اهلیت‌نام (بهانگلیسی:Demonym) یامردم‌نام، واژه‌ای است که برای منسوب‌کردنِ فردی به محل زندگانی‌اش به کار می‌رود[۱] و در زبان‌های متفاوت به روش‌های گوناگون ساخته می‌شود؛ مثلاً در زبان فارسی به شکلِ صفتِ نسبی است و فردی که در تهران زندگی می‌کند، اهلیت‌نام‌اَشتهرانی است. همچنین درست‌تر[چرا؟] آن که در زبان فارسی به تازگی جا افتاده افزودن پسوند «وند» می‌باشد. مانندکیشوند یعنی کسی که اهل کیش یا ساکن کیش است.
در زبان فارسیاهلیت‌نام زیر مجموعه‌ای ازصفت‌های نسبی است که به مکان اشاره دارند. این نام معمولاً با افزودنِ پسوندی(یایِ نسبت) به انتهای واژهٔ اسم مکان، شهر، کشور و… ساخته می‌شود.
صفت نسبی موصوف خود را به عناصری مثل مکان نسبت می‌دهد. تابعیّت‌ها و بسیاری از نام‌های خانوادگی به‌همین‌گونه بیان می‌شوند: رضایی، ایرانی. ساخت صفت نسبی معمولاً چنین است:
- اسم + ی یا ین یا ینه یاهای غیرملفوظ یا آنه: زرهی، سیمین، زرینه، بهاره، مردانه.
- اسم عربی + آنی: روحانی، ربّانی.[۲]
