Enlingvistiko,lingvomorto (ankaŭlingvomortigo,[1]lingva formorto,lingva malapero kaj plej rare ankaŭglotofagio,[2] faka nomo por lingvomanĝado aŭ la absorbado aŭ anstataŭigo de malgrandaj lingvoj aŭ dialektoj fare de grandaj lingvo) okazas kiamlingvo perdas sian lastanindiĝenan parolinton. Lingvomorto estas procezo kiu tuŝas parolkomunumon en kiu la nivelo de lingva kapablo kiun la parolantoj havas pri difinitalingvovario malpliiĝas, eventuale rezulte en la fakto ke ne restasindiĝena aŭ flua parolinto de la vario. Lingvomorto povas tuŝi ajnan lingvon, inkludedialektojn kajlingvaĵojn.
Lingvomorto ne estu konfuzata kunlingvoperdo, kiu priskribas la perdon de kapablo en lingvo ĉe la individua nivelo.[3]
- ↑Zuckermann, Ghil'ad,"Stop, revive and survive",The Australian Higher Education, 6a de Junio, 2012.
- ↑Calvet, Jean-Louis. 1974.Langue et colonialisme: petit traité de glottophagie. Paris.
- ↑Crystal, David (2000)Language Death. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
- Abley, Mark. (2003).Spoken here: Travels among threatened languages. London: Heinemann.
- Aitchinson, Jean. (1991).Language change: progress or decay? Cambridge: Cambridge University Press.
- Bastardas-Boada, Albert (2007)."Linguistic sustainability for a multilingual humanity"Arkivigite je 2007-12-01 per la retarkivoWayback Machine, Glossa. An Interdisciplinary Journal, vol. 2, num. 2.
- Batibo, Herman M. (2005).Language decline and death in Africa: Causes, consequences, and challenges. Multilingual Matters.
- Brenzinger, Matthias (Ed.). (1992).Language death: Factual and theoretical explorations with special reference to East Africa. Berlin/New York: Mouton de Gruyter.
- Brenzinger, Matthais (Ed.). (1998).Endangered languages in Africa. Cologne: Rüdiger Köper Verlag.
- Broderick, George. (1999).Language Death in the Isle of Man. Tübingen: Niemeyer.ISBN 3-484-30395-6.
