 | Ĉi tiu artikolo temas pri nuntempa oficiala divido de la ĉielo al 88 areoj, kaj diversaj antaŭaj sistemoj. Por pli vasta signifo rigardu la paĝonStelaro. |
Konstelacio aŭstelaro aŭstelfiguro estas aro da steloj kiuj rigardataj el la Tero formas grupon kaj figuron. La unuopaj steloj havas nenian fizikan rilaton unu al la alia, kaj troviĝas en malsamaj distancoj de la Tero. La termino estas uzata enastronomio kajastrologio.[1]
Jam en la2-a jarcento laastronomoPtolemeo priskribis 48 stelfigurojn, kiujn li nomis laŭ laGreka Mitologio. Pli posteJohann Bayer (1572–1625),Johannes Hevelius (1611–1687) kajNicolas Louis de Lacaille (1713–1762) difinis pliajn konstelaciojn, ĉefe videblajn sur la sudaĉielosfero. Dekdu el ili estas trairataj de laekliptiko; ili konsistigas lazodiakon, kiu ludas gravan rolon enastrologio.
Interalie, ankaŭ laĉinoj havis sian apartan sistemon de konstelacioj.
La nuntempa oficiala divido de la ĉielo en 88 konstelaciojn estiĝis en1922, kiam laInternacia Astronomia Unio priskribis kaj difinis la nunajn konstelaciojn, kun nomoj devenaj de tradiciaj astronomiaj kaj astrologiaj sistemoj. La 88 konstelacioj senreste plenigas la ĉielsferon (plenan solidan angulon), kaj do ĉiu astronomia objekto ekstere de la sunsistemo troviĝas en iu konstelacio.
- ↑Ekzistas ankaŭ alia uzo de la terminokonstelacio, tradicia en pluraj astronomiaj skoloj (ekz-e vd la germananKonstellation):
Momenta situacio en la ĉielo, la relativaj pozicioj de la stelfiguroj kaj planedoj, tiaj kiajn ilin vidas surtera observanto:
favora, malfavora konstelacio (en astrologio) ktp.
(Vden ReVo ekzemplojn fare de bonaj aŭtoroj esperantaj)
- ↑Peter Grego (2012)The Star Book: Stargazing Throughout the Seasons in the Northern Hemisphere. F+W Media.