Pli ol duono de la loĝantoj de la urbo apartenas al la popolotaliŝoj. Tiuj rezervis siajn kulturon kaj tradicion. La nomo de la urbo venas elLan Karan, kiu en la taliŝa lingvo signifaskandomo.
La urbo estis fondita sur la marĉejo ĉe norda bordo de rivero Lenkoranka. La unuaj spuroj de loĝantoj estis trovitaj el laneolitiko, sed ekzistas ankaŭ ruinoj de setlejoj el la bronza kaj fera epokoj.Herodoto kajStrabono menciis setlejojn en ĉirkaŭo de Lənkəran.
Ekde la 16-a jarcento, la urbo graviĝis, ĝin posedis de 1728 ĝis 1735 Rusio, poste Persio. Lenkoran iĝis ĉefurbo de laTaliŝa Ĥanlando, kiu estiĝis en 1747 post morto de la persa regantoŜaĥo Nadir. La rusoj okupis ĝin en januaro de 1813. Laŭ laTraktato de Gulistan de 1813, ĝi iĝis parto de la Rusia imperio. Tiutempe ĝi havis ĉirkaŭ 2200 loĝantojn, en 1911 ĉirkaŭ 8500.
En la regiono ĉirkaŭ Lenkoran gravas la agrikulturo, same la produktado de printempaj kaj vintraj legomoj. Oni kultivas en la varma klimato ankaŭ rizon, vinberon, citronon. Oni prilaboras ankaŭ kverkolignojn al mebloj, teon, silkon. Gravas ankaŭ la tapiŝproduktado.
La regiono estas konata proParrotia persica,ferligno, kiu kreskas kaj estas prilaborata tie.
En la urbo ekzistas historia muzeo sur iama loko de la malnova ĥanpalaco. La urbo havas vidindan grandan moskeon kaj bazaron.
Proksime al Lenkoran, ekzistas sablaj strandoj, en distanco de 12 km (ĉe okcidenta Andjin) varmakvaj fontoj. Proksime al vilaĝo Ballabur, videblas ruinoj de la samnoma fortikaĵo.
