Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Ir al contenido
WikipediaLa enciclopedia libre
Buscar

Otto Brunfels

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Otto Brunfels
Información personal
Nacimiento1488Ver y modificar los datos en Wikidata
Maguncia (Electorado de Maguncia,Sacro Imperio Romano Germánico)Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento23 de noviembre de 1534Ver y modificar los datos en Wikidata
Berna (Antigua Confederación Suiza)Ver y modificar los datos en Wikidata
NacionalidadAlemana
ReligiónLuteranismoVer y modificar los datos en Wikidata
Educación
Educado en
Información profesional
OcupaciónBiólogo,teólogo,botánico,entomólogo,farmacéutico,profesor universitario ymédicoVer y modificar los datos en Wikidata
ÁreaTeologíaVer y modificar los datos en Wikidata
Abreviatura en botánicaBrunfelsVer y modificar los datos en Wikidata
Orden religiosaOrden de los CartujosVer y modificar los datos en Wikidata

Otto Brunfels, también conocido comoBrunsfels oBraunfels (cerca deMaguncia,Alemania; 1488-Berna,Suiza; 23 de diciembre de 1534), fue unteólogo,humanista,médico ybotánicoalemán.

Carlos Linneo lo consideraba uno de los «padres de la botánica».

Biografía

[editar]
Otto Brunfels

Después de estudiarteología yfilosofía en laUniversidad de Maguncia, Brunfels ingresó en un monasteriocartujo en Maguncia y más tarde se desplazó a otro monasterio cartujo enKönigshofen, cerca deEstrasburgo. En Estrasburgo estableció contacto con un veterano abogado,Nikolaus Gerbel (se encontraron en persona en 1519). Gerbel dirigió la atención de Brunfels hacia los poderes curativos de las plantas y por tanto impulsó sus posteriores investigaciones botánicas.

Luego de su conversión al protestantismo (fue apoyado porFranz von Sickingen yUlrich von Hutten), ante la insistencia del dean de FráncfortJohann Indagine, Brunfels se convirtió en ministro enSteinau an der Straße (1521) y luego deNúremberg yRin. Después sirvió durante ocho años como cabeza del colegiocarmelita enEstrasburgo.

En la lista de las más importantes obras heréticas publicadas por orden del Emperador por laUniversidad de Lovaina en 1550), Brunfels fue colocado en primer lugar.

En uno de sus trabajos defendió aUlrich von Hutten contraErasmo de Róterdam y publicó los manuscritos heréticos deJan Hus. El libroCatalogi virorum illustrium, escrito por Brunfel en 1527 es considerado el primer libro en la historia de la Iglesiaevangélica.

Luego de que su amigo Ulrich von Hutten falleciera en (1523), sus visiones religiosas se vieron centradas en una controversia conMartín Lutero yUlrich Zwingli. Luego comenzó su estudio de lamedicina en laUniversidad de Basilea (1530).

En 1532 empezó a trabajar comomédico enBerna, donde se quedó hasta el final de su vida.

Tras sus numerosos trabajos teológicos, Brunfels publicó tratados enpedagogía, Lengua Árabe,farmacéutica ybotánica. Es correctamente llamado elpadre de la botánica, porque, en sus escritos de botánica, no tomó mucho en cuenta a los autores antiguos.

El botánico

[editar]
Contrafayt Kreüterbuch.
ElHelloborus niger recogido delHerbarium vivae eicones,

Sus trabajos de botánica constituyeron un progreso real en comparación con obras anteriores. Las ilustraciones eran realistas y ya no una copia servil de las obras antiguas, como se había hecho hasta entonces; las plantas se dibujan a partir de modelos y con sus defectos, como, por ejemplo, una hoja comida en parte por un insecto. SuHerbarum vivae eicones, que apareció en tres ediciones de 1530, 1532 y 1536, en Estrasburgo, fue ilustrada porHans Weiditz (probablemente un alumno deAlbrecht Dürer). Las plantas están representadas de manera realista, incluso con sus defectos. La primera edición trató con 135 especies, mientras que la última contó con 260 especies. Los textos están inspirados en las obras deDioscórides.

En estas obras el interés y la justeza de las ilustraciones son mejores que los textos. Brunfels, que se apoyó en el saber de autores italianos, no entendió la cuestión de la distribución geográfica de las especies: así, intentó encontrar las plantas mediterráneas descritas por Dioscórides en la región de Estrasburgo.

Linneo lo definió como «padre de la botánica moderna» y le dedicó un género botánico desolanáceas, llamándoloBrunfelsia.

Obras

[editar]
  • 1519:De corrigendis studiis severioribus praeceptiunculae breves, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1519:Aphorismi institutionis puerorum, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1520:Confutatio sophistices et questionum curiosarum, Sélestat, Schürer;
  • 152? :Annotaciones, sive lectiones aliquot Hebraicae, in diversa loca veteris Instrumenti, Bodl. ms 111
  • 1523:Verbum Dei multo magis expedit audire quam missam. Christus in parabolis quare locutus sit. Evangeliorum ratio et authoritas, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1523:Pro Ulricho Hutteno defuncto ad Erasmi Roter. Spongiam Responsio, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1523:Von dem evangelischen Anstoss. Wie, und in was Gestalt das Wort Gottes uffrür mache, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1523:Othonis Brvnfelsii Pro Vlricho Hutteno defuncto ad Erasmi Roter. Spongiam Responsio;
  • 1523 (o 1524):Processus consistorialis Martyrii Io. Huss (1524); edición alemana:Geistl. Bluthandel Iohannis Hussz zu Constenz;
  • 1523:Herbarium vivae eicones, 3 vols. (1530-1536)
  • 1524:De ratione decimarum propositiones, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1524:Von dem Pfaffen Zehenden hundert und zwen und fyertzig Schlussreden, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1524:Ad principes et Christianos omnes ut Rhodiorum atque aliorum qui a Turca devastantur Christianorum afflictionibus succurratur, docta et charitatis plena oratio.
  • 1527:Catalogi virorum illustrium veteris et novi testamenti;
  • 1529:Catechesis puerorum in fide, in literis et in moribus;
  • 1530:Catalogus illustrium medicorum seu de primis medicinae scriptoribus;
  • 1531:Novi Herbarii. Tomo II. Apodixis Germanica. Johannes Schott, s. l.;
  • 1533:Iatron medicamentorum simplicium;
  • 1532-1537:Contrafayt Kreüterbuch (mit naturgetreuen Abb. v. Hans Weiditz), 2 vols.;
  • 1534:Onomastikon medicinae :... ex optimis, probatissimis, & vetustissimis autoribus, cum Graecis, tum Latinis, opus recens, nuper multa lectione Othonis Brunfelsij ... congesta ... dediderunt ; Praescriptis Operi Tabulis nominum anatomie & egritudinum totius corporis humani, Estrasburgo, Johann Schott;
  • 1540:Epitome medices, summam totius medicinae complectens;
  • 1543:In Dioscoridis historiam plantarum certissima adaptatio.
  • 1552:Von allerhandt apotheckischen Confectionen, Lattwergen, Oel, Pillulen, Träncken, Trociscen, Zucker scheiblein, Salben unnd Pflastern etc : wie, wenn und warzu man jeses brauchen soll / ein kurtzer Bericht D. Otthonis Brunnfelsij. Gülfferich, Franckfurt a.M 1552

Honores

[editar]

Epónimos

[editar]
Género deplantas
Especies

Fuentes

[editar]
  • Meyers Konversationslexikon 1888-1889
  • Jahn, I.Geschichte der Biologie. Spektrum 2000
  • Mägdefrau, K.Geschichte der Botanik. Fischer 1992
  • Ferdinand Wilhelm Emil Roth.Otto Brunfels 1489-1534 - Ein deutscher Botaniker., In:Botanische Zeitung, Jg. 58 (1900) pp. 191-232
  • Ilse Jahn (eds.)Geschichte der Biologie. Theorien, Methoden, Institutionen, Kurzbiografien, Spektrum Akademischer Verlag, 3ª ed. 2004,ISBN 3-937872-01-9
  • Karl Mägdefrau.Geschichte der Botanik. Leben und Leistung grosser Forscher, Spektrum Akademischer Verlag, 2ª ed. 1992ISBN 3-8274-0733-8
  • Sylvia Weigelt.Otto Brunfels. Seine Wirksamkeit in der frühbürgerlichen Revolution unter besonderer Berücksichtigung seiner Flugschrift „Vom pfaffenzehnten“. Akademischer Verlag, Stuttgart 1982,ISBN 3-88099-157-X
  • Erich Sanwald.Otto Brunfels 1488–1534. Ein Beitrag zur Geschichte des Humanismus, I. Hälfte, 1488–1524, Bottrop i. W., 1932

Véase también

[editar]

Referencias

[editar]
  1. Sp. Pl. 1: 191. 1 de mayo 1753 (GCI)
  2. Mém. Soc. Acad. Maine Loire xx. 1866 121. (IK)
  3. Todos los géneros y especies descritos por este autor enIPNI.

Enlaces externos

[editar]
Control de autoridades
Obtenido de «https://es.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Brunfels&oldid=156263373»
Categorías:
Categorías ocultas:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp