"La Sklavmerkato", pentraĵo deGustave Boulanger.Foto de sklavknabo en laSultanlando Zanzibaro. 'Punita de araba mastro pro malgranda kulpeto.' ĉirkaŭ 1890.
Sklavo estashomo sen personaj aŭ civilajrajtoj, apartenanta kiel ekonomiaobjekto al alia homo, kiu lin aĉetis aŭ kaptis, kutime rezulte demilito, kaj povas vendi lin al alia. Ili formis gravansocian tavolon en laantikvo, kaj poste parte en lakoloniaj landoj. Ĝenerale konsiderinte, la statuso estas pli malpli same kiellaborbesto, ĉar ili ricevas neksalajron nek kompenson krom la rajto resti viva kaj la provizo de iliaj bazaj necesoj. La sklavo estas tute posedaĵo de sia superulo, kiu decidis pri lia sorto.
Sklaveco estas la stato de sklavo kaj termino indikanta laborreĝimon karakterizitan per la proprieto kaj granda kontrolo de persono (superula mastro) super alia persono (proprieta sklavo) kiu estas konsiderita lia posedaĵo. En sklaveco la sklavo ne estas libera determini sian konduton kaj tagordon, kaj estas lia mastro kiu determinas por li ĉion aŭ la plej grandan parton de siaj vivmanieroj kaj kondutmanieroj.
Post longa socia kaj politika luktado poraboliciismo, sklaveco estis laŭleĝe malakceptita pli malpli tra la mondo nur en la epoko post laIndustria revolucio, dum la19-a jarcento, sed tra la historio okazas apartaj kazoj de sklavigo.
Sekcio D de laUniversala Deklaracio de Homaj Rajtoj malpermesas sklavecon, sklavigon de homoj, kajsklavkomercon. Nuntempe, sklaveco estas malpermesita en ĉiuj landoj de la mondo, sed praktike ankoraŭ ekzistas formoj de sklaveco, kies viktimoj estas ĉefeinfanoj kajvirinoj, en kelkaj el laTrimondaj landoj. La sklavoj en historio ofte estis de malsama rasa, etna aŭ religia origino ol siaj sklavistoj. Ilia periodo de sklaveco komenciĝis kunkidnapo aŭmilitkaptiteco. Historie, personaj kialoj de la sklavigo de homoj kutime estis konvinkiĝo prikrimo aŭ malkapablo pagiŝuldon. Foje forlasitabebo estas kolektita en la hejmo de familio kiu kreskigis lin kiel sklavon. La infanoj de sklavoj ofte fariĝis sklavoj mem.
Laŭ laInternacia Organizo de Laboro, eĉ unutempe pli ol 40 milionoj da homoj estas en stato de moderna sklaveco. Granda plimulto de la viktimoj de moderna sklaveco (70%) estas virinoj.
Laŭ etenda vidpunkto, kiu estis konata ekde la 18-a jarcento, la bizancaj terminojΣκλάβινοι [Sklábinoi],Έσκλαβηνοί [Ésklabēnoí], estis pruntitaj el laslava etna memnomo*Slověninŭ kiu iĝisΣκλάβος,Έσκλαβήνος (enlatino deMalfrua AntikvecoSclāvus) en la signifo 'slava militprizonuloj', 'slava' en 8a/9a jarcentoj, ĉar ili ofte iĝis kaptitaj kaj sklavigitaj.[1][2][3][4] Tamen tiu versio estis disputita ekde la 19-a jarcento.[5][6]
Alternativa nuntempa hipotezo asertas, ke enmezepoka latinosclāvus tra latina*scylāvus derivatas el bizancajσκυλάω [skūláō,skyláō],σκυλεύω [skūleúō,skyleúō] - "senvestigi malamikon (mortinta en batalo)", "militakiri".[7][8][9][10] Ankaŭ tiu versio estis kritikita.[11]
Estas polemiko inter historiistoj ĉu oni uzu terminojn kiel "nelibera laboristo" aŭ "sklavigita persono", anstataŭ "sklavo", por priskribi la viktimojn de sklaveco. Laŭ tiuj kiuj proponas ŝanĝon en terminologio, la terminosklavo pluigas la krimon de sklaveco per la parolmaniero reduktante la viktimojn al nenhoma nomo anstataŭ "aludi al ili kiel personoj, ne kiel la propraĵo kion ili estis". Aliaj historiistoj preferas la terminonsklavo simple ĉar la termino estas familiara kaj pli mallonga, aŭ ĉar ĝi akurate montras la nehumanecon de sklaveco, dum la uzado depersono inkludas gradon de aŭtonomecon kion la sklaveco ne permesas.[12]
Vipante sklavon etenditan surgrunde, bildo de 1853 en kontraŭsklaveca pamfleto.Afiŝo por aŭkcio de sklavoj enGeorgio, Usono, 1860.Portreto de maljunulino enNovorleano kun sia sklavigita servistino meze de la 19-a jarcento.
Kiel socia institucio, posedsklaveco klasigas sklavojn kielposedo (persona posedo) posedata de la sklavisto; kiel brutaro, ili povas est aĉetita kaj vendita laŭdezire.[13] Kvankam ĝi ne ekzistis en ĉiu epokoj kaj lokoj en la klasika mondo, posedsklaveco ja ekzistis en antikvaj epokoj kaj estis praktikita en lokoj kiel en laRomia Imperio.[14] Posedsklaveco atingis sian modernan ekstremon en Ameriko dum la koloniigo fare de eŭropanoj.[15] Ekde la 18-a jarcento, serio deaboliciismaj movadoj rigardis sklavecon kiel perforto de la rajtoj de sklavoj kiel personoj ("ĉiuj homoj estis egale kreitaj"), kaj klopodis por aboli ĝin. Aboliciismo frontis ekstreman reziston, sed ĝi estis finfine sukcesa; la lasta okcidenta lando kiu abolis la sklavecon estis Brazilo, nome en1888.[16] La lasta lando kiu abolis sklavecon, nomeMaŭritanio, faris tion en1981.[17] Fakte en preskaŭ ĉiuj landoj kie laŭjure sklaveco estis abolita, plue restis kondutoj kaj kutimoj kiuj pluigis iel la praktikon, aŭ almenaŭ fortan diskriminacion kontraŭ iamaj sklavoj.
Ŝuldosklavigo, konata ankaŭ kielligita laboro, estas formo de nelibera laboro en kiu persono laboras por forpagiŝuldon. Ĝenerale, tiaj laboristoj estis historie pli bone traktataj ol aliaj sklavoj, ĉar ili apartenas al sama popolo. La servoj postulitaj por repagi la ŝuldon, kaj ties daŭro, povas esti nedifinitaj. Ŝuldosklavigo povas esti trapasata de unu generacio al la sekva generacio aŭ de unu familiano al alia, kaj tiukadre filoj povas esti devigitaj pagi la ŝuldojn de gepatroj.[18] Ĝi estas la plej visvastigita maniero de nuntempa restanta sklaveco.[19] Ŝuldosklavigo okazas en Suda Azio.[18] Mona geedzigo referencas geedzigon en jiu junulino estas edzinigita al viro por forpagi ŝuldojn de ŝiaj gepatroj.[20] La sistemo Ĉukri estas ŝuldosklavigo kiu ekzistas en partoj deBengalio laŭ kiu virino povas esti trudita alprostituo por forpagi ŝuldojn.[21] Simila sistemo estas uzata demafioj kiuj translokigas homojn el malriĉaj aŭ senproblemaj landoj ekzemple el suda Azio, Nordafriko aŭ Orienta Eŭropo al disvolvigitaj riĉaj landoj de Centra kaj Okcidenta Eŭropo, kiuj transformas malgrandajn ŝuldojn en sklavigo al prostituo aŭtrudlaboro.
La vorto "sklaveco" estis uzata ankaŭ por referenci al jura stato de dependeco de aliulo.[22][23] Por ekzemplo, enPersio, la situacio kaj vivo de tiaj dependantaj sklavoj (ekzemple militprizonuloj) povis estis pli favoraj ol tiuj de ordinaraj civitanoj.[24] Laŭlonge de la historio foje okazis situacioj en kiuj liberaj homoj povis akcepti situacion de dependa sklaveco por esti protektita kontraŭ pli malfavoraj situacioj de danĝeroj, riskoj, eksteraj atakoj ktp.
Trudlaboro, aŭ nelibera laboro, estas foje uzata por priskribi individuon kiu estas devigita labori kontraŭ sia volo, sub minaco aŭ perforto aŭ alitipa puno, sed la ĝenerala termino "nelibera laboro" estas uzata ankaŭ por priskribi posedsklavecaon same kiel por alia ajna situacio en kiu persono estas devigita labori kontraŭ sia volo kaj la kapabloj de la persono labori produktive estas sub la kompleta kontrolo de alia persono. Tio povas inkludi ankaŭ instituciojn ne ordinare klasitaj kiel sklaveco, kielservuteco,konskripcio kajpunlaboro. Kvankam kelkaj neliberaj laboristoj, kielservutuloj, havis esencajn,de jure jurajn aŭ tradiciajn rajtojn, ili ankaŭ ne havas kapablon fini la aranĝojn laŭ kiuj ili laboras kaj estas ofte celo de formoj de perforto, devigo, kaj restriktado de sia agado aŭ movado ekster sia laborloko.
Homvendado ĉefe temas pri virinoj kaj geinfanoj devigitaj eniri enprostituon kaj tio estas la plej rapida kreskanta formo de deviga laboro, kaj Tajlando, Kamboĝo, Barato, Brazilo kaj Meksiko estis identigitaj kiel ĉefaj lokoj por la komerca seksa ekspluatado de geinfanoj.[25][26]
En 2007, la internacia organizo por lahomaj rajtoj nomeHuman Rights Watch ĉirkaŭkalkulis, ke 200 000 ĝis 300 000 infanoj servis kielsoldatoj en nuntempaj konfliktoj.[27] Pliaj junulinoj sub 16-jaraĝo laboras kielhejmlaboristinoj ol ajna alia kategorio de infanlaboro, ofte senditaj al urboj fare de gepatroj loĝantaj en rura malriĉeco[28] kiel ĉe la Haitiajrestavek-oj. La trudoj de infanoj al milito aŭ al trudlaboro dependis historie kaj dependas nuntempe de la cirkonstancoj: tiel dekomence geinfanoj helpis al la familia ekonomio de malriĉaj tavoloj, poste laindustria revolucio metis knabojn en la mallarĝajn mingaleriojn kaj knabinojn en tekstilajn fabrikojn, unue en Okcidenta Eŭropo kaj poste en Suda Azio en la dua duono de la 20-a jarcento. Siaflankeinfansoldato estis uzitaj ĉu engeriloj kaj sekve en militoj, kie fizika forto jam ne tiom utilas kiom ĝis la epoko de la mondmilitoj, sed novaj teknologioj kaj armiloj ebligas la uzadon de knaboj en militoperacoj.
Kritikoj kontraŭ la tradicio de deviga geedzeco ĉeAzerioj el la satira gazeto de la 20a jarcentoMolla Nasraddin.
Devigitaj geedzecoj aŭ fruaj geedzecoj estas ofte konsiderataj tipo de sklaveco. Devigitaj geedzecoj plue estas praktikataj en tro multaj partoj de la mondo kiel en kelkaj partoj de Azio kaj Afriko kaj en migrantaj komunumoj enOkcidento West.[29][30][31][32] Laŭ la sistemo de religia prostituo junulinoj kaj virinoj estas havigitaj al pastroj aŭ anoj de plej altaj kastoj, keil ekzemple ĉe la praktiko deBajaderoj en Suda Azio aŭ pastrofetiĉaj sklavoj en Okcidenta Afriko.Forkapto de la fianĉino okazas en multaj lokoj en la nuntempa mondo, kaj studo de 2003 trovis nacian averaĝon de 69% de geedzigoj en Etiopio realigitaj pere de forkapto.[33]
La vortosklaveco estas ofte uzata kiel pejorativa esprimo por priskribi ajnan aktivecon en kiu iu estas devigita plenumi taskojn. Kelkaj argumentas, kemilitaj taskoj kaj aliaj formoj de registardeviga laboro konstituas "ŝtat-operacita sklaveco."[34][35] Kelkajlibertarianoj kajanarki-kapitalistoj vidas la registaran impostadon kiel formo de sklaveco.[36]
La esprimo "sklaveco" estis uzata ankaŭ de kelkaj proponantoj dekontraŭpsikiatrio por difini nevolontajn psikiatriajn pacientojn, postulante, ke ne estas ĝustaj fizikaj testoj por mensa malsano kaj ke la psikiatria paciento devas sekvi la ordonojn de la psikiatro. Ili asertas, ke anstataŭ katenojn por kontroli la sklavon, la psikiatro uzas drogojn por kontroli la menson.[37]Drapetomanio estis supozita pseŭdoscienca psikiatria diagnozo por sklavo kiu deziris liberecon; "simptomoj" estus laceco kaj tendenco al fuĝo el kaptiveco.[38][39]
Kelkaj proponantoj deanimalaj rajtoj aplikis la terminonsklaveco al la kondiĉo de kelkaj aŭ ĉiuj hom-posedataj animaloj, argumentante, ke ilia statuso estas komparebla al tiu de homaj sklavoj.[40]
Spartako, marmora skulptaĵo de Denis Foyatier (1830), Luvro.Spartako estas la plej fama estro de sklava ribelo.
La sklavoj estis ĉefemilitkaptitoj, kiujn oni poste vendis surbazaroj aŭ simple sklavigis ilin. Ili laboris komence ĉedome kiel helpantoj kaj en lametiejoj. Ili laboris en la amashomaj grandaj konstruadoj,vorkoj, kiel ĉe konstruado depiramidoj, fosado de sistemo deirigaciajkanaloj. (Kelkaj opinias, ke tiuj laboristoj estisservutuloj, duonsklavoj.)
Tiu socia statuso ekzistis diversskale ĉe preskaŭ ĉiuj la civilizacioj de antikveco, de Ĉinio ĝis Romia imperio (kie ili estis aparte multaj) pasante tra Hindio kaj Persa imperio.
La subpremo de la sklavoj kondukis kelkfoje alribeloj, el kiuj la plej fama estis lasklavribelo de Spartako (73-71 a.K.). Tiujribeloj estis ĉiam venkitaj far la pli bone organizitaj kaj ekipitaj potenculoj.
Kiam enmilito malnovajSlavoj kaptis malamiksoldaton tiam lin prenis al sklaveco. Por ke klaru lia socia pozicio oni tondis liajn harojn. Kiam liaj haroj plenkreskis li povis hejmiĝi en tribo aŭ foriri.[45]
La vera sklaveco malfortiĝis dum ekapero defeŭdismo, sed restis heredaĵoj de ĝi (servuteco).
La sklaveco reviviĝis pro la koloniado deAmeriko. La koloniistoj volis laborigi fortajn, kaj malmultekostajn laboristojn sur la bienegoj, en laminoj de la novaj teritorioj. Tiel ili ekigis la sklavkomercon en la komenco de la16-a jarcento.
Sklavtransporta karavano en Afriko en la 19-a jarcento
La sklavkomerco tuŝis ĉefe laafrikajnnigrulojn. Oni kalkulas nombrojn de 15 milionoj da afrikaj sklavoj (onidire 80 % mortis dumvoje) ĝis la komenco de la19-a jarcento, kiuj estis transportitaj per simplaj aŭ speciale ekipitajsklavoŝipoj enAmerikon.
Enantikva Egiptio vera sklaveco ne ludis gravan rolon. Ekzemple la egiptajpiramidoj estis konstruitaj de pagitaj laboristoj, kiuj pro la nobla celo de sia laboro estis respektataj homoj. Eble ili ne havis la rajton libere elekti sian laboron, do estis servutuloj.
Herodoto en sia dua volumo pri historio raportas, kefaraonoĤufu, kiun li prezentas kiel kruelulon, devigis ĉiujn regnanojn labori pri piramid-konstruado, po tri monatojn. Ĉiu tia alterno konsistis el 100.000 homoj. Se tiu raporto estas vera, efektive temis pri servuteco. Oni supozas, ke la nombro 100.000 estis simbola, kaj ke vere estis malpli da laboristoj[46].
Enantikva Grekio, kulture evoluinta, sklaveco estis grava elemento de socio. Iuj eĉ opinias, ke nur la ekzisto de sklavoj donis al la reganta klaso la libero okupiĝi pri arto kaj filozofio aŭ pri kreado de efika armeo[47].
Oni taksis, ke en−435 la urbo-ŝtato(polis)Ateno havis inter 250.000 kaj 300.000 loĝantojn, el kiuj 100.000 estis sklavoj[48]. Sklavoj laboris ne nur en hejmoj (inter unu kaj 20 en ĉiu bonklasa hejmo) kaj agrokulturo, sed ankaŭ enminejoj (prifero kajarĝento). Lahomeraj eposojIliado kajOdiseado priskribas la kaptadon de sklavoj dum milito; poste aldoniĝis sklavkomerco kun alilandaj komercistoj.[49]
EnSparto la sklavoj (helotoj) ludis pli gravan nombran rolon; laŭ taksoj iam estis 20 sklavoj por ĉiu sparta civitano[47]. Sklavoj servis precipe en agrokulturo kaj kiel soldatoj. Pro tio necesis severa administra strukturo por eviti ribelojn. Mezume la kondiĉoj de sklavo en Sparto estis pli malbonaj ol en Ateno[47].
Pri la socia sinteno al sklaveco komparu laeldiron de Aristotelo sube.
La Gladiatora Mozaiko ĉe la Galleria Borghese, Gladiatoroj ludis gravan rolon en la romiaj sklavecaj militoj.
Ĝis la2-a jarcento a.K. en Romio ekzistissklavigo pro ŝuldoj; ŝuldanto devis labori por la kreditanto. Pro multiĝo de militkaptitoj ekestis abundo da militsklavoj, kaj la ŝuldsklavigo estis nuligita. Plia fonto de sklavoj estis, ke kelkaj krimoj estis puneblaj per sklaveco.
Sklavoj laboris en ĉiuj branĉoj de la ekonomio. Ĉar lagreka lingvo estis simbolo de klereco, grekaj sklavoj foje estis ŝatataj kiel instruistoj.
Laŭ romia juro la idoj de sklavoj heredis la sklavecon. Sklavoj ne havis personajn rajtojn, sed mastroj povis permesi al ili posedon de personaj havaĵoj(peculium). Per kolektita havaĵo sklavo povis mem aĉeti sian liberon(manumissio) kaj tiel akiris plenajn rajtojn de civitano. Li plu devis labori por sia mastro kaj eĉ ĉe sia liberigo devis fari kontrakton pri tio, sed la mastro ne plu havis plenajn rajtojn, ekzemple lin mortigi. Tian dependecon havis ankaŭ multajn romianoj, kiuj neniam estis sklavoj. Filoj de liberigitaj sklavoj estis plenrajtaj civitanoj. Tiel la liberigo de sklavoj, ofte promesita kaj praktikata por certigi ilian lojalecon, tre kreskigis la nombron de civitanoj.
Ĉar sklavo ne povis esti soldato, okazis, ke liberulo ŝajnigis sin sklavo por eviti armeservadon.
Zinja ribelo ( arabe ثورة الزنج) estis serio de ribeloj fare de nigraj sklavoj (Zanj) en suda Mezopotamio en laAbasida Kaliflando dum la dua duono de la 9-a jarcento. Sklaveco estis ofta fenomeno en la Kaliflando. La plej multaj sklavoj estis dungitaj por hejmaj taskoj kaj tial vivis apartigitaj. La sklavoj vivis en malfacilaj cirkonstancoj (salonĉako) kaj estis uzitaj nur en la pli malaltaj areoj de la Tigriso kaj Eŭfrato.
Dum tri jarcentoj okazis vendado de homoj, viroj, virinoj, infanoj, perforta ellandigo de ili el Afriko ĉefe al Ameriko. Tion organizis ŝipkompanioj el Eŭropo. Ĉar afrikanoj ne okupis la marbordojn, estis facile por la alvenintoj konstruihavenojn. Afrikaj reĝoj kunlaboris kun sklavistoj per vendado de siaj militkaptitoj, kelkaj eĉ kaptis homojn de najbaraj etnoj por vendi ilin. Laŭ diversaj fontoj oni atingas la suman nombron de cent milionoj da sklavoj ellandigitaj dum 3 jarcentoj. Sklavigo estis komerca bezono: eŭropanoj bezonis laborfortojn en siaj agrikulturaj kolonioj enAmeriko.
Kilombo (portugala skribmaniero:Quilombo) signifis dum la epoko de portugala regado loĝlokon de fuĝintajsklavoj enBrazilo. La vorto kilombo devenas el labantuaj lingvoj Bantu-Sprachenki-kongo kajkimbundo kaj signifas loĝloko. Kondiĉe, ke temas pri defendpovaj komunumoj, oni uzis tiam ankaŭ la vorton „mokambo“, kio en ki-kongo signifas „rifuĝejo“ aŭ „fuĝejo“.[50]
Defendantoj de rajtoj en Maŭritanio petas devigon de la leĝo kontraŭ sklaveco
Oni diras, ke sklaveco estis "profunde enradikiĝinta" en la strukturo de la nordokcidenta afrika landoMaŭritanio kaj "proksime ligita" al la etnaro de la lando.[51]
En 1905, la kolonia franca registaro deklaris la finon desklaveco en Maŭritanio sed la grandeco de Maŭritanio malhelpis efektivigon.[52] En 1981, Maŭritanio fariĝis la lasta lando en la mondo kiu kontraŭleĝigis sklavecon, kiam prezidenta dekreto aboliciis ĝin.[53] Tamen, neniuj krimaj leĝoj kreiĝis por efektivigi ĝin.[53][54][55] En 2007, "pro internacia premado", la registaro enleĝigis, ke oni povas procesigi sklavhavantojn.[53]
Malgraŭ tio, en 2018 Indekso de Tutmonda Sklaveco taksis, ke 90 000 homoj (2,1 % el la loĝantaro) estassklavoj,[56][57] malpli ol la 140 000 sklavoj kiujn tiu ĉi organizaĵo raportis en 2013.[58] En 2017 laBBC raportis, ke 600 000 homoj estas sklavoj.[59]
Aristotelo diris ke estas homoj, kiuj naskiĝis por esti liberaj, kaj homoj, kiuj nature naskiĝis por esti sklavoj. Ĝenerale, oni pensas ke en sklavismaj socioj, estus du grupoj klare definitaj: la sklavaro kaj la liberularo, sed tio ne estas tute vero. Unue, la liberaj homoj ne estas ĉiam sinjoroj, kaj dividiĝis en multajklasoj, estas ceramistoj, agrikulturistoj, sacerdotoj, nobeluloj, artistoj, vendistoj, ktp. kaj ankaŭ la sklavoj ne estas samaj. Tiu nesamecoj de sklavoj ne estas akcidenta, sed tute necesa por ke la sistemo funkciu, se ĉiuj el ili havus la saman statuson, ili unuiĝus kaj ribelus.
En klasikaromia sklavismo estis multaj tipoj de sklavoj:servi,vernae,ancillae (tiuj nur virinoj), ktp. kun rajtoj kaj funkcioj malsamaj. Kelkaj el ili estas preskaŭ liberaj kaj eĉ potencaj, la provincestro deEgipto kaj la estro de financoj de la imperio, ekzemple, estis "sklavoj" de imperiestro, kiu povis ilin mortpuni sen juĝo, sed ili mem havis palacojn kaj sklavojn kaj potencon sur liberaj homoj.
En brazila sklaveco, ankaŭ estis malsamaj tipoj de sklavoj por ke ili ne kuniĝu. Estis la "boçais", nigruloj kiuj venis rekte elAfriko, kiuj faris la plej pezajn laborojn kaj ricevis la plej fortaj punoj, kiuj ĝenerale survivis nur kvin jarojn. Estis la "crioulos", nigruloj kajmulatoj kiuj naskiĝis en Brazilo kaj parolis la portugalan lingvon, kiuj suferis malpli kruelajn perfortojn. Estis la "mucamas", similaj al romiajancillae, ĉiam virinoj, kiuj helpis en hejmajn laborojn. Estis ankaŭ la "negros de ganho", kiuj estis preskaŭ liberaj, loĝis en siaj propraj hejmoj, kaj devis nur pagi kotizon al sia sinjoro. La "crioulos" ofte perfortis kaj denuncis la "boçais", la "mucamas" estis la ligo inter la sinjoro kaj la sklavoj. Kiam sklavo volis peti ion al sinjoro, li unue kontaktiĝis al "mucama", kiu ripetis tion al sinjoro.
Krom la nigruloj, ankaŭ estis indiĝenaj sklavoj en Brazilo, kiuj estis leĝaj aŭ kontraŭlegaj. Se ili estis kontraŭleĝaj, ili rapide mortis, ĉar siaj sinjoroj ne volis ke oficistoj de la reĝo trovus ilin kaj monpunus la sinjoron. Se ili estis laŭleĝajn, apartenis al ŝtato kaj estis luitaj dum unu jaro kaj ŝtata funkciulo (ĝenerale pastro) kontrolis se oni ne tro perfortis ilin.
Finfine, estis en Brazilo eŭropdevenaj kaj azidevenaj kvazaŭsklavoj pro ŝuldoj post1824. Tiuj "kvazaŭsklavoj" estis eŭropanoj, ĉinoj kaj japanoj, ĉefegermanoj kajitaloj. Kiuj oficiale estis "liberaj" homoj, kiujn oni ne povis, ekzemple, bati aŭ disigi de sia familio, sed kiuj ne ricevis monon pro sia laboro kaj ne havis liberecon por eliri bienojn.
Krom malsamo laŭ "tipo", sklavoj ankaŭ estis malsamaj laŭ "raso" aŭ deveno, tio helpis la hegemonion de sinjoroj, ĉar ofte, oni miksis sklavojn devenajn el malamikaj etnoj. En Brazilo oni ofte miksis indiĝenojn kaj nigrulojn,islamanojn kajpoliteistojn, germanojn kajpolojn. Ĝenerale, proetnocentrismo, unu etno rigardis sin supera al aliaj kaj ne volis kunligiĝi al siaj "malsuperuloj" kontraŭ siaj sinjoroj, kiuj, eĉ se ne estas vere "superaj", almenaŭ, laŭ ili, estis pli similaj al ili mem, kaj "fatale" rekonu la maljustecon sklavigi "superajn" homojn kune kun "malsuperaj". Tiu penso okazis fakte al sklavoj de afrikaj etnojhaŭsa kajmalia, kiuj ribelis ne por fini la sklavecon, sed por ke oni agnosku ilin kiel superajn al aliaj nigruloj, kaj okazis ankaŭ al germanoj, kiuj ĉiam helpis al siaj sinjoroj subpremon alpoloj.
Sekve oni povas rigardi ke sklavisma socio estas profunde dividita kaj la ideo de egaleco ne povas ekzisti en ĝi sen detrui ĝin.
↑ (Februaro 2017) “What Does the Slave Trade in the Saqaliba Tell Us about Early Islamic Slavery?”,International Journal of Middle East Studies49 (1),p. 169–172.doi:10.1017/S0020743816001240.
↑Kluge, Friedrich. (1989) “Artikel Sklave”, Elmar Seebold:Etymologisches Wörterbuch Der Deutschen Sprache,22‑a eldono, Berlin - New York: De Gruyter, p. 676.ISBN 3-11-006800-1.
↑Tiu malpermeso de sklaveco de 1981 ne tuj efektive estis praktikita, ĉar ne estis juraj rimedoj kiel mekanismoj por persekuti tiujn kiuj havis sklavojn. Tio okazis nur en 2007.
↑Page 11,12, Sleightholme & Indrani (1996),Guilty Without Trial,(ISBN 0-8135-2381-8)
↑Chatterjee, Indrani. (2006)Slavery and South Asian History. Indiana University Press.ISBN 978-0-253-11671-0.
↑M.A. Dandamayev, Barda kaj Bardadārī enEncyclopædia Iranica
↑Farazmand, Ali (1998) "Persian/Iranian Administrative Tradition", en Jay M. Shafritz (Eldonisto),International Encyclopedia of Public Edict and Administration. Boulder, CO: Westview Press, pp. 1640–1645 – Excerpt: "Persians never practiced mass slavery, and in many cases the situations and lives of semi-slaves (prisoners of war) were in fact better than the common citizens of Persia." (p. 1642)
↑ (2007)The Cambridge Economic History of the Greco-Roman World. Cambridge University Press.
↑Laŭ la Grekoj sklaveco estis institucio “naturjura”; por la romianoj, male, la homo ne estis sklavo pro natura leĝo, sed tia li povis fariĝi se la ŝtataj leĝo tion altrudus. Pro tio la sklavo en Romo povis esti liberigita kaj akiri la roman civitanecon.
↑Yeda Pessoa de Castro:Falares africanos na Bahia: um vocabulário afro-brasileiro. Academia Brasileira de Letras, Topbooks Editora e Distribuidora de Livros, Rio-de-Ĵanejro 2001.
.jpg)
._Molla_Nasreddin.jpg)
.jpg)
.jpg)
