ابن ابی دنیا | |
|---|---|
| نام اصلی | أبوبکر عبدالله بن محمد بن عبید بن سفیان بن قیس البغدادی الأموی القرشی |
| زاده | ۲۰۸هـ/۸۲۳م بغداد |
| درگذشته | ۲۸۱هـ/۸۹۴م |
| پیشه | معلم، مورخ و حدیث‌شناس |
أبوبکر عبدالله بن محمد بن عبید بن سفیان بن قیس البغدادی الأموی القرشی (۲۰۸هـ/۸۲۳مبغداد—۲۸۱هـ/۸۹۴م بغداد) نویسندهٔعرب بود. اگرچهبنی‌امیه او را از بردگی آزاد کرده‌بودند، او آموزگار تعدادی از شاهزادگانعباسی بود که بعدها دو تن از آنان به نام‌هایالمعتضد والمکتفی به خلافت رسیدند. او زندگی زاهدانه‌ای داشت و پیوسته در حال تدریس بود ودنیا را مذموم می‌دانست. درحدیث، او تنها توسطشیعه ضعیف شمرده می‌شود.
اوراوی و محدث، واعظ و سخنور بود. آثارش نشان‌دهندهٔ توجه او بهتهذیباخلاق است. به‌گفتهٔطوسی واردبیلی «عامی مذهب» و به‌گزارشخطیب بغدادی «شافعی» بوده‌است.ابن جوزی تعداد دست‌نوشته‌های او را بیش از صد شمرده‌است.سبط بن جوزی ۱۳۰ اثر را به چشم دیده‌است. برخی از آثار خطی او عبارتند از:الاربعین حدیثا،اعطاء السائل،ذم الدنیا،فضل شهر رمضان،.[۱]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر |
|
