| Paliera |
|---|
| पालि — Pāḷi |
| Datu orokorrak |
|---|
| Lurralde eremua | Myanmar,Bangladesh,India,Laos,Kanbodia,Nepal,Sri Lanka,Thailandia |
|---|
| Hiztunak | Galdua, erabilera liturgikoa |
|---|
| Hizkuntza sailkapena |
|---|
giza hizkuntza
indoeuropar hizkuntzak
Indo-irandar hizkuntzak
Indoariar hizkuntzak
Middle-Modern Indo-Aryan(en)
Middle Indo-Aryan(en)
Prakrito |
| Kasu gramatikalak | nominatiboa,genitiboa,datiboa,akusatiboa,bokatiboa,ablatiboa,lokatiboa etainstrumentala |
|---|
| Alfabetoa | Brahmi(en) etalatindar alfabetoa |
|---|
| Hizkuntza kodeak |
|---|
| ISO 639-1 | pi |
|---|
| ISO 639-2 | pli |
|---|
| ISO 639-3 | pli |
|---|
| Ethnologue | pli |
|---|
| Glottolog | pali1273 |
|---|
| Wikipedia | pi |
|---|
| Linguasphere | 59-AAF-pb |
|---|
| IETF | pi |
|---|
Paliera[1] (Pāḷi) antzinakoindoariar hizkuntza da, jatorriaIndiako iparraldean duena, etabudismoarenTheravada («zaharren bidea») errituan erabili ohi zena.Sanskritoarekin eta antzinako beste indoariar hizkuntzekin badu lotura, baina ezin da esan haien ondorengoa denik.Budak bere irakaspenak jakinarazteko sanskritoa erabili nahi izan ez zuenez gero, budismoak paliera ezagutarazi zuen. Horrela, K.a. III. mendean IndiatikSri Lankara ahoz zabaldu ziren budismoaren erlijio-irakaspenak palieraz idatzi ziren K.a. I. mendean. Ondorengo mendeetan,Tripitaka budismoaren testu-bildumen bidez (sanskritoz,Tripiṭaka),Birmania,Thailandia,Kanbodia,Laos etaVietnameraino zabaldu zen paliera. Indiako leku gehienetan XIV. mendean galdu zen, eta zenbait tokitan XVIII. mendea arte iraun zuen.
