| Betty Makoni | |
|---|---|
(2008) | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Zimbabwe, 1971koekainaren 22a (54 urte) |
| Herrialdea | |
| Bizilekua | Erresuma Batua |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Zimbabweko Unibertsitatea St Dominic's Chishawasha(en) |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | aktibista |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Hazviperi Betty Makoni (Zimbabwe,1971koekainaren 22a) Zimbabwekoemakumearen eskubideen aldekoaktibista bat da, eta1999anGirl Child Network ongintzako erakundea sortu zuen,Afrikako herrialdean sexu-abusuak jasan dituzten gazteei laguntzeko.[1] Erakundeak 35.000 neskato baino gehiago erreskatatu ditu eta gutxienez 60.000 neskatori eman die orientazioa Zimbabwen.[2] Makonik bi titulu lortu zituen Zimbabweko Unibertsitatean, eta nazioko eta nazioarteko sari ugari jaso ditu. Aita eta amaren umezurtz eta sexu-abusuen biktima,Tapestries of Hope dokumentaleko protagonista da.[3]
Makoni St Mary's-en hazi zen, Chitungwiza auzoan. Sei urte zituenean, bere auzoko merkatari batekbortxatu zuen, birjinen bortxaketak zortea zekarrela uste baitzuen. Bere amaetxeko indarkeriaren gertakari batean hil zen Makonik bederatzi urte zituenean. Bost anai-arrebekin batera hazi behar izan zuen misioko eskola batean lan eginda.[4]
Unibertsitateko diploma jaso ondoren irakasle lanetan aritu zen. 2000. urtean, boluntario iraunkor gisa hasi zen laneanGirl Child Network erakundean. Bertan, hasieran, eztabaida taldeak sortzen dira. Parte hartzaileek askatasunez hitz egin dezakete eta gai sentiberak aipatu, hala nola bortxaketa, etxeko indarkeria,HIESa, formakuntzarako sarbidea eta, orokorrean, emakume izaera. Betty Makoni sinetsita zegoen isiltzea (amaren hautua izan zena) irtenbiderik txarrena dela, eta esamoldea posible egin behar dela konponbideak aurkitzeko eta egoera dramatikoetatik ateratzeko. Erakundean etxeak sortzen dira abusu sexualak jasan dituzten neskei harrera egiteko, eta laguntza legala eta kontsolamendu pixka bat eskaintzeko.[5]
Erakundeak 35.000 neska baino gehiago salbatu zituen eta gutxienez 60.000 neska lagundu zituen Zimbabwen zehar.[4] Hainbat herrialdetako eskualde-erakunde askok ekimen honek ezarritako eredua errepikatu dute.[6]Betty Mankonik ere lortu zuen,2006an, Zimbaweko parlamentuak etxeko indarkeriari buruzko legegintza bozkatzea.[5]
2008an Zimbabwetik alde egin behar izan zuen mehatxuen ondorioz.[7]OrainIngalaterran bizi da. Ezkonduta dago, eta hiru seme-alaba ditu.[8]
2012anNever Again autobiografia argitaratu zen.[6]