1145 aldera, Chartresko gotzainaren ekimenez, katedrala eraikitzeko obrak hasi ziren, estilo berrian. Handik berrogeita hamar bat urtera, mendebaldeko fatxada ez beste guztia erre zen sute batean. Hasieran, izugarrizko hondamenditzat hartu zen ezbeharra, elizarekin batera,Ama Birjinaren erlikia ere galdu zela uste baitzen. Baina erlikia salbatu zela egiaztatu zenean, animoak erabat irauli ziren. Izan ere, goiko seinaletzat hartu baitzuten sutea,Jainkoaren Atearen duin izango zen eliza ederrago bat eraiki zedin.
Hala, interpretazio hark berrindartuta,1195 inguruan hasi ziren katedrala berriro eraikitzeko lanak.Parisko Notre-Damekoa baino belaunaldi bat geroago eraikia, lehen gotikoko arkitekturako maisu lan gorentzat hartzen da Chartresko katedrala. Alboetako habearteen gaineko galeriak triforioaren arkuen atzean ezkutaturiko pasabide estu bilakatu ziren ; habearteko arkuak altuagoak eta estuagoak ziren; euskarri funtzioa betetzen zuten zutabe nagusiei beste batzuk atxiki zitzaizkien zutikako lerroen jarraitasuna areagotzeko, eta habearte nagusiko gangak ez ziren jada sei zatikoak.
Chartresko katedralak, gainera, oraindik gordetzen ditu hasierako leiho polikromatu gehienak. Izatez, beira leiho zoragarri horiek asko urritzen dute eguzkiaren argia, kolore askotako iragazki erraldoi batzuen antzera portatzen baitira, eta Suger abadeak hainbeste laudatu zituen balio sinbolikoak eransten dizkio egun-argi arruntari.
