 | « Tuj post la “homo de la vorto” ricevisagnoskon flanke de lapotenculoj, li kutime trovas bombastajnargumentojn por stariĝi ĉe la flanko de la fortuloj kontraŭ la malfortuloj.Lutero, unue defiinta la regantaneklezion kaj kunsente parolinta pri la “malriĉa, sentitola popolo”, poste, kiam li unuiĝis kungermanaj princetoj, deklaris: “Dio preferus ekzistadon de laregistaro, eĉ de la plej aĉa, ol permesi al laamaso diboĉi, kiel ajn ĝi estu prava pri tio”.Bourke, kiun aŭspiciislordoj kajaristokratoj, parolis pri la “porkaplebaro” kaj rekomendis al la malriĉuloj “paciencon,laboron,ŝparemon kajreligion”. La dorlotitaj pergloro kajflato “homoj de la vorto” en labolŝevisma Rusio, kiel antaŭe en laNazia Germanio, ne sentas bezonon stariĝi ĉe la flanko de la persekutatoj kaj teroratoj kontraŭ senkompatajgvidantoj kaj ilia sekretapolico. » | — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951] |
|