Tübbecke studis komence ĉe la berlina akademio kaj poste je Vajmaro ĉeFerdinand Pauwels kajMax Schmidt. En 1873 estis li jeDresdeno disĉiplo deLudwig Richter kaj de 1874 ĝis 1880 ĉeTheodor Hagen ĉeGrandduka saksia artlernejo. Verkaro lia enhavs ĉefe bildojn kaj akvafortojn pri interesaj natur-areoj. Klare senteblas en ili influoj de la pejzaĝistoKarl Buchholz. Tübbecke taksatas tipa reprezentanto de la Vajmara Skolo dediĉante sin ĉefe al la bildigo de motivoj el la ĉirkaŭaĵoj de Vajmaro.[2] Tübbecke estiĝis en 1902 profesoro ĉe la vajmara altlernejo.[3]
"Tübbecke, Paul Wilhelm", ĉe: Hans Vollmer (eld.):Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart, vol. 33, E. A. Seemann, Leipzig 1939, p. 472
Stephan Fuchs:Paul Wilhelm Tübbecke – Künstler der Weimarer Malerschule zu Gast in Hopfgarten: Landschaftsmaler, Zeichner, Radierer, Mensch, unua eldono, Verlag Rockstuhl, 2022,ISBN 978-3-95966-628-2
↑registro de mortintoj, oficejo pri civila stato je Vajmaro, n-ro 27, 2/3 vol., 1924; dokumento forpasatesta de la 30.1.1924, n-ro 48
↑Gitta Günther, Wolfram Huschke, Walter Steiner (eld.): "Tübbecke, Paul Wilhelm", ĉe:Weimar – Lexikon zur Stadtgeschichte, Springer-Verlag, 2017,ISBN 978-3-476-02958-4, p. 464
↑Illustrierter Katalog der Münchener Jahresausstellung von Kunstwerken aller Nationen im königl. Glaspalaste, Franz Hanfstaengl Kunstverlag, München 1890, p. 39
↑Ausstellungen der Woche (=Die Weltkunst, 38/kajero 6), p. 4
