Bere bizitzan zehar fisikako gai askotan egin zuen lan, ekarpenak eginez gaur egungo ezagutzan, adibidez, izarren egituran,nano zurietan, izar-dinamikan, hidrodinamikan,erlatibitate orokorrean edograbitazio uhinen talka teorian.Cambridgeko Unibertsitatean modelo teoriko bat garatu zuen nano zurien egitura azaltzeko. Honetan, izar horiek duten materia endekatuaren elektroien masa-aldaketa erlatibista kontuan hartu zuen, eta ikusi zuen nano zuri baten masak ezin zituela 1.44 eguzki masak gainditu:Chandrasekharren muga. Bestalde, izarren dinamikaren ereduak berrikusi zituen,Esne Bidearen eremu grabitatorioen gorabeherak kontsideratuz bere inguruan biraka dauden izarretan. Dinamika-problema honentzako soluzioa hogei ekuazioen bidez aurkeztu zuen, "marruskadura dinamiko" izeneko terminoa sartuz. Honek eragina dauka bai izarren balaztatzean bai izar-kumuluen egonkortasunean.
Presidency College unibertsitatean ikasi zuen, Madras-en, baita Cambridgen ere. Urte ugari eman zituenChicagoko Unibertsitatean irakasle bezala, etaThe Astrophysical Journal albistearen editore izan zen 1952 eta 1971 urteen artean. Chicagon bizi izan zen bere heriotza arte 1995an, 84 urte zituela[4].
Bere izena eta abizena ―[subrajmánian chándra shékjar] moduan ahozkatzen direnak―Shiva jainkoaren bi izen dira.
Sanskrito hizkuntzan, Subrahmanyan (सुब्रह्मण्य)[5] 'apaizen aldekoa' esan nahi du. Zehazki,su: 'oso' esan nahi du, etabrahmanya: 'brahmanekin adiskidetsua'[6].
Chandrasekhar (चन्द्रशेखर)[7], aldiz, 'ilargia koro bezala daraman hori' esan nahi du. Zehazki,chandra: 'ilargia'[8] etashékhar: 'koroa' edo 'diadema'[9] esan nahi dute. Esan bezala, Shiva jainkoaren izen bat da hau, eta sarritan ilargi-erdi batekin buruan irudikatzen da.
Chandrasekhar 1910ko Urriaren 19an jaio zenLahoren,Raj Britaniarrean (gaur egungoPakistan)[10]. Bere aitaldeko osabaChandrasekhara Venkata Raman zen, Nobel saridun fisikari indiarra. Bere gurasoak, aldiz, lanpostu arruntak zituzten: aita funtzionarioa eta ama itzultzailea. 10 anai-arreba osatzen zuten familia: 4 mutil eta 6 neska[11]. Chandrasekharrek bere lehen 12 urtetan etxean jaso zuen hezkuntza: bere aitak matematika eta fisika irakasten zitzaion eta amakTamilera (hango hizkuntza)[12]. 1918anMadrasera mugitu ziren, eta 1922-1925 urteen bitartean Hindu High School-en ikasi zuen. 1925-1930 urteetan Presidency College eskolan egon zen (Madrasek Unibertsitatearekin lotua), non bere lehenengo paperra idatzi zuen:“TheCompton Scattering and New Statistics”. Hau 1929an idatzi zuen Arnold Sommerfelden aholku eta ikasbidearekin, Madrasen eman baitzuen klaseren bat, eta Chandrasekharrekin berbetan egon zen hotel batean zenbait problemei buruz[13]. 1930ko ekainean fisikako lizentziatura lortu zuen, eta hurrengo hilabetean Indiako Gobernuko beka bat jaso zuen Cambridgeko unibertsitatean ikasketak jarraitzeko. Bere Ingalaterrarako bidaietan nano zurien elektroi gas endekatuaren mekanika estatistikoa aztertu zuen,Ralph H. Fowler-en aurretiko lanari zuzenketa erlatibistak gehituz.
Izar endekatuei buruz egindako lanari esker brontzezko domina jaso zuen 1933an, eta jarraian Cambridgeko PhD gradu-titulua jaso zuen. Bere tesia R.H. Fowler etaArthur S. Eddington zuzendu zuten, etapolitropo auto-grabitante birakariei buruz idatzitako lau paperretan oinarritu zen. Eddingtonekin gatazka zorrotza izan zuen 1935anRoyal Astronomical Society-an, zeinean Eddingtonek irrigarri utzi zuen Chandrasekhar-en limitearen kontzeptua[12]. Aurrerago Eddington oker zegoela frogatu bazen ere, Chandrasekhar-ek Erresuma Batutik kanpo lan egitea kontsideratu zuen.
1930an Chandrasekharrek Cambridgeko UnibertsitatekoTrinity Collegen sartu zen. Denbora horretan Arthur Eddingtonen liburu bat irakurri zuen,The Internal Constitution of Stars, asko eragin ziona. Liburu horretan azaltzen zen nola izarrekLurraren tamainako objektu bihurtuta (nano zuriak) bukatzen zutela haien bizitzak, behin daukaten energia iturriak agortuta. Chandrasekharrek zuzenketa kuantiko zein erlatibistak sartu zituen bere kalkuluetan, eta ikusi zuen bakarrik masa txikiko izarrek bukatu ahal zutela Eddingtonek esan zuen moduan. Kalkulu zehatzenetan ikusi zuen 1,4eguzki masa baino gehiagoko izarrak Lurra baino txikiagoko egituretan kolapsatuko zirela. HauChandrasekharren muga bezala da ezaguna, etaneutroi izar eta zulo beltzen sorkuntzaren iradokizuna izan zen.
1935anHarvadeko Behatokiaren zuzendariak,Harlow Shapley, Chandrasekhar gonbidatu zuen astrofisika teorikoko irakaslea izateko hiru hilabetez. Denboraldi horretan Chandrasekharrek izugarri harritu zuen Shapley, eta ikerketa harreman bat eskaini zioten Harvarden. Indiarrak uko egin zion eskaintzari, debora bereanGerard Kuiper ezagutu baitzuen, nano zurietan aditua zena. Azken honekYerkes Behatokian berriki hasi zen lan egiten,Wisconsinen, Chicagoko Unibertsitatearena dena. Kuiperrek hango zuzendariari,Otto Struve, Chandrasekharri buruz berba egin zion, eta honek lan bat eskaini zion. Hasiera batean ezetz ezan zuen eta Ingalaterrara bueltatu zen, baina azkenean lanpostua hartu zuen eta 1936ko abenduan Astrofisika Teorikoko irakasle laguntzaile bezala hasi zen lan egiten[13]. Chicagoko Unibertsitatean eman zuen bere gainerako bizitza osoa. Han ikerkuntza bide berri bat hasi zuen, eta egindakoarekinThe Principles of Stellar Dynamics lana aurkeztu zuen 1942an.
1950eko hamarkadaren hasieran Chandrasekharrek izarren barnekoerradiazio garraioa ikertu zuen sakonean. Ala ere, bere lana edozein ingurunearen zeharreko erradiazio transmisioak aztertzeko erabili ohi da. Aurrerago,magnetismoaren eraginagalaxietan aztertu zuen, batez ere haien forma eta bilakaera. Honela beste argitalpen ospetsua egin zuen:Hydrodynamics and Hydromagnetic Stability. 1952 eta 1971 urteen artean ChandrasekharThe Astrophysical Journal albistearen editorea izan zen[14]. Denboraldi horretako gertaera aipagarria daEugene Parkerrekeguzki haizea aurkitu zuenean, 1957an, bi editore ospetsuk paperra atzera bota zutela, baina Chandrasekharrek akats matematikorik aurkitu ez zituenez lana onartu zuen eta 1958an argitaratu zen[15].
Hurrengo urteetan zehar saiatu zen deskubritzen nolaerrotazioak planeta, izar, galaxia eta galaxia kumuluetan eragiten zuen. 1970eko hamarkadan, Chandrasekharrek izarren bizitzaren bukaera eta haien kolapsoa aztertzera bueltatu zen. Lan hau bere argitalpen famatuenera eraman zion:The Mathematical Theory of Black Holes, 1983an argitaratua. Lan honengatik urte bereko Fisikako Nobel Saria jaso zuen,William Fowler-ekin partekatuta. Chandrasekharren azken liburuaNewton's Principia for the Common Reader izan zen, 1995ekoa.
Chandrasekharren osabaChandrasekhara Venkata Raman Fisikako Nobel Saria jaso zuena 1930an.
1936ko irailean Lalitha Doraiswamyrekin ezkondu zen, Presidency College unibertsitatean ikasten zeudela ezagutu zuena. 1953an Estatu Batuertako herritartasuna lortu zuen. Bere inguruko batzuek pertsona maitekor, baikor, eskuzabal, apal, zehatz eta zabal moduan deskribatzen zuten, baina beste batzuek isila, zazpikia eta burugogorra zela esaten zuten[16]. Ere esaten da errukigabekoa zela bere lana irrigarri uzten zutenekin[17].
Bihotzeko baten ondorioz hil zen Cambdrigeko Unibertsitateko Hospitalean 1995an, beste bat gainditu bazuen ere 1975an[16]. Bere emaztea 2013ko irailean hil zen 102 urteekin[18]. Literaturako eta mendebaldar musika klasikoko ikasle aditua zen bera.
Beste datu nabariak Chandrasekharri buruz dirabarazkijalea zela[19] eta sarritan argi utzi zuela bereateismoa.
Chandrasekhar Fisikako Nobel Saria jaso zuen 1983an, izarren egitura eta bilakaerari buruzko prozesu fisikoen inguruan egindako ikerketei esker. Chandrasekharrek kondekorazioa onartu eta jaso zuen, baina bakarrik bere lehenbiziko lanak saritu zirela mindu zion, eta bere karrera luzearentzako iraintzetzat hartu zuen hori. SariaWiliam A. Fowlerrekin partekatu zuen.
Chandrasekhar, S. (1958) [1939]. An Introduction to the Study of Stellar Structure. New York: Dover.ISBN 978-0-486-60413-8
Chandrasekhar, S. (2005) [1942]. Principles of Stellar Dynamics. New York: Dover.ISBN 978-0-486-44273-0
Chandrasekhar, S. (1960) [1950]. Radiative Transfer. New York: Dover.ISBN 978-0-486-60590-6
Chandrasekhar, S. (1975) [1960]. Plasma Physics. Chicago: The University of Chicago Press.ISBN 978-0-226-10084-5
Chandrasekhar, S. (1981) [1961]. Hydrodynamic and Hydromagnetic Stability. New York: Dover.ISBN 978-0-486-64071-6
Chandrasekhar, S. (1987) [1969]. Ellipsoidal Figures of Equilibrium. New York: Dover.ISBN 978-0-486-65258-0
Chandrasekhar, S. (1998) [1983]. The Mathematical Theory of Black Holes. New York: Oxford University Press.ISBN 978-0-19-850370-5
Chandrasekhar, S. (1983) [1983]. Eddington: The Most Distinguished Astrophysicist of His Time. Cambridge University Press.ISBN 978-0-521-25746-6
Chandrasekhar, S. (1990) [1987]. Truth and Beauty. Aesthetics and Motivations in Science. Chicago: The University of Chicago Press.ISBN 978-0-226-10087-6
Chandrasekhar, S. (1995). Newton's Principia for the Common Reader. Oxford: Clarendon Press.ISBN 978-0-19-851744-3
Spiegel, E.A. (2011) [1954]. The Theory of Turbulence : Subrahmanyan Chandrasekhar's 1954 Lectures. Netherlands: Springer.ISBN 978-94-007-0117-5
↑abTrehan, Surindar Kumar. (1995). Subrahmanyan Chandrasekhar 1910–1995. Biographical Memoirs of Fellows of the Indian National Science Academy, 101–119 or..
↑Abt, Helmut Arthur. (1995ko abenduaren 1a). Obituary – Chandrasekhar, Subrahmanyan. Astrophysical Journal, 551 or. ISSN0004-637X. Bibcode: 1995ApJ...454..551A..
