آتشگاه باکو ساختمانی قلعه مانند در منطقهسوراخانی شهرباکوجمهوری آذربایجان می‌باشد.
این محل از مجتمع پنجگانه‌ای تشکیل می‌شود که دارای یک حیاط است که توسط خانه‌های موبدان زرتشتی محاصره شده‌است. در وسط حیاط محرابی وجود دارد که در سده‌های ۱۷ و ۱۸ بنا شده‌است. این محل در سال ۱۸۸۳ هنگامی کهتاسیسات نفت و گاز طبیعی در مجاورت آن تأسیس شد، به حال متروکه درآمد. این مجتمع در سال ۱۹۷۵ به موزه تبدیل شد و امروزه هر سال ۱۵۰۰۰ گردشگر به دیدن این محل می‌آیند. آتشگاه باکو در سال ۱۹۹۸ نامزد رفتن به فهرستمیراث جهانی یونسکو شد.
واژهآتشگاه واژه‌ای اصالتاً فارسی می‌باشد؛ این واژه در جمهوری آذربایجان نیز گفته می‌شود.
آتشگاه باکو رویمیدان گازی طبیعی بنا شده بنابراین از ابتدا گاز به‌طور طبیعی از هفت دریچه طبیعی در این محل بیرون می‌آمده و سبب آتش‌های طبیعی می‌گشته‌است. امروزه از شهر باکو صرفاً برای افزایش جاذبه گردشگری به این محلگاز طبیعی کشیده شده‌است و آتش این آتشگاه به این گاز روشن می‌شود.
به‌صورت کلی آتشگاه‌ها محل عبادت روحانیان دین ایرانیزرتشتی بحساب می‌آیند که در آن یکی محراب آتش وجود دارد که در اطراف آن ساختمانی بزرگتر وجود ندارد.
سوراخانی نام شهریست که این آتشگاه اطراف آن قرار گرفته‌است؛ واژهسوراخانی ریشه فارسی دارد و به احتمالاً به معنایمحل سوراخ‌ها یا به رنگ سرخ (یا سرخانی) آتش اشاره می‌کند.
آتشگاه باکو در منطقهشهرستان آب‌شوران قرار گرفته که بخاطر بیرون آمدن طبیعی نفت از زمین و آتش‌سوزی‌های ناشی از آن مشهور است.برخی از محققان اعتقاد دارند که این مکان، عبادت‌گاهی باستانی بوده‌است که در دورانحمله اعراب به ایران توسط سربازان عرب نابود شده باشد. همچنین در منابع تاریخی ذکر شده‌است که پیش از ساخت این آتشگاه در اواخر سده ۱۷ نیز مردم محلی به‌دلیل وجود هفت سوراخ آتشین در آن محل، در آنجا عبادت می‌کرده‌اند. از آنجایی که آتش در هردو آیین زرتشتی (ایرانی) و هندو (هندی) مقدس است بنابراین سر اینکه این آتشگاه مربوط به کدامیک از آیین‌ها می‌باشد اختلاف نظر وجود دارد.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ateshgah of Baku». دردانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ اوت ۲۰۱۱.
 | سایت‌هایمیراث جهانی یونسکو
|  | |
.jpg) | این یکمقالهٔ خرد پیرامونآتشکده است. می‌توانید باگسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
