Laklasika normo (nòrma classica, en la okcitana) estaslingva normo kiu fiksas la regulojn por skribi kaj elparoli laokcitanan lingvon. Tiu normo, kiu baziĝas sur la jar-mila tradicio, konkuras kun aliaj normoj malpli uzataj: (mistrala normo,bonauda normo,normo de l'Escòla dau Pò).
Laklasika normo konsistas el du kampoj:
Kvankam laklasika skrib-normo naskiĝis iom antaŭ la jaro 1000 (per la unuaj dokumentoj skribitaj en la okcitana), laklasika normo disvolviĝis je tri etapoj ekde1935:
La klasika normo disvastiĝis ĉefe post la dua duono de la20-a jarcento anstataŭante lamistralan normon. Hodiaŭ la klasika normo estas normale uzata ĉe la tuta Okcitanio. Tamen, ekzistas ankoraŭ kelkaj zonoj, kie konkurencaj normoj ne malaperis:
| Komparo inter la kvar normoj ekzistantaj pri la okcitana: tipaj grafemoj | |||
|---|---|---|---|
| Klasika normo | Mistrala normo | Bonauda normo | Normo de l'Escòla dau Pò |
| -afina | -o (-a, -e) | -à | -o (-a) |
| ò | o | o | o |
| o, ó | ou | ou | ou |
| uè, ue | ue, iue | eu (ue) | ue (ö) |
| lh | i/h (lh) | lh | lh |
| nh | gn | nh | nh |
| s, ss c(e), c(i), ç | s, ss c(e), c(i), ç | s, ss | s |
| z sintervokala | z sintervokala | z | z |
| à è ò á é í ó ú | à è ò ì ù é óu | à è eù où é â ê î û | à è ò ì ù où é |
| Oni skribasĉiujn finajn konsonantojn ne elparolatajn. | Oni skribaskelkajn finajn konsonantojn ne elparolatajn. | Oni skribaskelkajn finajn konsonantojn ne elparolatajn. | Onine skribas finajn konsonantojn ne elparolatajn. |