استیون گلن مارتین (بهانگلیسی:Steve Martin) (زاده ۱۴ اوت ۱۹۴۵) بازیگر، کمدین، تهیه‌کننده، نویسنده و آهنگساز آمریکایی است. وی در زمینهاستندآپ کمدی کمدی فعال بوده ولی از اوایل دهه ۱۹۸۰ شروع به بازیگری به شکل حرفه‌ای‌تر کرد و توانست افتخارات زیادی کسب کند و جوایز زیادی همچونجایزه امی وجایزه گرمی را کسب کند. در نوامبر ۲۰۱۳ نیز وی مفتخر به دریافت یک جایزه اسکار افتخاری شد.
استیو متولد شهرویکو در ایالتتگزاس است. مادرش مری و پدرش گلین نام داشتند و شغل پدرش نیز در زمینه فروش املاک بود.
اولین شغل مارتین، فروشندگی کتاب‌های راهنما دردیزنی‌لند بود. وی این کار را به شکل نیمه‌وقت در آخر هفته‌ها و زمانی که مدرسه در تابستان تعطیل می‌شد به شکل تمام وقت انجام می‌داد. فعالیت وی به عنوان فروشنده تا سه سال (۵۸–۱۹۵۵) ادامه داشت.
در سال ۱۹۶۷، نامزد سابق مارتین، نینا گولدبلات با نشان دادن چند اثر استیو به مسئول نویسندگان محلی که خودش در آنجا بازی می‌کرد موفق شد یک کار برای استیو پیدا کند. مسئول نویسندگان از نوشته‌های استیو خوشش آمد و شخصاً دستمزد وی و سایر نویسنده‌ها را پرداخت می‌کرد. استیو به خاطر این آثارش در ۲۳ سالگی و در سال ۱۹۶۹ موفق به دریافت یکجایزه امی شد. اولین حضور نمایشی وی نیز در تلویزیون در سال ۱۹۶۹ و برای برنامه «نمایش استیو الن» اتفاق افتاد. در دهه ۱۹۷۰ نیز وی حضور بسیار بیشتری در نمایش‌های کمدی داشت و در چندین نمایش کمدی مختلف دیگر ظاهر شد.
استیو طی مصاحبه‌ای اظهار کرد که نمایش کمدی فقط به شکل اتفاقی در زندگی‌اش روی داد و هدف اصلی وی بازیگری در فیلم بوده‌است.
اولین حضور وی در عرصه بازیگری و با نقشی چشمگیر، در یک فیلم کوتاه به نامنویسنده فراموشکار (محصول ۱۹۷۷) بوده. این فیلم کوتاه هفت دقیقه‌ای توسط استیو نوشته شده بود و بازیگران دیگری چونباک هنری وتری گار نیز در ان به ایفای نقش پرداخته بودند. این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار نیز شد. نقش‌آفرینی مهم بعدی وی در فیلمکلوپ باند قلب‌های تنهای گروهبان پپر بود که استیو در این فیلم چند آهنگ را نیز خواند.
مارتین در سال ۲۰۰۶ در فیلم پرفروشپلنگ صورتی بازی کرد. وی در این فیلم نقش کارگاه کلوزو را بازی می‌کرد و باژان رنو هم‌بازی بود. در سال ۲۰۰۹ نیز در قسمت دوم این فیلم،پلنگ صورتی ۲ بازی کرد. فروش این دو فیلم روی هم حدود ۲۳۰ میلیون دلار می‌شود. آخرین فیلم وی نیزسال مهم محصول ۲۰۱۱ بود که در آن باجک بلک واوون ویلسون هم‌بازی بود.
در سال ۱۹۹۳ مارتین اولین نمایش کامل خود را به نامپیکاسو در لاپا آژیل نوشت. نمایشنامهٔ وی اولین بار در منزلش و با حضورتام هنکس وکریس ساراندون اجرا شد. سپس از اکتبر همان سال تا ماه مهٔ سال بعد (۱۹۹۴) نمایشنامهٔ مارتین در تئاتری در شهر شیکاگو (ایالت ایلینوی) به نمایش درآمد و بعد از نمایش موفقیت‌آمیزش راه اجرای نمایشش برای شهرهای دیگر آمریکا همچون نیویورک، لس‌آنجلس و سایرشهرهای آمریکا هموارتر شد. در سال ۲۰۰۹ مدرسه‌ای در ایالتاورگن به‌دلیل اعتراض اولیای کودکان از نمایش این اثر استیو خودداری کرد.
در ۱۹۹۰ استیو مارتین چندین بار برای هفته‌نامهٔنیویورکر مطالبی نوشت. در سال ۲۰۱۰ نیز رمان جدیدش به نامشیء زیبایی را منتشر کرد.
استیو مارتین اجرای مراسم هشتاد و دومینجوایز اسکار در سال ۲۰۱۰ را به همراهالک بالدوین بر عهده داشت. در سال ۲۰۰۵ نیز در سالروز یادبوددیزنی‌لند، استیو یکی کسانی بود که مراسم را میزبانی می‌کردند.
در میانه دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ استیو رابطه عاشقانه‌ای با همبازی‌اش در یکی از فیلم‌ها به نام برنادت پترز داشت. اما در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۶ باویکتوریا تنانت ازدواج می‌کند. این زوج در سال ۱۹۹۴ از یکدیگر طلاق گرفتند. در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۷ نیز بعد از سه سال آشنایی، استیو با ان استرینگفیلد ازدواج می‌کند. استرینگفیلد نویسنده و از اعضای سابق هفته‌نامهنیویورکر بود.مراسم ازدواج این دو با حضورباب کری، سناتور ایالتنبراسکا وتام هنکس، از دوستان نزدیک استیو انجام شد. میهمانان مراسم از اینکه به یک عروسی دعوت شده‌اند خبر نداشته و با نام یک جشن از آن‌ها دعوت شده بود که با دیدن عروسی بسیار شگفت‌زده شدند. استیو مارتین در ۶۷ سالگی برای اولین بار، در دسامبر ۲۰۱۲ پدر شد.
پلیسآلمان بیان کرد که احتمالاً از استیو مارتین در یک حراجی کلاه‌برداری شده‌است. ماجرا از این قرار است که در سال ۲۰۰۴ استیو مارتین در یک حراجی، نقاشی‌ای را که به گمان خود برای سال ۱۹۱۵ بوده و توسط هنرمندی هلندی-آلمانی به نام هانریش کامپندونک نقاشی شده بود را از یک گالری در پاریس خریداری کرد. مبلغ خریداری شده حدود ۷۰۰٫۰۰۰ یورو بوده و کارشناسان صحت و اصل بودن نقاشی را در زمان خرید اعلام کردند. پانزده ماه بعد نیز مارتین این نقاشی را برای فروش به حراج گذاشت که یک خانم بازرگان سویسی آن را به مبلغ ۵۰۰٫۰۰ یورو خریداری کرد و استیو ۲۰۰٫۰۰۰ یورو ضرر داد. پلیس اعتقاد دارد که این نقاشی اثر یک گروه کلاهبردار آلمانی است که در سال ۲۰۱۰ دستگیر شده‌اند. نقاشی‌های جعلی این گروه خبره به گالری‌های فرانسوی فروخته شده و احتمالاً نقاشی استیو مارتین نیز یکی از همان جعلی‌ها بود.
.svg)
