 | « En lakapo de lanuntempahomo aperis novademando: “Ĉu lavivo kostas por travivi ĝin?” kaj kune kun ĝi respektive ankaŭ lasento, ke la vivo de laindividuo estas “malsukceso” aŭ “sukceso”. En la bazo de tia vidpunkto kuŝasimago pri la vivo kielentrepreno, kiu devas pruvi sianprofitecon. Malsukceso similas albankroto de lafirmao, ĉe kiu perdoj grave superas la profiton. Tia imago estas sensencaĵo. Ni povas estasfeliĉaj aŭmalfeliĉaj, povas atingi iujncelojn kaj ne atingi aliajn, sed ne ekzistas kongrua al la racio bilanco, kiu povus montri, ĉu la vivo kostas por travivi ĝin. Se eliri el tia bilanco, do eble vivi tute ne decas: ja la vivo neeviteble finiĝas per lamorto, la vivo estas akompanata de streĉiĝo kajsuferoj. Do se eliri el tia bilanco, plej verŝajne ŝajnos ke prefere estus tute nenaskiĝi aŭ morti en la fruainfanaĝo. » | — Erich Fromm, La sana socio [1955] |
|