.JPG)
بابونهنامی عمومی است که برای انواع مختلفی از گیاهان هم‌خانواده بامینای چمنی (از تیرهٔکاسنیان) به کار می‌رود. درطب سنتی از دو گونه از این گیاهان، شاملبابونه آلمانی وبابونه رومی برای ساختخیسانده ودمنوش استفاده فراوان می‌شود.[۱][۲][۳] بابونه در مناطق مختلف ایران کشت. بابونه به‌طور گسترده در اروپا و غرب آسیا، شمال آفریقا، استرالیا و آمریکا یافت می‌شود.[۱]
دو گونهٔ اصلی بابونه که به صورت دم‌کرده استفاده می‌شوند، و برایشان خواص دارویی در نظر گرفته می‌شود، عبارتند از:بابونه آلمانی وبابونه رومی. گونه‌های دیگری از گیاهان هم نام بابونه بر خود دارند (نظیربابونه بهاری وبابونه زرد) اما معمولاً به صورت دم‌کرده به کار نمی‌روند، و خواص دارویی برایشان ذکر نشده است.
دمنوش بابونه نوعی خیسانده است، که از ترکیب بابونه خشک شده با آب جوش بدست می‌آید.[۱] بابونه ممکن است به عنوان ماده طعم دهنده در غذاها، و نوشیدنی‌ها، دهان شویه‌ها، صابون‌ها یا مواد آرایشی مورد استفاده قرار گیرد.[۳] بابونه هنگامی که به عنوان یک محصول گیاهی، مانند:دمنوش یا به عنوانکرم موضعی پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد، به احتمال زیاد از نظر سلامتی یاعوارض جانبی اثرات زیادی روی انسان ندارد.[۳]
ترکیبات اصلی گل‌های بابونه ترکیباتپلی فنول هستند،[۴] از جمله:آپیژنین،کوئرستین،پاتولتین ولوتئولین.[۵] اجزای اسانسی (روغن‌های اساسی) که از گل‌ها استخراج می‌شوند،ترپنوئیدها هستند.[۵] بابونه، به دلیل خاصیت ضداضطراب بالقوه تحت تحقیقات اولیه قرار دارد.[۴] هیچمدرک بالینی با کیفیتی وجود ندارد، که نشان دهد بابونه برایبی‌خوابی مفید است.[۶] وجود ترکیبات مفید در این گیاه مخصوصاً، پارتنولید منجر به کاهش التهاب، کاهش فعالیت سلول‌های التهابی و کاهش ترشح هیستامین می‌شود.[۷]
