اَهورامَزدا (بهاوستایی: «مَزدا اَهورَه») (و نیز با نام‌های:اهورا،اورمَزد،هورمَزد،اورمُزد،هورمُز وهُرمُز وورمز) نام آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همهٔ هستی در آئینمَزدَیَسنا است. اوالوهیت والهه آفرینش در این دین است. همچنین نام سه روستای کهن و تاریخی در ایران به ناممزده بوده که برگرفته از نام اهورا مزدا است
«اهورامزدا» واژه‌ای برآمده از دو واژهٔ جداگانه «اَهورا» و «مَزدا» است که ریشهٔ آن بهزبان اوستایی کهن در گاتاها بازمی‌گردد.
درگاتاها گاه ترکیب «اهورا مزدا» جدا از هم و به شکل تنهای «اهورَه» یا «مزدا» آمده است ولی در موارد کنار هم ترکیب «مزدا اهورَه» کاربرد فراوان‌تری دارد.[۱]
واژهٔ اهورامزدا به گونهٔ «مزدا اهوره» یا «مزدا» ۱۵۵ بار درگاتاها بازگو شده است.[۲] اهورا به معنای سرور، و مزدا به معنای خِرَد است.[۳]
به باورزرتشتیان، اهورامزدا آفرینندهٔ جهان است.مزدیسنان اهورامزدا را می‌پرستند. اهورامزدا خالق و داور همهٔ چیزهای مادی و معنوی و نیز آفرینندهٔ روشنی و تاریکی و برقرارکنندهٔ نظم هستی (اَشَه یا اَشا) است.[۴]
در باورِزروانیان، اهریمن برادر و رقیبِ اهورا مزدا و پسر زروان[۶] و دارای هویتی جداگانه از اهورا مزدا است.
بر پایهٔ باورهای کهنِ زروانی و دیگر دین‌های پس از آن چونمانویان «اهورامزدا و اهریمن هردو زادهٔزروان (خدای زمان) بودند و جهان عرصه جنگ این دو نیروی نیک و بد است ولی سرانجام چیرگی در پایانِ جهان با اهورامزداست و چون اهورامزدا پاکی مطلق است بدی در او راه ندارد. پس هر آنچه که بد است اهریمنی است.» البته این سخن در هیچ جایگاهان نیست و زُروان در زباناوستایی تنها به معنایزمان است و ارتباطی با خداوند ندارد.
.jpg)
