Giuliano della Rovere, hori baitzen bere benetako izena,Sixto IV.a aita santuaren iloba zen. Bere osabaren ekimenez frantziskotarrekin hezia izan zen, bere babespean hartu zuena, eta beranduagoLa Pérouseko komentu batera bidali zuen, non goi mailako ikasketak egingo zituen.1471n, bere osaba aita santu bihurtu eta gutxira,FrantziakoCarpentras herriko gotzain izendatua izan zen. Urte horretan bertan kardinal kargura igoa izan zen. Bere osaba aita santua zela, eragin handia izaten hasten da, zortzi gotzaintza ere jasoz (horien arteanLausanne etaCoutancesekoak) baitaAvignoneko artzapezpikutza ere.1480an Frantziara bidali zutenlegatu pontifizio bezala, eta han lau urtez egon zen. Hain trebetasun handia erakutsi zuen laster eragin handia izaten hasi zela kolegio kardenalizioan,1484an bere osabaren ondorengoa izan zenInozentzio VIII.aren agintaldian are gehiago hazten den eragina.
Giulianok zenbait seme-alaba izan zituen, baina helduarora iritsi zen bakarraFelice della Rovere izan zen,1483an jaioa Julio II.akLucrezia Normanini erromatar aristokratarekin izan zuen harremanaren fruitu. Felice jaio eta gutxira, Giulianok Lucrezia eta Bernardino de Cuspisen arteko ezkontza moldatu zuen, Giulianoren lehengusua zenGirolamo Basso della Rovere kardinalarenmaestro di casa zena.
1505. urtean Julio II.a berehilobi monumentala hasi zen planifikatzen,Michelangelori lanan enkargatuz. Hasiera batean izugarri handia izan behar zen etaSan Petri basilikan kokatua egon behar zuen, baina proiektu txikiagoa egin zen azkenean, batez ere 1513an Julio hil ondoren eraldaketak ezarri zirelako.
Azkenean, Julio ehortzi zuten San Petri bere osabaSixto IV.a aita santuaren ondoan, eta hilobia egin egin zen, eskala txikiagoan izan arren, monumentala eta bikaina guztiarekin, etaDella Rovere familiari lotutakoSan Pietro in Vincoli elizan kokatu zen. Michelangelok hilobi horretarako egindako lanetako bat daMoises eskultura ezaguna.