Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Edukira joan
WikipediaEntziklopedia askea
Bilatu

Europa

Artikulu hau Wikipedia guztiek izan beharreko artikuluen zerrendaren parte da
Artikulu hau "Kalitatezko 2.000 artikulu 12-16 urteko ikasleentzat" proiektuaren parte da
Wikipedia, Entziklopedia askea

Artikulu hau Europa kontinenteari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Europa (argipena)».
Europa
Azalera10.180.000 km²
Biztanleria739.165.030 bizt. (2011, 3.a)
Biztanle-dentsitatea72,5 bizt/km²
Jentilizioeuropar
Herrialdeak50
Hizkuntzakaleman,frantses,ingeles,errusiera eta beste asko
Ordu-eremuakUTC-UTC+6
InternetekoTLD.eu (Europar Batasuna)
Hiri nagusiakIstanbul,Mosku,Londres,San Petersburgo,Berlin

EuropaIpar hemisferioan eta batez ere,ekialdeko hemisferioan dagoenkontinente bat da. IparraldeanOzeano Artikoa, mendebaldeanOzeano Atlantikoa, hegoaldeanMediterraneo itsasoa eta ekialdeanAsia ditu mugakide bezala. Europa AsiatikUral mendiek,Ural ibaiak,Kaspiar itsasoak,Kaukaso Handiak,Itsaso Beltzak etaTurkiar itsasarteek banatzen dutela esaten da[1]. Muga honen zati bat lehorrekoa den arren, Europari kontinente osoaren estatusa ematen zaio bere tamaina fisikoagatik eta historiaren eta tradizioaren pisuagatik.

Europak 10.180.000 kilometro karratu hartzen ditu, edo lurrazalaren % 2 (lur lehorraren % 6,8), eta horrek seigarren kontinente handiena bihurtzen du. Politikoki, Europa berrogeita hamar estatu subiranotan banatuta dago, horietatikErrusiar Federazioa handiena eta populatuena delarik, kontinentearen azalreraren %39 eta bere biztanleriaren %15 hartzen duelarik. Europak, guztira, 741 milioi biztanle zituen (munduko biztanleriaren % 11 inguru) 2018an.Europako klimari neurri handi batean eragiten dioteAtlantikoko korronte beroek, kontinentearen zati handi batean neguak eta udak arintzen baitituzte, baita Asia etaIpar Amerikako klima latza den latitudeetan ere. Itsasotik haratago, urtaroen arteko aldeak kostaldetik gertu baino nabarmenagoak dira.

Europako kulturak nagusitasuna edo pribilegioa izan du, sarritan "eurozentrismoa" deitua, sistema-mundu modernoaren eraketan, bai konkista militarraren bidez, bai beste menderatze-modu batzuen bidez. Europar kulturamendebaldeko zibilizazioaren sustraia da, honen jatorriaAntzinako Grezia etaAntzinako Erroman dagoelarik.Mendebaldeko Erromatar Inperioarenerorketa476an eta ondorengoMigrazioaren Garaiak, Europako antzinako historiaren amaiera etaErdi Aroaren hasiera markatu zuten.Humanismoerrenazentistak,esplorazioak,arteak etazientziakAro Modernoa ekarri zuten.Portugaldar etaEspainiar inperioek hasitako Aurkikuntzen Arotik, Europak paper garrantzitsua jokatu zuen munduko gaietan. XVI. etaXX. mendeen artean, Europako potentziek behin baino gehiagotankolonizatu zituztenAmerikak, iaAfrika etaOzeania osoa, etaAsiako gehiengoa.

Argien Mendeak, ondorengoFrantziako Iraultzak etaNapoleondar Gerrek kontinenteari forma eman ziotenXVII. mendearen amaieratikXIX. mendearen lehen erdialdera arte, ikuspuntu kultural, politiko eta ekonomikotik.Industria IraultzaBritainia Handian hasi zenXVIII. mendearen amaieran, eta aldaketa ekonomiko, kultural eta sozial erradikala eragin zuen mendebaldeko Europan eta, denborarekin, mundu osoan. Bi mundu gerraren guda gehienak Europan gertatu ziren, XX. mendearen erdialdean mendebaldeko Europaren nagusitasuna murrizten lagundu zuena,Sobietar Batasuna etaAmeriketako Estatu Batuak protagonismoa hartzen joan ziren heinean.Gerra Hotzaren garaian, Europa banatuta egon zenAltzairuzko oihalan, mendebaldeanNATOren eta ekialdeanVarsoviako Itunaren artean,1989ko iraultzak etaBerlingo Harresiaren erorketa arte.

1949anEuropako Kontseilua sortu zen Europa bateratzeko asmoz, helburu komunak lortzeko. Estatu batzuen integrazio europarrakEuropar Batasuna (EB) eratzea ekarri zuen,konfederazio baten eta federazio baten artean dagoen entitate politiko banandua. Europar Batasuna mendebaldeko Europan sortu zen, baina 1991nSobietar Batasuna erori zenetik ekialderantz hedatu da. Europar Batasuneko herrialde gehienen moneta,euroa, europarren artean gehien erabiltzen dena da; eta EBkoSchengen eremuak estatu kide gehienen arteko mugako eta immigrazioko kontrolak ezabatzen ditu. Europar Batasuna kontinentearen zati handi bat hartzen duensuperfederazio bakar baterantz eboluzionatzen laguntzen duen mugimendu politiko bat dago.

Izena

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europaren estatua,Plazzo Ferrerian,Malta.

Greziar mitologianEuropa (antzinako grezieraz:Εὐρώπη Eurṓpē)feniziar printzesa bat zen. Europa hitza bere izenetik eratortzen da. Izenak εὐρύς (eurús), "zabala"[2] eta ὤψ (ōps, gen. ὠπός, ōpós) "begi, aurpegi"[3] elementuak ditu, beraz Eurṓpē hitzak "begirada-irekia" edo "aspektu zabala" bezalako zerbait esan nahiko luke. "Zabala" kontzeptuaLurraren epiteto bat izan da berreraikitakoaitzinindoeuropar mitologian eta berari eskainitako poesian[4].

Saiakerak egon dira Eurṓpē hitzari jatorrisemita emateko, "mendebaldea" esanahiarekin, eta hauakadierakoereburekin "behera joan, jarri" (Eguzkiarekin lotuta) edofenizierako 'ereb "arratsa, mendebaldea"[5],arabierakoMaghreb etahebreerakoma'arav hitzen jatorria dena.Michael A. BarryPrinceton Unibetsitateko irakasleak Ereb hitzaren mentzioa aurkitu duasiriar estela batean, "gaua, ilunabar[reko herrialdea]" esanahiarekin,Asurekin kontrajarriz "egunsentia[ren herrialdea]", hau da,Asia. Eredu bera agertzen da izendapenean greziar konbentzio kartografikoan: Ἀνατολή (Anatolḗ "[eguzkia] irtetzea", "ekialdea", eta hortikAnatolia)[6].Martin Litchfield Westen arabera "fonologikoki, Europaren izena eta edozein hitz semitikoren arteko lotura oso pobrea da". Hipotesi hauetatik gertu dagoaitzinindoeuroperako*h1regʷos, zeinetatik eratorri zen grezierakoErebus.

Munduko hizkuntza gehienek Eurṓpē edo Europatik eratorritako hitz bat erabiltzen dute kontinentea izendatzeko.Txineraz, adibidez, Ōuzhōu (歐洲/欧洲) esaten da; txineratik eratorritako Ōshū (欧州) erabiltzen dajaponieraz, adibidez Ōshū Rengō (欧州連合) Europar Batasuna izendatzeko, nahiz etakatakanako Yōroppa (ヨーロッパ) den ohikoena.Hizkuntza turkiko batzuetan jatorrizkopersierako izenaren eratorpena erabiltzen da,Frangistan ("frankoen lurraldea"). Hala ere, izendapen ofizialetan ohikoagoa daAvrupa edoEvropa[7].

Historia

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Europako historia»

Historiaurrea

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Santimamiñeko margoak, orain dela 13.000 urte ingurukoak

Europan aurkitutako lehenengohominidoa Georgian aurkitutakoHomo erectus georgicus izan zen, orain dela 1,8 milioi urte inguru bertan bizi zena[8]. EspainiakoAtapuercan beste giza aztarna batzuk ere aurkitu dira, orain dela milioi urte ingurukoak. AurkitzaileekHomo antecessor izena eman diete fosil hauei[9].Neandertaleko gizakia Europan orain dela 230.000 urte inguru agertu zen[10], eta laster hedatu zen kontinente osoan zehar. Erregistro fosiletik orain dela 30.000 urte inguru desagertu ziren, Iberiar penintsulako hegoaldean[11]. Neanderthalek milaka urte eman zituztenCro-Magnongo gizakiarekin, Europan orain dela 43.000 eta 40.000 urte artean agertu zena, tarteanIsturitzen,Nafarroa Beherea[12][13].

Europako Neolitoa,nekazaritza etaabeltzaintza ekarri, herri-sedentarioen kopurua handitu etaeltzegintza ekarri zueniraultza, orain dela 9.000 urte inguru hasi zenGrezian etaBalkanetan, ziurrenikEkialde HurbilekoAnatoliatik eragina[14]. Balkanetatik hedatu zenDanubioan etaRhinean zehar (Banden eltze kultura) eta Mediterraneoko kostan zehar (Kardial kultura). K.a. 4500 eta 3000 urteen artean Neolitoa mendebalderantz eta iparralderantz hedatu zen,kobrezko gailuak egiteko teknologia berria zabalduz. Mendebaldeko Europako Neolitoan ez ziren nekazaritza herri handiak garatu, baina baiitxiturak,tumuluak etamegalitoak[15].Eltze kordadunen kultura Neolitoaren amaieran etaKalkolitikoaren hasieran hedatu zen. Garai honetan tenplu megalitiko erraldoiak egin ziren, adibidezMaltako tenplu megalitikoak edoStonehenge garai honetan eraiki ziren Europako mendebalde eta hegoaldean[16].

Brontze Aroa K.a. 3200.aren inguruan hasi zen Grezian,KretakoMinoar zibilizazioarekin, Europako lehen zibilizazio aurreratua[17]. Minoarren osteanMizenastar zibilizazioa etorri zen, K.a. 1200 inguruan desagertu zena, EuropakoBurdin Aroa piztuz[18]. Burdin Aroko kolonizazio nagusiak greziarrek etafeniziarrek egin zituzten, Mediterraneoko hiriak sortuz. Italian eta Grezian K.a. VIII. mendearen inguruan sortu ziren hiriek Antzinaro Klasikoari bidea ireki zioten, askotanAntzinaroko Olinpiar Jokoen hasierarekin irekitzen dena, K.a. 776. urtean[19].

Antzinaroa

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Antzinate klasikoa», «Antzinako Grezia» eta «Antzinako Erroma»
AtenaskoPartenoia.

Antzinako GreziaMendebaldeko zibilizazioaren sortzailea izan zen. Mendebaldekodemokraziak etaarrazionalismoa askotan egozten zaizkio Antzinako Greziari. Greziako hiri-estatua,polisa, Grezia klasikoko unitate politiko funtsezkoa zen[20].K.a. 508. urteanKlistenes Atenaskoak munduko lehen gobernu sistema demokratikoa sortu zuenAtenasen[21]. Greziako ideal politikoakXVIII. mendeko filosofoek eta idealistek berraurkitu zituzten. Antzinako Greziaren ondare kulturala oso handia da:filosofia,humanismoa eta arrazionalismoaAristoteles,Sokrates etaPlaton; historian,Herodoto etaTuzidides; bertso dramatiko eta narratiboan,Homeroren poema epikoak; dramanSofokles etaEuripidesekin,medikuntzanHipokrates etaGalenorekin; etazientzianPitagoras,Euklides etaArkimedes[22][23].K.a. V. mendean Greziako hiri-estatuetako batzuek elkarrekin egin zioten aurreAkemenestar InperioariMediar Gerretan, munduaren historiako gertakari garrantzitsuenetako bat[24]. Ondoren, 50 urteko bake egonkorra egon zen,Periklesen Mendea deitzen zaion garaia, Mendebaldeko zibilizazioaren fundaziorako unerik garrantzitsuenetako bat.

Greziaren osteanAntzinako Erroma etorri zen,erromatar zuzenbidean,politikan,hizkuntzan,ingeniaritzan,arkitekturan,gobernuan eta mendebaldeko zibilizazioaren beste eremu askotan eragin zuzena izan zuena[20]. Italiatik abiatuta,K.a. III. mendetik aurrera erromatarrak hedatzen joan ziren, milurtekoaren aldaketarekin batera Europako mendebaldea eta Mediterraneo osoa kontrolpean izan arte.Erromako ErrepublikaK.a. 27. urtean amaitu zen,Zesar AugustokErromako Inperioa aldarrikatu zuenean. Hurrengo bi mendeetanpax romana gisa ezagutzen dena hedatu zen, bake, oparotasun eta egonkortasun politiko handiko denbora, Europako leku gehienetan[25].

Inperioa oraindik gehiago hedatu zen,Antonio Pio etaMarko Aurelio enperadoreen gobernupean, denbora luzez iparraldeko mugan zeudengermaniar,pikto etaeskoziarren aurka[26]. Inperioaren gainbeheraIII. mendean hasi zen, bereziki mendebaldean.Konstantino I.akKristautasuna legaleztatu zuen313. urtean, hiru mendetako jazarpenaren ondoren. Konstantinok hiriburua ErromatikBizantziora mugitu zuen, 330etik aurreraKonstantinopla izena hartu zuen hiria. Kristautasuna erlijio ofizial bakarra bilakatu zen380ean, eta391-392anTeodosiokpaganismoa debekatu zuen[27]. Autore batzuek Antzinaroa une horretan amaitzen dela uste dute; alternatiba gisa,476. urteanMendebaldeko Erromako Inperioaren erorketan ezarri ohi da garaiaren amaiera gisa,529anAtenasko Akademiaren itxieran[28] edoIslamaren sorreranVII. mendean.

Goi Erdi Aroa

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europa650. urte inguruan.
Sakontzeko, irakurri: «Goi Erdi Aroa» eta «Antzinaro Berantiarra»

Antzinako Erromaren gainbeheran zehar, EuropanMigrazioen Garaia deitu izan den epe bat ireki zen. Inbasio eta migrazio ugari izan ziren garai honetan, tarteanostrogodoak,bisigodoak,godoak,bandaloak,hunoak,frankoak,angloak,saxoiak,eslaviarrak,abaroak etabulgariarrak; beranduago iritsi zirenbikingoak,petxenegoak,kumandarrak etahungariarrak. Berpizkundeko pentsalariek, adibidezPetrarkak, garai hariGarai Iluna izena eman zioten. Garai hartan,monasterio bakartuetan baizik ez zen bildu eta gorde aurretiko ezagutza guztia; garai hartako oso idazki gutxi gorde dira, eta garai klasikoko pentsalarien literatura, filosofia, matematika eta beste lan asko galdu ziren; aitzitik,Bizantziar Inperioan gorde ziren.[29]

Erromako inperioa desagertzen joan zen mendebaldean, baina Erromatar tradizioak eta Erromako estatuak aurrera jarraitu zuen greziera hitz egiten zuenEkialdeko Erromatar Inperioan,Bizantziar Inperio izenarekin. Bere existentziaren zatirik handienean, Bizantziar Inperioa izan zen Europako potentzia ekonomiko, kultural eta militarra.Justiniano I.aak Konstantinoplan agindu zuen bere lehen urrezko aroan:Justinianoren Kodea ezarri zuen, gaur egungo lege-sistema askoren oinarria,Hagia Sophiaren eraikuntza ordaindu zuen eta Kristau eliza estatuaren kontrolpean ezarri zuen[30].

VII. mendetik aurrera Bizantziarrak eta euren mugakide zenSasandar Inperioa asko ahuldu ziren, bereziki mendeetakoBizantziar-Sasandar gerren ondorioz;arabiarmusulmanek ahultasun hori probestu zuten historikoki Erromatar lurraldea izan zen horretan sartzeko,Ekialde Hurbila, etaIpar AfrikatikAnatoliarako bidea irekiz. VII.mendearen erdialdean musulmanekPersia konkistatu zuten, eta IslamaKaukasoan sartu zen[31]. Hurrengo mendeetan musulmanek Zipre, Malta, Kreta,Sizilia eta Italiako hegoaldea konkistatu zuten.711 eta720 bitarteanIberiar penintsula ia osoa musulmanen kontrolpean geratu zen,Asturias etaEuskal Herriko eremuak izan ezik. Lurralde hau, arabierazkoAl-Andalus izenpean,Omeiatar Kalifa-herriaren parte bilakatu ziren. 717anKonstantinoplako bigarren setioak ez zuen arrakastarik lortu, Omeiatar dinastia ahulduz eta prestigioa galaraziz. 732an[32][33],Karlosek, 'Martel' gero deituak, aurre egin zionomeiatarren espedizio bati Poitiersen, iparralderako hedapena geldituz[34].

Garai Ilunean zehar, Mendebaldeko Erromatar Inperioa hainbat leinuren eskuetan geratu zen. Germaniar eta eslaviar leinuek euren domeinu propioak eratu zituzten mendebaldeko eta ekialdeko Europan[30]. Ebentualki, frankoak batu zirenKlovis I.aren azpian[30].Karlomagno,karolingiar dinastiako frankoen erregeak Mendebaldeko Europako zati handiak konkistatu zituen, ahalik etaaita santuak "Germaniar Erromatar Inperio Santuko Enperadore]] izendatu zuen arte.962anGermaniako Erromatar Inperio Santua eratu zen, azkenik Alemaniako printzerritan zentratu zena, Erdialdeko Europa kontrolatuz[30].

Behe Erdi Aroa

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

X. mendean, hala ere, herri migratzaile horiek geldiarazita edo finkatuta zeuden. Hiriak berriro garatu ziren Europa osoan zehar, eta populazioaren gorakadak ez zuen aurrekaririk.Feudalismoaren arabera egituratu ziren gizarteak,Eliza Katoliko Erromatarraren agindu moralaren azpian. Ekialdean,musulmanen presiopeanBizantziar Inperioa gero eta ahulago zegoen.Lurralde Santuak berreskuratzeko asmoz,Gurutzadak burutu ziren. Azkenean, Lurralde Santuak eta Inperioa bera (1456an) musulmanen indarraren azpian geratu ziren.

XIV. mendeko krisialdiaren ostean (Ehun Urteko Gerra etaIzurrite Beltza dira horren isla), erregeen boterea handituz joan zen.

Aro modernoa

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europako hiri nagusien populazioa (XVI-XVIII).[35]

Martin Lutherrek hasitakoErreforma Protestanteari esker, Eliza Katolikoaren nagusitasuna kolokan jarri zen. Garai berri horriPizkundea deitu zitzaion, Antzinateko jakinduria eta estetika berreskuratu zirelako.

Aldi berean,Atlantikoko hainbat herrialdek (Portugalek,Espainiak,Ingalaterrak etaFrantziak, geroagoHerbehereek) Europatik kanpo hedatu nahi zituzten bere agindupeko lurraldeak.Amerika1492an aurkitu zenetik, erresuma horiek saiatu ziren bere kontrolpean ahalik eta lurralde gehien ezartzen.Afrika etaAsia ere europarren helburu militarra izan ziren.

Europan barnan ere borrokak ohikoak izan ziren,XVI. etaXVII. mendeetanerlijio kontuengatik batez ere.Hogeita Hamar Urteko Gerra horietako garrantzitsuena izan zen. Pixkanaka, besteak besteRene Descartes etaIsaac Newtonen lanei esker,arrazionalismoa etailustrazioa (Europak beretzat dituen beste bi ikur) zabaldu ziren, eta, garaiko egoera politikoa irauli zen. Lehendabiziko iraultzaIngalaterrakoa izan zen, baina, eraginengatik, askoz inportanteagoaFrantziakoa izan zen. Horretan, luze iraun zuen feudalismoari amaiera ofiziala eman zitzaion. Ideia berri horiek hedatzeko,Napoleondar Gerrek Europa osoa suntsitu zuten berriro.

Aro garaikidea

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Batzeko ahalegin horien aurka,nazionalismoa sortu zen EuropanXIX. mendean. Horren harira,Alemania etaItalia batu ziren, etaBalkanetan gatazkek etengabeak ziruditen, zenbait herrik independentzia aldarrikatzen baitzuten. Aldi berean,Erresuma Batuan sortutakoIndustria Iraultza iparraldeko Europan zehar hedatu zen XIX. mendean, une horiek arte ezagutu zen egoera ekonomikoa guztiz irauliz. Bidegabekeria sozialari bukaera eman nahian,Karl Marxek bere teoriak plazaratu zituen, zeinek eragin sakonak izatekoak ziren hurrengo urteetan.

Munduaren jabeak, Europako estatu gehienak, nazionalismoak akuilatuta, nagusitasuna nork zeukan ikusteko borrokatu ziren berriroXX. mendearen hasieran.Lehen Mundu Gerra latz horrek Europako inperioen amaiera ekarri zuen, baitaErrusiar Iraultzaren eskutik munduko lehen estatusozialistaren sorrera ere. Alemaniaren porrotaren eta1929ko krakaren ondorioz,Adolf Hitlerrek boterea eskuratu zuenBerlinen.Benito Mussoliniren Italian bezala,faxismoa edo, behintzat,autoritarismoa, Europa osoan zehar zabaldu zen.

Faxismoaren aurkako borrokaBigarren Mundu Gerra izan zen. Orduko horren ondorioa Europa bi taldetan (komunista etakapitalista) banantzea izan zen. Nolanahi ere, Mendebaldeko Europan, horrenbeste elkarren kontrako borroken ondoren, batzeko prozesua hasi zenEuropako Batasunaren inguruan. Prozesu hau, komunismoaren erorketaren ostean (1991), ekialdera ere zabaldu da, eta, gaur egun, 28 estatuk osatzen dute.

Geografia

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europako eskualdeak.
Sakontzeko, irakurri: «Europako geografia»

Europak,munduko bigarrenkontinenterik txikiena, 10.530.751km² area du, hau da %7a.

Geografikoki, Europa,Ozeania bezala, ez dakontinente baizik eta "makro-batasun geografiko" bat,Eurasiakontinentearen beso bat baino ez. Hala ere, ohituraz, kontinente bat izaten jarraitzen du.

Orografiaren ikuspuntutik, kontinenterik lauena da, 230metrotako altuerarekin. Europako mendirik altuenakEkialdeko Europan 5.642metrotakoElbrus (Errusia) eta 5.204metrotakoShkhara (Georgia) dira etaMendebaldeko Europan 4.807metrotakoMont Blanc (Frantzia).

Europakogolko etaitsaso nagusiakBizkaiko golkoa,Ipar itsasoa,Itsaso Baltikoa,Mantxako itsasoa etaMediterraneo itsasoa (barneanItsaso Adriatikoa,Egeo itsasoa,Alboran itsasoa,Marmara itsasoa,Itsaso Beltza,Joniar itsasoa etaTirreniar itsasoa dituena) dira. Bere artean zenbaititsasarte daude:Gibraltar,Dardaneloak,Bosforo,Messina etaOresund itsasarteak dira.

Kontinentekopenintsula nagusiakEskandinavia,Iberiar penintsula,Italia,Balkanak,Kola,Jutlandia etaKrimea dira.

Uharte nagusiak honako hauek dira:

  1. Britainia Handia, 218.000km².
  2. Islandia, 103.000km².
  3. Irlanda, 83.000km².
  4. Zembla Berriko Ipar uhartea, 49.000km².
  5. Zembla Berriko Hego uhartea 33.000km².
  6. Sizilia, 25.000km².
  7. Sardinia, 24.000km².
  8. Zipre, 9.200km².
  9. Korsika, 8.700km².
  10. Kreta, 8.300km².
  11. Seelandia, 7.500km².
  12. Eubea, 3.900km²..
  13. Mallorca, 3.600km².
  14. Malta, 316km².
  15. Fionia, 3.400km².
  16. Faroe uharteak, 1.390km².
  17. Eivissa, 560km².
  18. Menorca, 690km².

Geologia

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europako mapa geologikoa

Europako geologia aldakorra eta konplexua da, etakontinente osoan daudenpaisaien aniztasun handia sortzen du,EskoziakoLur Garaietatik hasi etaHungariako lautadetaraino. Europako ezaugarririk esanguratsuena Europa hegoaldeko mendien eta iparraldean partzialki itsaspeanIngalaterratikUral mendietaraino hedatzen den lautada zabalaren arteko dikotomia da. Bi esparru horiekPirinioek etaAlpeak-Karpatoak mendilerroek banatzen dituzte. Iparraldeko lautadak, mendebaldean,eskandinaviar mendiek etabritainiar uharteen zati menditsuek mugatzen dituzte. Hegoaldeko eskualde menditsuaMediterraneo itsasoak etaItsaso Beltzak mugatzen dute. Iparraldeko lautadetatik sartzen diren sakonera gutxiko ur masa nagusiakItsaso Zeltikoa,Ipar Itsasoa,Itsaso Baltikoa etaBarentseko itsasoa dira.

Plaken tektonikaren ikuspuntutik,Afrikako plaka Mediterraneoko arroanplaka euroasiarrerantz etengabe iparralderantz mugitzea da gaur egungo Europako eszenaren alderdirik nabarmenena. Afrikako plakak eragindako presioa da Pirinioen, Alpeen eta Karpatoen igoeraren arrazoi orokorra.Kareharriak eta beste sedimentu batzuk,Tetis itsasoko antzinako lurra, gorantz bultzatuak dira, eta, gaur egun, mendilerro hauen zati handi bat dira.Italiako hegoaldean,arku-aurreko arroa garatzen da itsaspean, bi plaken artean harrapatutako zati mediterraneo mini-kontinenteetako bat dena.Lurrazalaren puzte honek, Italiako mendiak gorantz bultzatzen ditu, etafaila aktiboak etasumendiak pizten ditu,Etna bezala.Iberia, banandutako beste lursail unitate bat, biratu egin da, eta Europa osoaren aurka jarri da, plakek talka egin dutelako.

Alpeetatik eta beste mendilerro batzuetatik iparralderantz mugituz, jarduera tektonikoa, neurri handi batean,Baltikokokratoi egonkorrean desagertzen da. Joera honen salbuespen batpuntu bero bat da, erdialdekoAlemaniaren azpikomantutik altxatzen dena,HessekoVogelsberg bezalako sumendien arduraduna izan dena eta, gaur egun, eskualdekour beroko iturriei eta lakuei beroa ematen diena.

Saprolitoz egindako mantumeteorizatuak ohikoak dira Europan. Saprolitoaren osaerakaolinitikoa etaferralitikoa izatetikgrus izatera aldatzen da. LehenengoakMesozoikoan etaZenozoiko goiztiarrean sortu ziren; bigarrenak, berriz, Zenozoikoaren amaieran[36]. Higatutako harriaren hondakinak,Finlandia etaSuedian laku ugarik okupatutako sakonuneak eragin ditu[37][38].

Europako estatuak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Beste estatu baten menpeko lurrak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Erresuma Batua

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Danimarka

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Finlandia

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Norvegia

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Estaturik gabeko nazioak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Estaturik gabeko nazioak»

Hiri nagusiak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Europako hirigune nagusien zerrenda»
  1. Istanbul 15.029.231 biztanle (2017).
  2. Mosku 12.615.279 biztanle (2019).
  3. Londres 9.126.366 biztanle (2018).
  4. San Petersburgo 5.383.890 biztanle (2019).
  5. Berlin 3.748.148 biztanle (2018).
  6. Madril 3.223.334 biztanle (2018).
  7. Kiev 2.950.819 biztanle (2019).
  8. Erroma 2.857.321 biztanle (2018).
  9. Paris 2.140.526 biztanle (2019).
  10. Bukarest 2.106.144 biztanle (2016).

Kultura

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Europako hizkuntzak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Europako hizkuntzen mapa.

Literatura

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Literatura europarra»

79 europarrek lortu duteLiteraturakoNobel Saria, tarteanHarold Pinterrek,Elfriede Jelinekek,Imre Kerteszek,Günter Grassek,Jose Saramagok,Wislawa Szymborskak,Jean-Paul Sartrek,Winston Churchillek,Bertrand Russellek etaRudyard Kiplingek.

Erlijioa

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Europakoerlijio garrantzitsuenakristautasuna da,Behe Erdi Aroko garaiatik. Hiru adar nagusi ditu:katolizismoa,protestantismoa etaeliza ortodoxoa. Protestanteakiparraldean kokatzen dira, ortodoxoakekialdean eta katolizismoahegoaldean etamendebaldean.

IslamaBalkanetan dago zerbait hedatuta,XVI. etaXIX. mende bitarteanOtomandar Inperioaren mende baitzeuden:Albanian, lehengoJugoslavian,Bulgarian etaGrezian. EuropakoErrusiak kontinenteko komunitate musulmanik handiena dauka,Volga erdikotartaroak etaKaukasoko talde franko (txetxeniarrak,avararrak,inguxak eta abar) bere baitan edukita.XX. mendeko migrazioak direla medio, Mendebaldeko Europan ere gutxiengo nabarmena bilakatu dira musulmanak.

Juduek historia luzea daukate Europan, baina gutxiengoen erlijioa izanda. Gaur egunFrantzia da Europako herrialde bakarra non juduen populazioa %1era iristen den. Europako juduek bi adar nagusi dituzte:askenaziak etasefardiak. AskenaziakVIII. mendean heldu ziren, eta sefardiakIberiar penintsulan lehenago ere finkatu ziren.XX. mendeanHolokaustoak urritu egin zuen judu europarren kopurua, era zuzenean (6 bat milioi hil baitzituzten) edo emigrazioa eraginez.

Garai modernoetan, sekularizazio zabala gertatu da, batik batXIX. mendeko Frantzian etaXX. mendeko herrialdekomunistetan. Gaur egun, sinesmen erlijiosoen maila oso desberdina izan daiteke tokia zein den:Polonian %95 da erlijiosoa, baina %20 besterik ezTxekian. Batez beste, 2005eko Eurobarometroak[40] adierazi zuen europarren %52k jainkoarengan sinesten zuela.

Hedabideak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
  1. National Geographic Society (U.S.). (1999). Atlas of the world.. National Geographic Society ISBN0-7922-7528-4. PMC41310554. (kontsulta data: 2020-09-15).
  2. «Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, εὐρύς» www.perseus.tufts.edu (kontsulta data: 2020-01-20).
  3. «Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, ὤψ» www.perseus.tufts.edu (kontsulta data: 2020-01-20).
  4. West, M. L. (Martin Litchfield), 1937-2015.. (2007). Indo-European poetry and myth. Oxford University Press ISBN978-0-19-928075-9. PMC76937305. (kontsulta data: 2020-01-20).
  5. (Ingelesez)«europe | Origin and meaning of the name europe by Online Etymology Dictionary» www.etymonline.com (kontsulta data: 2020-01-20).
  6. Les nouvelles intolérances.. Revue des deux mondes 1999 ISBN2-7103-0937-8. PMC43419303. (kontsulta data: 2020-01-20).
  7. Davison, Roderic H.. (1960). «Where Is the Middle East?» Foreign Affairs 38 (4): 665–675.  doi:10.2307/20029452. ISSN0015-7120. (kontsulta data: 2020-01-20).
  8. (Ingelesez)Zollikofer, Christoph; Tvalchrelidze, Merab; Tappen, Martha; Leon, Marcia Ponce de; Nioradze, Medea; Mouskhelishvili, Alexander; Maisuradze, Givi; Ferring, Reid et al.. (2002-07-05). «A New Skull of Early Homo from Dmanisi, Georgia» Science 297 (5578): 85–89.  doi:10.1126/science.1072953. ISSN0036-8075. PMID12098694. (kontsulta data: 2019-05-04).
  9. «ScienceDirect» www.sciencedirect.com  doi:10.1016/j.jas.2013.06.013. ISSN0305-4403. (kontsulta data: 2019-05-04).
  10. Arsuaga, Juan Luis de.. (1998). La especie elegida : la larga marcha de la evolución humana. (1. ed. argitaraldia) Temas de Hoy ISBN8478809090. PMC39171215. (kontsulta data: 2019-05-04).
  11. (Ingelesez)Sakamoto, Tatsuhiko; Ruiz, Francisca Martinez; Stringer, Christopher B.; Villalpando, Antonio; Valarino, Claire A.; Fuentes, Noemí; Brown, Kimberly; Guzman, Francisco Giles et al.. (2006-10). «Late survival of Neanderthals at the southernmost extreme of Europe» Nature 443 (7113): 850–853.  doi:10.1038/nature05195. ISSN1476-4687. (kontsulta data: 2019-05-04).
  12. (Ingelesez)Pääbo, Svante; Viola, T. Bence; Kelso, Janet; Reich, David; Hublin, Jean-Jacques; Slatkin, Montgomery; Higham, Thomas F. G.; Douka, Katerina et al.. (2014-10). «Genome sequence of a 45,000-year-old modern human from western Siberia» Nature 514 (7523): 445–449.  doi:10.1038/nature13810. ISSN1476-4687. PMID25341783. PMCPMC4753769. (kontsulta data: 2019-05-04).
  13. «ScienceDirect» www.sciencedirect.com  doi:10.1016/j.jhevol.2011.11.009. (kontsulta data: 2019-05-04).
  14. Borza, Eugene N.. (1990). In the shadow of Olympus : the emergence of Macedon. Princeton University Press ISBN0691055491. PMC20563267. (kontsulta data: 2019-05-04).
  15. The Oxford companion to archaeology. Oxford University Press 1996 ISBN0195076184. PMC35178577. (kontsulta data: 2019-05-05).
  16. Encyclopedia of prehistory. Kluwer Academic/Plenum Publishers ©2001-©2002 ISBN0306462648. PMC42476753. (kontsulta data: 2019-05-05).
  17. «British Museum - Ancient Greece» web.archive.org 2012-06-15 (kontsulta data: 2019-05-05).
  18. «Periods - School of Archaeology - University of Oxford» web.archive.org 2018-10-26 (kontsulta data: 2019-05-05).
  19. Short, John R. (John Rennie), 1951-. (1984). An introduction to urban geography. Routledge & Kegan Paul ISBN0710098928. PMC59974215. (kontsulta data: 2019-05-05).
  20. abDaly, Jonathan W.. (2014). The rise of Western power : a comparative history of Western civilization. Bloomsbury ISBN9781441189011. PMC856054646. (kontsulta data: 2019-05-05).
  21. Democracy : the unfinished journey, 508 BC to AD 1993. Oxford University Press 1992 ISBN0198273789. PMC25548427. (kontsulta data: 2019-05-05).
  22. Heath, Thomas Little, Sir, 1861-1940.. (1981). A history of Greek mathematics. Dover Publications ISBN0486240738. PMC7703465. (kontsulta data: 2019-05-05).
  23. Gee, Brian. (1975-01). «Early Physics and Astronomy: A Historical Introduction» Physics Bulletin 26 (1): 21–21.  doi:10.1088/0031-9112/26/1/028. ISSN0031-9112. (kontsulta data: 2019-05-05).
  24. Strauss, Barry S.. (2004). The battle of Salamis : the naval encounter that saved Greece--and Western civilization. Simon & Schuster ISBN9780743274531. PMC988941905. (kontsulta data: 2019-05-05).
  25. McEvedy, Colin.. ((1985 printing)). The Penguin atlas of medieval history. Penguin Books PMC17782716. (kontsulta data: 2019-05-05).
  26. Foster, Sally M.. (2004). Picts, Gaels and Scots : early historic Scotland. ([New ed.]. argitaraldia) Batsford ISBN0713488743. PMC56453769. (kontsulta data: 2019-05-05).
  27. Williams, Stephen, 1942-2004.. (1994). Theodosius : the empire at bay. Batsford ISBN0203975960. PMC230743868. (kontsulta data: 2019-05-05).
  28. Hadas, Moses, 1900-1966.. (1950). A history of Greek literature.. Columbia University Press ISBN0231017677. PMC307596. (kontsulta data: 2019-05-05).
  29. Norman F. Cantor. (kontsulta data: 2019-05-05).
  30. abcd National Geographic visual history of the world. National Geographic Society 2005 ISBN0792236955. PMC61878800. (kontsulta data: 2019-05-05).
  31. Hunter, Shireen. (2016-09-16). Islam in Russia: The Politics of Identity and Security.  doi:10.4324/9781315290133. (kontsulta data: 2019-05-05).
  32. White, Lynn, Jr., 1907-1987.. (1962). Medieval technology and social change. Clarendon Press ISBN0195002660. PMC390344. (kontsulta data: 2019-05-05).
  33. Baudot, Marcel, (1902- ...)., Auteur.. ([1955]). Localisation et datation de la première victoire remportée par Charles-Martel contre les musulmans. [s.n.] PMC491982155. (kontsulta data: 2019-05-05).
  34. الغنيمي، عبد الفتاح مقلد. (1996). <>.. عالم الكتب، ISBN9772320819. PMC949513854. (kontsulta data: 2019-05-05).
  35. Kondaira. (kontsulta data: 2017-11-21).
  36. Migoń, Piotr; Lidmar-Bergström, Karna. (2002-08). «Deep weathering through time in central and northwestern Europe: problems of dating and interpretation of geological record» CATENA 49 (1-2): 25–40.  doi:10.1016/s0341-8162(02)00015-2. ISSN0341-8162. (kontsulta data: 2020-01-20).
  37. «10.3726/978-3-653-05311-1/1» Inactive DOIs (CrossRef) (kontsulta data: 2020-01-20).
  38. «Sök - Uppslagsverket Finland» uppslagsverket.fi (kontsulta data: 2020-01-20).
  39. Oraindik ere ofizialki onartu beharra dago.2008kootsailaren 17an bere buruaren independentzia aldarrikatu zuen.
  40. ReportDGResearchSocialValuesEN2.PDF

Ikusi ere

[aldatu |aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu |aldatu iturburu kodea]
Autoritate kontrola



MundukoKontinenteak

Afrika-Eurasia

Amerika

Eurasia

Ozeania

Afrika

Antartika

Asia

Ozeania


Europa


Ipar Amerika

Hego Amerika

Superkontinentegeologikoak

Gondwana Laurasia Pangea Pannotia Rodinia Columbia Kenorland Nena Sclavia Ur Vaalbara

Beste kontinente prehistorikoak

Amazonia Arktika Asiamerika Atlantika Avalonia Baltika Cimmeria Kongoko kratoia Euramerika Kalaharia Kazakhstania Laurentia Ipar Txina Siberia Hego Txina Ekialdeko Antartika Pampia Cuyania Chilenia 

Kontinente mitiko eta teorizatuak

Atlantida Kumari Kandam Lemuria Meropis Mu Hiperborea Terra Australis Zeelandia

Hondoraturiko kontinenteak

Kerguelen goi ordokia Sahul Sunda Zealandia

Etorkizuneko kontinente posibleak

Neopangea Amasia Novopangaea Aurica

Azpikontinenteak

Arabiar Penintsula Madagaskar plaka Indiako azpikontinentea

Azpiindizearen testua

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Europa&oldid=10263774"(e)tik eskuratuta
Kategoriak:
Ezkutuko kategoriak:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp