| Hiperurizemia | |
|---|---|
 | |
| Deskribapena | |
| Mota | acquired metabolic disease(en) eritasuna |
| Espezialitatea | endokrinologia |
| Tratamendua | |
| Erabil daitezkeen botikak | rasburicase(en),mannitol hexanitrate(en),febuxostat(en) etaalopurinol |
| Identifikatzaileak | |
| GNS-10-MK | E79.0 |
| GNS-9-MK | 790.6 |
| GNS-10 | E79.0 |
| GNS-9 | 790.6 |
| DiseasesDB | 5375 |
| eMedicine | med/1112 |
| MeSH | D033461D033461 |
| Disease Ontology ID | DOID:1920 |
Hiperurizemiaodolekoazido urikoaren maila anormalki altua da. Gizakietan tarte normalaren goiko muga 360 µmol/L (6 mg/dL) da emakumeentzat eta 400 µmol/L (6.8 mg/dL) gizonentzat.
Hainbat faktorek eragin dezakete hiperurizemia, besteak bestegenetikak,intsulinarekiko erresistentziak,hipertentsioak,giltzurruneko gutxiegitasunak,obesitateak,dietak,diuretikoen erabilerak etaedari alkoholdunen kontsumoak. Horien artean, gehienetan azken hori da hiperurizemiaren sortzailea.
Hiperurizemiaren sortzaileak hiru mota funtzionaletan sailka daitezke:
 | Artikulu hauzirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukiaosatuz. |
Datuak:Q49970
Multimedia:Hyperuricemia /Q49970