Patro Aleksej Sergejeviĉ Nekrasov (1788—1862), estis militisto eksiĝinta kiel majoro en1824. Patrino Elena Andrejevna Zakrevskaja ( ? —1841) apartenis al riĉa pola familio elVarsovio. Ŝiaj gepatroj malaprobis ŝian deziron edziniĝi al Nekrasov. Tial la geedziĝo okazis sen ties beno.
Ekde1824 la familio loĝis en bieno de Aleksej Nekrasov situinta enGreŝnevo,Jaroslavla gubernio. Entute la gepatroj havis 13 infanojn, sed elvivis kaj maturiĝis nur tri.
Post iom da tempo Aleksej Nekrasov komencis servi kiel polica prefekto de la gubernia distrikto. Dum la inspektoj li ofte kunprenis filon Nikolaj, kiu jam infanaĝe povis vidi malfeliĉan vivon de la rusa popolo. Tiuj negativaj impresoj estis bazo de multaj liaj verkoj poste.
En1832 Nikolaj komencis lerni en Jaroslava gimnazio, kiun li finis en1837.
Kiam Nikolaj iĝis 16–jaraĝa la patro decidis direkti lin enSankt-Peterburgon por studi en militejo. Tamen tie li malgraŭ volo de patro ekstudis enPeterburga universitato kiel volontulo, sen stipendio en ĝia filozofa fakultato. La ĉagreniĝinta patro restigis la filon sen ajna subvencio.
Dum studado en1839—1841 Nikolaj grave mizeris kaj permanente serĉis laboron.
Tiam li verkis artikolojn por revuoj, versis fabelojn por infanaj libretoj, dramigis por vodeviloj en teatroj k.t.p. En1840 li sukcesis ŝpari necesan monon por eldoni sian versaron“Revoj kaj sonoj” subskribinte ĝin per siaj inicialoj N.N.
Fine de1846 li kune kun Ivan Panajev aĉetis eldonejon“Sovremennik” (Samtempulo). Poste laŭ lia invito en ĝi fruktodone kunlaboris fama verkistoMiĥail Saltikov-Ŝĉedrin. Ilia amikeco kaj kunlaboro daŭris en alia eldonejo“Oteĉestvennije Zapiski” (Patrujaj Notoj).
Ekde komenco de1875 la verkiston atakis terura kancero, pro kiu li mortis la8-an de januaro1878. Verkitaj tiam versoj“Lastaj kantoj” estis ĉefe dediĉitaj al rememoroj pri lia patrino Elena Andreevna kaj senzorga infanaĝo.
Malgraŭ forta frosto multemila homamaso de liaj adeptoj akompanis funebran procesion ĝis latombejo Novodeviĉje en Sankt-Peterburgo.
Proksime de bienoGreŝnevo troviĝas vilaĝoAbakumcevo, en kiu ĝis nun funkcias preĝejo nome de sanktulojPetro kajPaŭlo. En ĝi ofte preĝis Nekrasova familio. Tie estas tombo de Elena Nekrasova kaj kripto kun restaĵoj de ceteraj gefamilianoj. Nikolaj Alekseeviĉ laŭeble subvenciis la preĝejon kaj sukcesis konstrui duetaĝan lignan lernejon por loka kamparana infanaro. En konstruado kaj instruado, komenciĝinta en1872, multe kunlaboris tiea prepostoIvan Zikov.
