Peptidoakaminoazidoak elkartzean edoproteina zatitzean sortzen direnmolekulak dira.Proteinak baino txikiagoak dira. Orokorrean, peptidoek duten gehienezko aminoazidoen kopurua 100ekoa da; hortik gora proteina izeneko molekulaz hitz egin behar da.
Aminoazidoaklotura peptidikoaren bidez elkartzen dira peptidoak sortzeko. Lehen aminoazidoko karboxilo (-COOH) taldea eta bigarren aminoazidoko amino taldearen (-NH2) artean ematen den lotura zurrunari lotura peptidikoa deritzo.
Bi aminoazido elkartzen direneandipeptido bat eratzen da; hiru direneantripeptido bat, etab. Aminoazidoen kopurua 10 baino txikiagoa badaoligopeptido bat, eta hortik gora polipeptido bat deitzen zaie.
Polipeptido baten adibideaintsulina da, 51 aminoazidoz osatutako molekula. Polipeptido hau funtsezkohormona da,glukosaren odol-maila kontrolatzen baitu.
Peptidoen gehienezko pisu molekularra 10.000-12.000 daltonekoa da. Proteinek, aldiz, pisu molekular handiagoa dute eta polipeptidoak elkartzerakoan sortzen dira (polipeptidoez gain talde prostetikoak ere askotan dituzte).
Digestioanhidrolisi entzimatikotik edo kimikotik sortzen direnaminoazido sekuentziak dira non funtzio biologikoak dituzten. Orokorrean, tamaina txikikoak izaten dira 3 eta 20 aminoazido bitartekoak. Gizakiaren osasunarentzat positiboki jarduten dute.
Peptido aktiboen efektu biologikoa eurenbioerabilgarritasunaren menpe dago eta azken hori, peptidoakdigestioan zehar azaltzen duten erresistentziak determinatzen du.
Peptido aktiboen funtzioak burutu ahal izateko, urdaileko eta hesteetakoproteasaren ekintza jasan ondoren, hesteetakoepitelioa igarotzeko gai izan behar dute,zirkulazio sistemikoaren bitartez ehunera heldu ahal izateko.
Dipeptido eta tripeptidoak badira, hesteetako mukosan gertatzen da garraioa; peptido handiagoen kasuan, heste mehean xurgatzen dira.
Peptidoen funtzio biologikoa txikiagoa da katea handitzen doan heinean.
Peptido aktiboen funtzioak eta horien kantitate eraginkorrak oraindik ikertzen dabiltza zientzialariak. Hori dela eta, ezin zaie gomendio zehatzik eman biztanleei. Hala ere, zenbait kasutan jada ikertu da zenbait elikagaik dituzten peptido aktiboen kantitate eraginkorrak funtzio zehatzetarako.
↑(Gaztelaniaz)Camilo Ocampo Peláez, Juan. (2013). El uso de péptidos bioactivos en la ingesta para la disminución de riesgos cardiovasculares en personas con problemas de obesidad..
