ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبلفقیه مسلمان در ۷۸۰ میلادی [۱۶۴ ه.ق] در بغداد زاده شد؛ پدر و مادرش از ساکنانمرو بودند. نام کامل وی «احمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن اسد بن ادریس بن عبدالله الشیبانی المروزی البغدادی» است. سفرهای زیادی کرد؛ در بغداد برآمد، و در ۸۵۵ میلادی [۲۴۱ ه.ق] در همان‌جا درگذشت. مکتبفقه حنبلی، یکی از مذاهب اربعهٔ اهل سنت، پس از مرگ وی به وسیلهٔ شاگردانش ایجاد شد. این مکتب جریان متقابلی بود که تفسیر تحت‌اللفظی قرآن، احادیث، تقلیل ارزش قیاس و اجماع را مورد توجه قرار می‌داد.
احمد بن حنبل مسند را تألیف کرد، که مجموعه‌ای بود بالغ بر ۳۰٬۰۰۰ حدیث. این احادیث نه به ترتیب موضوع، بلکه برحسب اسامی صحابه‌ای که حدیث نقل کرده‌اند تنظیم شده‌است. این بزرگ‌ترین مجموعه در نوع خودش است. ابوحنیفه، مالک بن انس، شافعی و احمد بن حنبل را، که مؤسسان مذاهب اربعه اهل سنت بودند، ائمه اربعه می‌نامند.
او در زمینه بررسی احادیث و راویان آن‌ها بسیار سخت‌گیر بوده.[۱]عطار نیشابوری درتذکرة الاولیا او را در زمره مشایخ طریقت آورده و تجلیل بسیار از وی کرده‌است.
پیروان احمد ابن حنبل بهحنبلی مشهورند.مادرش ازدواج نکرد و با پسرش احمد زندگانی سختی داشت اما با این وجود او را به مهم‌ترین و بهترین کلاس‌های علمی اسلامی می‌فرستاد. بیشتر درآمد او و مادرش در جوانی پول اجاره دکانی بود که به شخصی به نام عامر اجاره داده بود. او مدت کوتاهی به سفارش عمویش دربیت الحکمه مشغول شد اما روزی دید که عمویش در حال جاسوسی برایهارون الرشید است و چند وقت بعد عمو از او خواست که نامه‌ای را به شخصی برساند احمد با خود کلنجار رفت در میانه راه بهلول را دید بهلول به او گفت: میدانی که هرکس ظالمی را همراهی کند در ظلم او شریک است؟ احمد گفت: بله. پس با مادرش مشورت کرد و نامه را در آب انداخت. و بعد هم کار بیت الحکمه را رها کرد و به تحصیل علوم پرداخت.
↑پوسانی، سید محمدباقر (۱۳۹۲).اثبات شهادت حضرت زهرا به روایت سلیم بن قیس هلالی. صفحهٔ ۱۹: اصفهان: مرکز تحقیقات رایانه ایقائمیه اصفهان.پارامتر|تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن|پیوند= دارد (کمک)
دکتر: الشکعة، مصطفی.(الأئمة الأربعة)، دارالکتاب اللبنانی، چاپ بیروت، سال انتشار ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).
دکتر: فؤاد، عبدالنبی، محمد.(اَللُؤلُؤ وَالمُرجان)، دار احیاء الکتب العربیة، چاپ دمشق، سال انتشار ۱۹۵۵ میلادی به (عربی).
