لندن را اداره می‌کرد، در این مدت او به دلیل نقض قوانین مجوز و رشوه دادن به یک افسر پلیس به حبس محکوم شد. در این عصر، کلوپ شبانه عموماً تحت حفاظت کسانی بود که پول داشتند.
در فرانسه اشغالی، موسیقی جاز و بیبوپ و رقص جیتربگ توسط نازی‌ها به عنوان «تأثیرات انحطاط آمیز آمریکایی» ممنوع شد، بنابراین به عنوان یک اقدام مقاومتی، مردم در زیرزمین‌های مخفی به نام دیسکوتیک ملاقات می‌کردند، جایی که آنها با موسیقی جاز و نوسان می‌رقصیدند. که هنگامی که jukebox در دسترس نبود روی یک صفحه گردان پخش می‌شد. این دیسکوها همچنین توسط جوانان ضد ویشی موسوم به زازوس مورد حمایت قرار گرفت. درآلمان نازی دیسکوهای زیرزمینی نیز وجود داشت که تحت حمایت جوانان ضد نازی به نام «بچه‌های تاب دار» بودند.
