Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Saltu al enhavo
Vikipedio
Serĉi

Mahmudo la 2-a

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Mahmudo la 2-a
SekvantoAbd-ul-Meĝidvd
Persona informo
محمود ثانى
Naskiĝo20-an de julio1785 (1785-07-20)
en Istanbulo
Morto1-an de julio1839 (1839-07-01) (53-jaraĝa)
en Istanbulo
Mortis pronaturaj kialojRedakti la valoron en Wikidatavd
Mortis pertuberkulozoRedakti la valoron en Wikidatavd
TomboSultan II. Mahmud Türbesi(mul)TradukiRedakti la valoron en Wikidatavd
Religioislamovd
LingvojturkapersaarabaOsmanida turkavd
ŜtatanecoOtomana ImperioRedakti la valoron en Wikidatavd
SubskriboMahmudo la 2-a
Familio
DinastioOtomana dinastiovd
PatroAbdul Hamid la 1-aRedakti la valoron en Wikidatavd
PatrinoNakşidil Sultan(en)TradukiRedakti la valoron en Wikidatavd
GefratojMustafa IV(mul)Traduki,Esma Sultan(en)Traduki kajHibetullah Sultan(en)TradukiRedakti la valoron en Wikidatavd
Edz(in)oBezmiâlem Sultan(en)Traduki
Hacıye Hoşyar Kadın(en)Traduki
Aşubcan Kadın(en)Traduki
Pertevniyal Sultan(en)Traduki
Hacıye Pertevpiyale Nevfidan Kadın(en)TradukiRedakti la valoron en Wikidatavd
InfanojAbd-ul-Meĝid
 (Bezmiâlem Sultan(en)Traduki)
Saliha Sultan(en)Traduki
 (Aşubcan Kadın(en)Traduki)
Atiye Sultan(en)Traduki
 ( )
Adile Sultan(en)Traduki
 (Zernigar Kadın Efendi(en)Traduki)
Abd-ul-Aziz
 (Pertevniyal Sultan(en)Traduki)
Mihrimah Sultan(en)Traduki
 (Hacıye Hoşyar Kadın(en)Traduki)Redakti la valoron en Wikidatavd
Profesio
OkuposuverenoRedakti la valoron en Wikidatavd
 
Postenoj
Postenojsultano de la Otomana Imperio(1808–1839)Redakti la valoron en Wikidatavd
Sultano de laOtomana Imperio
Dum18081839
SekvantoAbd-ul-Meĝid, lia filo
vdFonto:Vikidatumoj
vdr

Mahmudo la 2-a (naskiĝis la20-an de julio1785 enKonstantinopolo hodiaŭIstanbulo; mortis la1-an de julio1839 ankaŭ tie) estis ekde 1808 ĝis 1839sultano de laOtomana Imperio. Li estas konata por siaj militistaraj reformoj kaj distingivo de lajaniĉaroj.[1]

Fruaj komencoj

[redakti |redakti fonton]

Mahmudo la 2-a estas la filo de la sultanoAbdulhamido la 2-a. Li sekvis la politikon de sia kuzoSelimo la 3-a, reformsubtenulo de la militistaro kaj de la eksterlanda politiko. En 1807 ili ambaŭ estis arestitaj fare de la janiĉaroj sur komando de lia fratoMustafa la 4-a, kiu provis nuligi la reformplanojn. KiamAlemdar Mustafa Paŝo,veziro kaj reformsubtenulo kolektigis militistaron de 40 000 viroj por liberigi ilin, Selimo estis mortigita sed Mahmudo postvivis.Post unu jaro Mahmudo montris sin kiel la venkinto. Li mortigis Selimon kaj memnomumis sin kiel sultano kaj Alemdar Mustafa Paŝo kielveziro.

Regotempo

[redakti |redakti fonton]
Mahmud la 2-a

Komence de sia regotempo, en 1808 li provis malaktivigi ĉiujn kontraŭreformismajn malsubtenulojn, inter ili multaj janiĉaroj. Neatendinte, la janiĉaroj komencis denovan grandan ribelon en kiu la veziro perdis sian vivon. Ĉi tiu atako timigis la sultanon daŭrigi siajn reformojn venonttempe.

Eksterlandpolitike Mahmudo heredis la sekvon de laRus-turka Milito ekde 1806 ĝis 1812 el siaj antaŭuloj. Rezulte, la otomanoj cedis balkanajn areojn kiajBulgario kajBesarabio en 1812. Almenaŭ helpate deMuhammad Ali (paŝao) inter 1811-1818saudaj areoj povis estis regajnitaj en laOtoman-sauda Milito.

Greka revolucio

[redakti |redakti fonton]
Pli detalaj informoj troveblas en artikoloGreka revolucio.

Pli granda malvenko por Mahmudo estis laGreka Revolucio ekde 1821 ĝis 1829, greka batalo kontraŭ la otomana estreco, orgazinita de la sekreta organizoFiliki Eteria. Kiam Mahmudo denove venigis Muhammad Ali paŝaon en 1825, la otomanoj terenbatis la grekan sendepencmovadon. Sed pro la interveno de aliaj grandpotencojFrancio,Anglio kajRusio kiuj batalis, la greka revolucio rezultis sukcese por la grekoj. La Greka Revolucio montris denove, ke la eŭopanaj simpatioj apartenas pli al la balkanaj sendependencemuloj ol al la Otomana Imperio.

Reformoj

[redakti |redakti fonton]

Impresita de egiptaj armeunuoj Mahmudo provis en 1826 modernigi la otomanan militistaron. La janiĉaroj kontraŭis kaj ribelis denove. Sange Mahmud detruigis ilin sukcese kaj rekuperis novan trupon, laAsâkir-i Mansure-i Muhammediye / venkema armeo deMohamedo.[2]La nova armeo kun 35.000 soldatoj estis kontraste de la janiĉaroj tre malforta kaj ne komparebla kun trupoj de la grandpotecoj kaj Egiptio.

Kontraste de siaj antaŭuloj, kiuj memizoliĝis malantaŭ la palacmuroj, Mahmudo provis plibonigi la otomanan alvokon en Eŭropo. En 1837 li faris vojaĝon al Eŭropo. Li renkontis la princonAŭgusto el Prusio por malfermi otomanan konsulejon enTesaloniko.Ekde 1828 nova vestreformo estis deklarita, same kiel nova edukadsistemo laŭ eŭropaj gvidlinioj kaj la unua otomana medicinlernejo estis fondita.

Eksteraj ligiloj

[redakti |redakti fonton]
  1. [1]
  2. http://biography.yourdictionary.com/mahmud-ii
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Mahmudo_la_2-a&oldid=8524949"
Kategorioj:
Kaŝita kategorio:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp