Kāfir (arabieraz:كَافِر;pl.كَافِرُون,kāfirūn;euskaraz:«sinesgogor, fedegabe»)islamean doktrina-zentzuarekin erabiltzen denarabierazko terminoa da. «Desleial», «ez-fededun» edo «ez-musulman» gisa itzultzen da.[1]Allah (Jainkoa) arbuiatzen duten edo «egia ukatzen edo ezkutatzen» duten pertsonei egiten die erreferentzia. Bestemusulman batkafirtzat jotzearitakfir esaten zaio. Tradizioaren arabera, musulman batek sinesteari uzten badio, uko egiten badio, iseka egiten badio edoIslamaren bost euskarriak betetzen ez baditu,kafir bihurtzen da. Gauza bera gertatzen dahalal (baimendutakoa) edoharam (debekatutakoa) gisa onartzen ez duenarekin, edo halal por haram edo alderantziz nahasten duenarekin.
Tradizioak adierazten duenez, pertsona arrunt batek islamaren irakaspenak ezagutzen ez baditu eta lehen aipatutako hutsegiteren bat egiten badu, ez dakafirra, akats batean dagoela baizik.
Kafir hitza K-F-R "estali" erroaren partizipio aktiboa da. Islamaren aurreko termino gisa, haziak lurrean lurperatzen zituzten nekazariak deskribatzen zituen, landatzen zituzten bitartean lurrez estaliz. Beraz,kafir hitzak "zerbait ezkutatzen edo estaltzen duen pertsona" esan nahi du.[2]
Koranaren testuak aurrera egin ahala,kafir hitzaren atzean dagoen esanahiak ere aurrera egiten du; ez da aldatzen, metatu baizik. Hasieran,kafirterminoaren bilakaeraMahomak bere etsaiekiko duen ikuspuntu-aldaketarekin lotuta dago; are gehiago, terminoak portaera-sorta zabala adierazten eta biltzen duenez,kafir Mahomaren oposiziogileak deskribatzeko modu ugarietako bat izatetik lehen mailakoa izatera igaro da. Geroago, Koranean,kafirrek gero eta harreman handiagoa dushirk terminoarekin, eta terminoak are esanahi handiagoa du, Mahomaren arerioen malgutasunik eza dela eta. Puntu horretankafirra bere baitako kontzeptu bihurtzen da. Azkenik, Koranaren azkenāyātetan,kafir hitzaMu'mininek (fededunak) eraso behar dieten pertsonei erreferentzia egiteko erabiltzen hasten da.[3]