علی زنوزی مشهور بهمدرس وحکیم مؤسس (متولد ۱۲۳۴ قمری دراصفهان- ۱۳۰۷ قمری درتهران) از حکمای قرن چهارده هجری قمری است.
او فرزندملا عبدالله زنوزی، از حکمای بزرگ اصفهان بود. او سه ساله بود که پدرش به سفارشملا علی نوری از اصفهان بهتهران کوچید تا چراغ حکمت را درپایتخت تازهایران وحوزه علمیه تهران بیفروزد. آقا علی علوم متداول را نزد پدرش و علمای دیگر آموخت و به دلیل کسب تبحر در علوم عقلی و نقلی، از استادان برجسته و بزرگ در تهران به‌شمار می‌رفت. او نزدیک به شصت سال در تهران حکمت و فلسفه را تدریس و ترویج کرد و شاگردان بسیاری را نیز پرورش داد و چون اغلب شاگردان او خود در علوم گوناگون استاد شدند، از این رو به آقا علی،مدرس واستاد الاساتید لقب دادند. همچنین به دلیل این که او ابتکارات و نوآوری‌هایی را در حوزه علوم عقلی ایجاد کرد بهحکیم مؤسس نیز مشهور شده‌است. از آن‌جا که بیشتر عمرش را در تدریس علوم گوناگون سپری کرد بهحکیم تهران نیز معروف شده‌است.[۱][۲]
وی از مشهورترین حکمای سده سیزده هجری و از مدرسانمدرسه سپهسالار قدیمحوزه علمیه تهران است. به دلیل استفاده از روش استدلالی خاص و مهارت فوق‌العاده اش در تدریس کلام و فلسفه و حکمت و ریاضیات به مدرس و استاد الاساتید مشهور شده‌است و به علت داشتن مکارم اخلاقی و معنوی با عنوانحکیم الهی نیز نامیده می‌شده‌است.[۳]وی در جوارحرم شاه عبدالعظیم مدفون است.[۴]
