Padiŝaho aŭPadiŝaĥo, literumita ankaŭPadishah ('Mastra Reĝo'; elpersa:pād[aŭ enmalnovpersa lingvo: *pati], 'mastro', kajshāh, 'reĝo'),[1][2] foje literumitaPadeshah (padeŝaho) aŭPadshah (padŝaho) (perse پادشاه;osmanid-turke پادشاه;turke padişah, [ˈpaːdiʃah];urdue بَادْشَاہ&,hindie बादशाह), estas superlativa titolo desuvereno depersa deveno.
Formo de la vorto estas konata jam elMezpersa lingvo, aŭ el Pahlavia lingvo, kielpātaxšā(h) aŭpādixšā(y).[3][4][5][6] Mezpersapād povas veni elAvestapaiti,[7] kaj estas simila al titoloPati.Xšāy, "regi", kajxšāyaθiya, "reĝo", estas elmalnova persa.
Ĝi estis adoptita de kelkajmonarkoj kiuj postulas la plej altan rangon, iom ekvivalenta al la antikvaPersa nocio "Granda Reĝo", kaj poste adoptita de post-Akemenidoj kaj laMogolaj imperiestroj de Hindio. Tamen, en kelkaj periodoj ĝi estis uzita pli ĝenerale por aŭtonomaj islamaj regantoj, kiel en la verkoHudud al-'Alam de la 10-a jarcento, en kiu eĉ kelkaj malgrandaj princoj de Afganio estas nomataj pādshā(h)/pādshāʼi/pādshāy.[8]
La regantoj de diversaj tronoj – el kiuj la du unuaj efektive regantaj la ĉefajn imperiojn deOkcidenta Azio – estis stiligite nomitaj Padiŝaho:
