آرکین حرفه‌اش را با اجرا در کمدی نمایشی آغاز کرد و سپس درتئاتر برادوی به فعالیت پرداخت. او بابت بازی در نمایشEnter Laughing اثرجوزف استاین، برندهٔ جایزهٔ تونی بازیگر برگزیده در نمایش شد. او با بازی در نمایشن کمدیLuv در ۱۹۶۴ به برادوی بازگشت وپسران آفتاب (۱۹۷۱) اثرنیل سایمون را کارگردانی کرد که برای آن نامزد جایزهٔ تونی شد.
آرکین در ۲۶ مارس ۱۹۳۴ دربروکلین، نیویورک، به عنوان پسر دیوید آرکین،نقاش ونویسنده، و همسرش بئاتریس ورتیس،معلم، متولد شد. او در یک خانوادهٔ یهودی «بدون تأکید بر دین» بزرگ شد. پدربزرگ و مادربزرگ او مهاجران یهودی ازاوکراین،روسیه وآلمان بودند. پدر و مادرش زمانی که آلن ۱۱ ساله بود بهلس آنجلس نقل مکان کردند، اما اعتصاب ۸ ماههٔ هالیوود، به قیمت کار پدرش به عنوانطراح صحنه تمام شد. در طول دههٔ ۱۹۵۰، والدین آرکین بهکمونیست بودن متهم شدند و پدرش به دلیل امتناع از پاسخ دادن به سؤالات مربوط به ایدئولوژی سیاسی خود اخراج شد. دیوید آرکین اخراج را به چالش کشید، اما او تنها پس از مرگش تبرئه شد.
آرکین که از ۱۰ سالگی دروس بازیگری را گذرانده بود، دانشجوی بورسیه در آکادمی‌های نمایشی مختلف شد، از جمله یکی از آکادمی‌هایی که توسط دانش‌آموز استانیسلاوسکی، بنیامین زماچ اداره می‌شد، که به آرکین رویکرد روان‌شناختی بازیگری آموخت. آرکین از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ در کالج ایالتی لس آنجلس شرکت کرد. او همچنین درکالج بنینگتون شرکت کرد.
آرکین نویسندهٔ کتاب‌های بسیاری بود، از جمله روز سخت کار تونی (تصویرگر جیمز استیونسون، ۱۹۷۲)، وضعیت لمینگ (تصویرگر جوآن ساندین، ۱۹۷۶)، نیمه راه: سفر بازیگر به سوی خود (۱۹۷۹) و پاکسازی (۱۹۸۶ ادامه لمینگ). او دو کتاب خاطرات نیز منتشر کرد: یک زندگی بداهه (۲۰۱۱) و خارج از ذهن من (۲۰۱۸).
او با دو دوستش، گروه فولک The Tarriers را تشکیل داد که در آن آرکین آواز می‌خواند وگیتار می‌نواخت. اعضای گروه در سال ۱۹۵۶ آهنگ موفق گروه "The Banana Boat Song" را ساختند، یک بازسازی، با برخی اشعار جدید، از یک آهنگ سنتی جامائیکایی کالیپسو به همین نام، همراه با دیگری با عنوان "Hill and Gully Rider". 30] در همان سالی که نسخه موفقهری بلافونته شناخته شده بود، به شماره ۴ جدول مجله بیلبورد رسید. این گروه در سال ۱۹۵۷ در فیلم استثمار کالیپسو موج گرمای کالیپسو با خواندن "آهنگ قایق موز" و "چوکون" ظاهر شد. آرکین یکی از اعضای گروه The Tarriers بود که آنها "سیندی، اوه سیندی" را ضبط کردند که در صدر جدول قرار گرفت.
از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۸، آرکین با گروه فولکلور کودکان The Baby Sitters اجرا و ضبط کرد. او همچنین نقش دکتر پانگلوس را در اجرای کنسرت اپرت Candide اثرلئونارد برنشتاین در کنار Cunegondeمدلین کان اجرا کرد. در سال ۱۹۸۵، او دو انتخاب از جونز و اشمیت را در آلبوم Contemporary Broadway Revisited بن باگلی خواند.
آرکین سه بار ازدواج کرد که دو بار به طلاق منجر شد. او و جرمی یافه (۱۹۶۱–۱۹۵۵) دو پسر داشتند: آدام آرکین، متولد ۱۹ اوت ۱۹۵۶، و متیو آرکین، متولد ۲۱ مارس ۱۹۶۰. او از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۴ با باربارا دانا بازیگر و فیلمنامهنویس ازدواج کرد. در سال ۱۹۶۷، آنها صاحب پسری به نام آنتونی (تونی) دانا آرکین شدند. در سال ۱۹۹۶، آرکین با روان درمانگر، سوزان نیولندر، ازدواج کرد که نام خانوادگی او را برای شخصیت خود نورمن نیولندر در روش کومینسکی برگزید.
