 | « [pri la priplorantagrego enindianatribo] Kiam iĝas klare, ke lahomomortos, laploro jam estas nedetenebla. La grego ekfuriozas: ĝi longe atendis tiuneblecon kaj nun nepermesos al siaviktimo forgliti. Nekutimapovo, kun kiu ĝi atakas laobjekton de sia priplorado determinas definitive liansorton. Malfacilas supozi, ke gravamalsanulo, tiel traktata, povos resaniĝi… La kutima por niregulo laŭ kiu la mortanton necesas lasi jetrankvilo, estas tute nekomprenebla por tiuj ĉi homoj, kolektiĝintaj kune por la komuna ekscitiĝo… Ĉar li mem ne povasstari inter ili,ilikuŝiĝas al li… Ili kvazaŭ volas morti kune kun li… Eble pli ĝuste estus diri, ke ili volasegaliĝi kun li. Ili tamen ne planas morti efektive… Tamen al ĝi propras ankaŭforpuŝado de la mortinto, kiam li estas jam morta… Li iĝisdanĝera, ĉar li jam foriris. Li povas ekvenĝi al la vivantoj, kaj komencosvenĝi al ili pro tio, ke li estas morta. » | — Elias Canetti, Amaso kaj potenco [1960] |
|