Filino de laĝeneva bankistoJacques Necker, kiu estis tiam ministro pri financoj de lafranca reĝoLudoviko la 16-a, ŝi estis instruita en intelektula medio, kie ŝi renkontis, ekde sia junaĝo, multajn eminentulojn.
En1803, ŝi estis forpelita elFrancio deNapoleon la 1-a, kiu malŝatis la sendependemon kaj malestimon pri li, kiujn li trovis en ŝiaj verkoj. Ŝi ekloĝis en la familia kastelo deCoppet, malgrandasvisa komunumo ĉe lalago Lemano.
Tie, ŝi publikigis multajn verkojn, kaj provis rekrei la kulturan etoson, kiun ŝi konis enParizo. Ŝi kunvenigis multajn ekzilitajn intelektulojn kaj lokajn eminentulojn, (inter aliajBenjamin Constant, kun kiu ŝi havis pasian kaj ŝtorman rilaton).
Kastelo deCoppet, kie loĝis Madamo de Staël inter 1803 kaj 1810
Pro la antaŭeniro orienten de lanapoleona armeo kaj la vigleco de ŝia verkoPri Germanio, kiu atakis la francan imperiestron, ŝi denove fuĝis en1810. Ŝi unue volis atingiBrition, sed estis devigita iri orienten ĝisPeterburgo,Rusio, kie ŝi loĝis apudAleksandr Puŝkin. Fine, ŝi sukcesis alveni enStokholmo, kaj poste, en1813, enLondono.
Post la napoleona malvenko, en1814, ŝi povis reiri enFrancion, kie ŝi loĝis ĝis sia forpaso, en1817.
Madamo de Staël estas ofte taksata kiel unu el la unuajromantikaj verkistoj, pro la ĉefeco de la sentoj en ŝiaj skriboj. Plej ofte, ili temas pri sendependemo. Oni povas ankaŭ konsideri ŝin kiel pra-feminisma verkistino.
El ŝiaj verkoj, la plej konataj estas:
Leteraro pri la verkoj kaj karaktero deJean-Jacques Rousseau -(Lettres sur les ouvrages et le caractère de J.-J. Rousseau), 1788
Pri la influo de pasioj ĉe la feliĉo de unuopuloj kaj nacioj -(De l'influence des passions sur le bonheur des individus et des nations), 1796
Delphine, 1802
Corinne aŭ Italio -(Corinne ou l'Italie), 1807
Pri Germanio -(De l'Allemagne), 1810/1813
Pripensoj pri memmortigo -(Réflexions sur le suicide), 1813
