 | « …hodiaŭ ni strebas ne nur al la sano, kiu estas stato de la organika ekvilibro, sed precipe al efemera,higiena,reklama aŭreolo de lakorpo, do la perfekteco oble pli gravas ol la nuraideala stato. Kio rilatas al lamodo kaj ekstera aspekto, ni soifas tute nebelecon aŭ ĉarmecon, ni dezirasmaskon. Ĉiu serĉas sian maskon. Ĉar ne plu eblas kompreni lasencon de la propraekzistado, restas nur elmontri sian eksteraĵon, sen zorgi nek pri esti vidita, nek eĉ pri esti. Lahomo diras al si ne: mi ekzistas, mi estas ĉi tie, sed: mi estas videbla, mi estas bildo, rigardu ja, rigardu! Tio estas eĉ ne ĝua sinrigardado, tio estas supraĵa komunikemo, speco de reklama simplanimeco, kie ĉiu iĝas impresario de sia propra bildo. » | — Jean Baudrillard, La travidebleco de malbono [1990] |
|