Jean-Baptiste Orpustanen ustez, toponimoa euskaratik etorriko litzateke:akar +barren, hau da, "akara" edo "akher" (akerbeltz) eta "barren" fusioa. Horrela, Akamarre "akaren behealdea" edo "akerbeltzen behealdea" izango litzateke, antzeko ezaugarriak dituen garaiera handiagoko beste leku baten aldean.
Bénédicte Boyrie-Féniék bere buruari galdetzen dio ea jatorrizko izena euskara ote zen, gerora erromanizatua izanik, ala alderantziz erromantzea ote zen, etaAkamarre bertsio euskaldundua ote zen. Azken kasu horretarako,Cameriuslatinezko pila maskulinoa iradokitzen du, sinkopatutaCame geratuko litzatekeena.[3]
Armarri kuartelatua: lehen hondo berde batez eta aurrean urrezko artaburu hostokatu batez osatuta dago; bigarren hondo hori batez eta aurrean aulki beltz batez osatuta dago; hirugarren hondo hori batez eta aurrean ibai gris batez osatuta dago, txalupa beltz batekin eta buruzagi urdinarekin; laugarren hondo berde batez eta aurrean gari hazi beltz batez osatuta dago.
Paueko uhaitzaren ibaiadarrak direnBaniou (eta honen ibaiadarrak: Lagabotte, Arrouyous, Labarthe eta Bousquet errekek) eta Estey d'Arthous errekek udalerria ere zeharkatzen dute.
Udalerriko lurren okupazioa,Corine Land Cover (CLC) lurzoruaren okupazio biofisikoaren Europako datu-basetik ondorioztatzen den bezala, nekazaritza lurraldeen garrantziak markatzen du ( % 84,9 2018an), 1990ekoaren ( % 85,9) antzeko proportzioa. 2018ko banaketa zehatza honako hau da: laborantza-lurrak ( % 65,5), basoak ( % 12,6), laborantza-eremu heterogeneoak ( % 10,4), belardiak ( % 9), eremu urbanizatuak ( % 1,1), zuhaixka-landaretza eta/edo belarkara duten inguruneak ( % 0,8), industria- edo merkataritza-eremuak eta komunikazio-sareak ( % 0,7).[5]
Akamarreko udalerria kaltebera da gorabehera natural ezberdinengatik: meteorologiak (ekaitza, ekaitza, elurra, hotz handia, kanikula edo lehortea), uholdeak eta lurrikara (sismikotasun moderatua). Herri lurraldearen zati batzuk kaltetuak izan daitezke, errekak emeki-emeki gainezka egiten duen uholde baten ondorioz, bereziki Baniou, Biduze eta Lihuri. Herria hondamendi naturaleko egoeran onartua izan da, 1982, 1983, 2009, 2013, 2014 eta 2021ean gertatu uholdeek eta lokatzek eragindako kalteengatik.
Buztinezko lurren gibelatzeak kalte handiak eragin ditzake eraikinetan, lehorte eta euri aldiak txandakatzen badira. Herriko azaleraren % 48,8 altu edo ertain da ( % 59 departamendu mailan eta % 48,5 estatu mailan). 2020ko urriaren 1az geroztik, ELAN legearen arabera, muga ezberdinak ezartzen zaizkie saltzaileei, obren jabeei edo ondasun eraikitzaileei, eremu ertain edo indartsu batean.[6]
Azpiegiturak eta ur-ibilguak
Lurzoruen okupazioa
1. motako fauna- eta flora-interes ekologikoko natura-eremuak
2. motako fauna- eta flora-interes ekologikoko natura-eremuak
Historikoki, herria euskal mikroklima ozeaniko baten eraginpean egon da. 2020an,Météo-France klimaren tipologia bat argitaratzen du, non herria mendiko klimaren eraginpean dagoen etaPirinio Atlantikoetako eskualde klimatikoan dagoen.
1971-2000 aldian, urteko batez besteko tenperatura 13,9 ºC-koa da, urteko 13,7 ºC-koa. Urteko batez besteko prezipitazio metaketa 1.330 mm-koa da, urtarrilean 12,7 eguneko prezipitazioa eta uztailean 8,1 egunekoa. 1991-2020 denboraldirako, hurbilen dagoen estazio meteorologikoan, Bidaxunen, 3 km hegazti hegaldian, urteko batez besteko tenperatura 14,5 ºC-koa da, eta urteko batez besteko prezipitazio metaketa 1.455,6 mm-koa da.
Agaramontar leinua bertoko jauna zen. Jaunak oraindik aztarnak geratzen diren ehiza-pabiloia zuen herrian. Bertan erbesteratu zenMariana Neoburgekoa espainiar erregina-alarguna.
1790ean kantonamendu-hiriburu bilakatu zen. Kantonamendu honetanErango, Akamarre,Burgue,Samatze etaErreiti herriak zeuden.
Jean-Baptiste Orpustanek 1304an eta 1349an nafar erregeari zergak bidaltzen zituzten herrien zerrendan zegoela dio[7].Erdi Aroaren amaierarako,Eugène Goienetxeren esanetan,Bidaxune inguruko zenbait parrokia agaramontarren eskuetan zeuden baina Akamarreren egoera «anbiguoa» zen[8].
1943an,Philippe VeyrinenLes basques de Labourd, de Soule et de Basse-Navarre libururako M. Haulouk egindako mapan, AkamarreGaskoinian zegoen[11].
Biduzeren ezkerraldean dagoen Ferrerie (baita Herrerie edo Ferrière ere) auzoren egoera bereziagoa da: Akamarre parrokiakoa zen arren ez zen Agaramonteko dukerrikoa baizik etaNafarroako Erresumakoa[12]. XVIII. mendean, Etxe Handia edo« la Grand'Maison » izeneko eraikina seneskalerriaren egoitza zegoen[13][14].Anne Zinken ustetan, Akamarrekoarena ez bezalakoa ez den seneskalerri baten egoitza izan zen, Ferrerie auzoa eta agaramontarren eskuetan zeuden nafar udalerriak barnean zituena[10].
↑Orpustan, Jean-Baptiste. (1979). «La Basse-Navarre en 1350» Bulletin du Musée Basque IV - Le Pays de Mixe (84): 86-88..
↑Goienetxe, Eugène. (1979). Le Pays Basque. Paue: Société nouvelle d'éditions régionales et de diffusion, 139 or..
↑Zink, Anne. (1993). L'héritier de la maison - Géographie coutumière du Sud-Ouest de la France sous l´Ancien Régime. Éditions de l'EHESS ISBN2-7132-0996-X..
↑abZink, Anne. (2000). Pays ou circonscriptions. Les collectivités territoriales de la France du Sud-Ouest sous l'Ancien Régime. Publications de la Sorbonne, 34-35 or. ISBN2859443894..
↑Les Basques de Labourd, de Soule et de Basse-Navarre, leur histoire et leurs traditions..
↑Urrutibéhéty, Clément. (1964). «La Bidouze et les seigneurs de Gramont» Bulletin de la société de Borda: 345..
↑Robert, Jean. (1984). Des travaux et des jours en piémont pyrénéen : Bidache. Barenbach: Éditions Jean-Pierre Gyss, 28 or..
↑Robert, Jean. (1970). «Une forge de l'ancien duché de Gramont» Bulletin du musée basque (47): 18..